V CNP 102/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 102/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi ZO
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w B.
z dnia 9 listopada 2006 r. sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku JO
przy uczestnictwie ZO
o podział majątku dorobkowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 lipca 2007 r.,
1) odrzuca skargę,
2) zasądza od ZO na rzecz JO kwotę 1800, zł (jeden tysiąc
osiemset) tytułem kosztów postępowania.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 9 listopada 2006 r. Sąd Okręgowy w B. oddalił
apelację uczestnika postępowania od postanowienia Sądu Rejonowego w Ż. z dnia
11 maja 2006 r. w sprawie o podział majątku dorobkowego.
Uczestnik postępowania ZO zaskarżył wskazane wyżej postanowienie Sądu
Okręgowego skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje przymus
adwokacko-radcowski, obejmujący również postępowanie o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 871
§ 1 k.p.c.).
Zaniechanie obowiązku dołączenia do skargi pełnomocnictwa podlega rygorowi
przewidzianemu w art. 4246
§ 2 i 3 k.p.c.
Pełnomocnik uczestnika, adwokat WS, wniósł razem ze skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, pełnomocnictwo
do sprawy o podział dorobku - k. 10. Na wezwanie Sądu Okręgowego adwokat
wyjaśnił (k. 30), że „prostuje" tylko sygnaturę. Pełnomocnik ZO pomimo wezwania
do złożenia pełnomocnictwa procesowego do wniesienia skargi, nie uzupełnił tego
braku, ponieważ pełnomocnictwo złożone ze skargą (k. 10) dotyczy sprawy
o „podział dorobku", natomiast sprawa jest odrębną sprawą i stanowi l fazę
postępowania odszkodowawczego przeciwko Skarbowi Państwa. Na marginesie
należy wskazać, że o treści pełnomocnictwa decyduje strona (mocodawca), a nie
pełnomocnik. Treści pełnomocnictwa nie może zatem uzupełniać (prostować)
pełnomocnik.
Należy podkreślić, że postępowanie ze skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
- 42412
k.p.c.) nie jest kontynuacją
postępowania zakończonego prawomocnie kwestionowanym orzeczeniem sądu
3
drugiej instancji, a wyjątkowo - pierwszej instancji (art. 4241
§ 1 i 2 k.p.c.). Skarga
ta jest nadzwyczajnym środkiem umożliwiającym skuteczne dochodzenie
roszczenia odszkodowawczego od Skarbu Państwa za niezgodną z prawem
działalność orzeczniczą sądu jako organu władzy publicznej (art. 417 § 1 k.c.).
Realizacja roszczenia odszkodowawczego następuje dwufazowo. Pierwszą fazę
inicjuje omawiana skarga i jest to „właściwe postępowanie" dla stwierdzenia
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4171
§ 2 k.c.), a wyrok
uwzględniający skargę stanowi niezbędny prejudykat do dochodzenia
roszczenia odszkodowawczego.
Postępowanie wywołane skargą ma charakter kontrolny i w tym znaczeniu
jest związane ze sprawą poddaną kontroli. Należy w konsekwencji uznać,
że umocowanie adwokata lub radcy prawnego do reprezentowania strony skarżącej
w sprawie o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie
może wynikać z treści pełnomocnictwa udzielonego temu pełnomocnikowi
w sprawie zakończonej prawomocnie orzeczeniem kwestionowanym w skardze
(por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2005 r., V CZ 61/05,
nie publ.).
Wniesiona skarga podlegała odrzuceniu już przez Sąd Okręgowy (art. 4246
§ 3 k.p.c.). Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 4248
§ 1 k.p.c.) i rozstrzygnął o kosztach sądowych (art. 520
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi ZO
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w B.
z dnia 9 listopada 2006 r. sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku JO
przy uczestnictwie ZO
o podział majątku dorobkowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 lipca 2007 r.,
1) odrzuca skargę,
2) zasądza od ZO na rzecz JO kwotę 1800, zł (jeden tysiąc
osiemset) tytułem kosztów postępowania.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 9 listopada 2006 r. Sąd Okręgowy w B. oddalił
apelację uczestnika postępowania od postanowienia Sądu Rejonowego w Ż. z dnia
11 maja 2006 r. w sprawie o podział majątku dorobkowego.
Uczestnik postępowania ZO zaskarżył wskazane wyżej postanowienie Sądu
Okręgowego skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje przymus
adwokacko-radcowski, obejmujący również postępowanie o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 871
§ 1 k.p.c.).
Zaniechanie obowiązku dołączenia do skargi pełnomocnictwa podlega rygorowi
przewidzianemu w art. 4246
§ 2 i 3 k.p.c.
Pełnomocnik uczestnika, adwokat WS, wniósł razem ze skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, pełnomocnictwo
do sprawy o podział dorobku - k. 10. Na wezwanie Sądu Okręgowego adwokat
wyjaśnił (k. 30), że „prostuje" tylko sygnaturę. Pełnomocnik ZO pomimo wezwania
do złożenia pełnomocnictwa procesowego do wniesienia skargi, nie uzupełnił tego
braku, ponieważ pełnomocnictwo złożone ze skargą (k. 10) dotyczy sprawy
o „podział dorobku", natomiast sprawa jest odrębną sprawą i stanowi l fazę
postępowania odszkodowawczego przeciwko Skarbowi Państwa. Na marginesie
należy wskazać, że o treści pełnomocnictwa decyduje strona (mocodawca), a nie
pełnomocnik. Treści pełnomocnictwa nie może zatem uzupełniać (prostować)
pełnomocnik.
Należy podkreślić, że postępowanie ze skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
- 42412
k.p.c.) nie jest kontynuacją
postępowania zakończonego prawomocnie kwestionowanym orzeczeniem sądu
3
drugiej instancji, a wyjątkowo - pierwszej instancji (art. 4241
§ 1 i 2 k.p.c.). Skarga
ta jest nadzwyczajnym środkiem umożliwiającym skuteczne dochodzenie
roszczenia odszkodowawczego od Skarbu Państwa za niezgodną z prawem
działalność orzeczniczą sądu jako organu władzy publicznej (art. 417 § 1 k.c.).
Realizacja roszczenia odszkodowawczego następuje dwufazowo. Pierwszą fazę
inicjuje omawiana skarga i jest to „właściwe postępowanie" dla stwierdzenia
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4171
§ 2 k.c.), a wyrok
uwzględniający skargę stanowi niezbędny prejudykat do dochodzenia
roszczenia odszkodowawczego.
Postępowanie wywołane skargą ma charakter kontrolny i w tym znaczeniu
jest związane ze sprawą poddaną kontroli. Należy w konsekwencji uznać,
że umocowanie adwokata lub radcy prawnego do reprezentowania strony skarżącej
w sprawie o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie
może wynikać z treści pełnomocnictwa udzielonego temu pełnomocnikowi
w sprawie zakończonej prawomocnie orzeczeniem kwestionowanym w skardze
(por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2005 r., V CZ 61/05,
nie publ.).
Wniesiona skarga podlegała odrzuceniu już przez Sąd Okręgowy (art. 4246
§ 3 k.p.c.). Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 4248
§ 1 k.p.c.) i rozstrzygnął o kosztach sądowych (art. 520
k.p.c.).