V CNP 101/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 101/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi JW
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w B.
z dnia 7 lipca 2005 r. sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa D. Sp. z o.o.
przeciwko JW
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 lipca 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym nakazem zapłaty z dnia 7 lipca 2005 r. Sąd Rejonowy w B.
nakazał pozwanej JW zapłatę powodowi 400 zł z odsetkami umownymi w
wysokości 9% dziennie od dnia 4 kwietnia 2005 r.
Nakaz zapłaty został zakwestionowany przez pozwaną skargą
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
§ 2
k.p.c.) w części zasądzającej odsetki umowne. Pełnomocnik skarżącej zarzucił
nakazowi zapłaty naruszenie prawa procesowego w postaci art. 499 pkt 1 k.p.c.
poprzez jego niezastosowanie, a także naruszenie prawa materialnego (art. 3531
k.c. w związku z art. 58 § 2 k.c. i art. 481 § 2 k.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., w sytuacji gdy strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia uzależniona jest od istnienia
wyjątkowego wypadku polegającego na występowaniu niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
W przedmiotowej sprawie taki wyjątkowy wypadek nie występuje. Skarżąca
nie sprecyzowała w sposób wystarczający, które podstawowe zasady porządku
prawnego lub konstytucyjne wolności albo prawa człowieka i obywatela zostały jej
zdaniem naruszone, gdyż powołała się tylko ogólnie na art. 32 oraz art. 7
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Wniesiona skarga jest niedopuszczalna także z tej przyczyny, iż - jak sama
skarżąca wskazuje - była możliwość zaskarżenia nakazu zapłaty. W istocie
skarżąca zastępuje skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia środki odwoławcze przysługujące od nakazu zapłaty na zasadach
ogólnych, w sytuacji gdy w sposób zawiniony środki te sama utraciła.
W tej sytuacji skarżąca nie była uprawniona do zaskarżenia skargą
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty wydanego
w l instancji (art. 4241
§ 2 k.p.c.), a to oznacza niedopuszczalność tej skargi
z innych przyczyn (art. 4248
§ 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi JW
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w B.
z dnia 7 lipca 2005 r. sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa D. Sp. z o.o.
przeciwko JW
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 lipca 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym nakazem zapłaty z dnia 7 lipca 2005 r. Sąd Rejonowy w B.
nakazał pozwanej JW zapłatę powodowi 400 zł z odsetkami umownymi w
wysokości 9% dziennie od dnia 4 kwietnia 2005 r.
Nakaz zapłaty został zakwestionowany przez pozwaną skargą
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
§ 2
k.p.c.) w części zasądzającej odsetki umowne. Pełnomocnik skarżącej zarzucił
nakazowi zapłaty naruszenie prawa procesowego w postaci art. 499 pkt 1 k.p.c.
poprzez jego niezastosowanie, a także naruszenie prawa materialnego (art. 3531
k.c. w związku z art. 58 § 2 k.c. i art. 481 § 2 k.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., w sytuacji gdy strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia uzależniona jest od istnienia
wyjątkowego wypadku polegającego na występowaniu niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
W przedmiotowej sprawie taki wyjątkowy wypadek nie występuje. Skarżąca
nie sprecyzowała w sposób wystarczający, które podstawowe zasady porządku
prawnego lub konstytucyjne wolności albo prawa człowieka i obywatela zostały jej
zdaniem naruszone, gdyż powołała się tylko ogólnie na art. 32 oraz art. 7
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Wniesiona skarga jest niedopuszczalna także z tej przyczyny, iż - jak sama
skarżąca wskazuje - była możliwość zaskarżenia nakazu zapłaty. W istocie
skarżąca zastępuje skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia środki odwoławcze przysługujące od nakazu zapłaty na zasadach
ogólnych, w sytuacji gdy w sposób zawiniony środki te sama utraciła.
W tej sytuacji skarżąca nie była uprawniona do zaskarżenia skargą
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty wydanego
w l instancji (art. 4241
§ 2 k.p.c.), a to oznacza niedopuszczalność tej skargi
z innych przyczyn (art. 4248
§ 2 k.p.c.).