IV CNP 75/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 75/07
POSTANOWIENIE
Dnia 17 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Strus
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w T.
z dnia 14 czerwca 2006 r., sygn. akt [...],
w sprawie z powództwa PJ
przeciwko P. SA
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 lipca 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
W skardze powódki o stwierdzenie niegodności z prawem wyroku Sądu
Okręgowego w T. z 14 czerwca 2006 r. wskazano, że wyrok został zaskarżony w
całości, przytoczono podstawy skargi oraz ich uzasadnienie. Wskazano również
przepisy prawa, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, zamieszczono
rozdział poświecony uprawdopodobnieniu wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, stwierdzono, że wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe, m. in. dlatego, że wartość utraconej a należnej powódce korzyści wskutek
podwyższenia o 10 % ryzyka inflacji obciążającego powódkę, równoważnego
kwocie 3653,37 zł. W ostatniej wyodrębnionej części skargi znajduje się wniosek
o zasądzenie od pozwanego Zakładu kosztów postępowania.
Skarga nie zawiera jednak wymaganego w art. 4245
§ 1 pkt 6 wniosku
o stwierdzenie niezgodności zaskarżonego wyroku z prawem, stanowiącego
istotny element tego środka zaskarżenia. Tymczasem skardze takiej, jako pismu
procesowemu postawione zostały wysokie wymagania. Skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia - podobnie jak skarga
kasacyjna - oprócz warunków formalnych określonych w art. 4245
§ 2 k.p.c.
powinna spełniać warunki należące do istoty skargi (jej treści), które można
określić, jak w przypadku skargi kasacyjnej, mianem jej "cech kreatywnych".
Warunki te zostały wskazane w art. 4245
§ 1 pkt 1-6 k.p.c. (postanowienie SN
27.10.2005, V CNP 23/05, LEX nr 186767).
Formalizm prawa w tym wypadku jest usprawiedliwiony rolą skargi w porządku
prawnym. Jej uwzględnienie otwiera drogę do dochodzenia odszkodowania
(art. 4171
§ 3 k.c.) od Skarbu Państwa. Zamieszczenie wniosku (art. 4245
§ 1 pkt 6
k.p.c.) o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem zakreśla pole działania
Sądu Najwyższego. Jego uwzględnienie wskaże naruszone przepisy i tym samym
umożliwi ocenę, czy między dostrzeżonymi uchybieniami znajdują się te, które
pozostają w związku przyczynowym ze szkodą, którą poniósł skarżący.
Nie wystarczy zatem wyrazić pośrednio wolę uzyskania orzeczenia
3
stwierdzającego niezgodność z prawem orzeczenia, ani przytoczyć i uzasadnić
podstawy skargi. Wskazanie przepisów, z którymi niezgodny jest skarżony wyrok
ma istotne znaczenie, ponieważ w tych granicach jest dokonywana ocena
naruszenia prawa oraz istnienia szkody, o której mowa w przepisach prawa
materialnego.
Mimo prawidłowej pod względem formalnym kompozycji pozostałych
elementów skargi, brak jednego elementu kreatywnego skargi wyłącza przejście
do następnego etapu, tj. dokonywania jej oceny pod kątem przyjęcia skargi do
rozpoznania (art. 4249
k.p.c.), dlatego na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c. w związku
z art. 4245
§ 1 pkt 6 k.p.c. Sąd Najwyższy postanowił ją odrzucić.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Strus
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w T.
z dnia 14 czerwca 2006 r., sygn. akt [...],
w sprawie z powództwa PJ
przeciwko P. SA
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 lipca 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
W skardze powódki o stwierdzenie niegodności z prawem wyroku Sądu
Okręgowego w T. z 14 czerwca 2006 r. wskazano, że wyrok został zaskarżony w
całości, przytoczono podstawy skargi oraz ich uzasadnienie. Wskazano również
przepisy prawa, z którymi zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, zamieszczono
rozdział poświecony uprawdopodobnieniu wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, stwierdzono, że wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe, m. in. dlatego, że wartość utraconej a należnej powódce korzyści wskutek
podwyższenia o 10 % ryzyka inflacji obciążającego powódkę, równoważnego
kwocie 3653,37 zł. W ostatniej wyodrębnionej części skargi znajduje się wniosek
o zasądzenie od pozwanego Zakładu kosztów postępowania.
Skarga nie zawiera jednak wymaganego w art. 4245
§ 1 pkt 6 wniosku
o stwierdzenie niezgodności zaskarżonego wyroku z prawem, stanowiącego
istotny element tego środka zaskarżenia. Tymczasem skardze takiej, jako pismu
procesowemu postawione zostały wysokie wymagania. Skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia - podobnie jak skarga
kasacyjna - oprócz warunków formalnych określonych w art. 4245
§ 2 k.p.c.
powinna spełniać warunki należące do istoty skargi (jej treści), które można
określić, jak w przypadku skargi kasacyjnej, mianem jej "cech kreatywnych".
Warunki te zostały wskazane w art. 4245
§ 1 pkt 1-6 k.p.c. (postanowienie SN
27.10.2005, V CNP 23/05, LEX nr 186767).
Formalizm prawa w tym wypadku jest usprawiedliwiony rolą skargi w porządku
prawnym. Jej uwzględnienie otwiera drogę do dochodzenia odszkodowania
(art. 4171
§ 3 k.c.) od Skarbu Państwa. Zamieszczenie wniosku (art. 4245
§ 1 pkt 6
k.p.c.) o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem zakreśla pole działania
Sądu Najwyższego. Jego uwzględnienie wskaże naruszone przepisy i tym samym
umożliwi ocenę, czy między dostrzeżonymi uchybieniami znajdują się te, które
pozostają w związku przyczynowym ze szkodą, którą poniósł skarżący.
Nie wystarczy zatem wyrazić pośrednio wolę uzyskania orzeczenia
3
stwierdzającego niezgodność z prawem orzeczenia, ani przytoczyć i uzasadnić
podstawy skargi. Wskazanie przepisów, z którymi niezgodny jest skarżony wyrok
ma istotne znaczenie, ponieważ w tych granicach jest dokonywana ocena
naruszenia prawa oraz istnienia szkody, o której mowa w przepisach prawa
materialnego.
Mimo prawidłowej pod względem formalnym kompozycji pozostałych
elementów skargi, brak jednego elementu kreatywnego skargi wyłącza przejście
do następnego etapu, tj. dokonywania jej oceny pod kątem przyjęcia skargi do
rozpoznania (art. 4249
k.p.c.), dlatego na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c. w związku
z art. 4245
§ 1 pkt 6 k.p.c. Sąd Najwyższy postanowił ją odrzucić.