V CZ 78/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 78/07
POSTANOWIENIE
Dnia 2 sierpnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. Oddziałowi Okręgowemu
w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 sierpnia 2007 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 7 maja 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 maja 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powoda, w następstwie nieuiszczenia od niej opłaty podstawowej (art.
100 ust. 2 u.k.s.c. w związku z art. 1302
§ 3 k.p.c.).
W zażaleniu powód wniósł o uchylenie tego postanowienia, zarzucając
naruszenie art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz art. 2 i 32 Konstytucji.
Skarżący twierdził, że Sąd Apelacyjny zastosował nieistniejący przepis, który
przed nowelizacją zobowiązywał stronę zwolnioną od kosztów do uiszczenia opłaty
podstawowej od pisma podlegającego opłacie. Podkreślił też, że „sprawa
zainicjowana wniesieniem zażalenia” została wszczęta po 10 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powód bezspornie korzystał z całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych,
wobec czego obowiązany był do uiszczenia bez wezwania opłaty podstawowej od
skargi kasacyjnej złożonej przez profesjonalnego pełnomocnika (art. 100 ust. 2
u.k.s.c.), pod rygorem przewidzianym w art. 1302
§ 3 k.p.c. (por. też uchwałę Sądu
Najwyższego z dnia 21 listopada 2006 r., III CZP 109/06).
Ustawa z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2007 r., nr 21, poz. 123) znowelizowała art. 100 ust.
2 u.k.s.c., znosząc powyższy obowiązek, jednakże tylko w odniesieniu do spraw
wszczętych po nowelizacji (10 marca 2007 r.). Rozpoznawana sprawa została
natomiast wszczęta przed tą datą, dlatego obowiązują w niej przepisy
dotychczasowe, w tym art. 100 ust. 2 u.k.s.c. o niezmienionej treści. Bezzasadne
jest zatem twierdzenie powoda w kwestii zastosowania przez Sąd Apelacyjny
nieistniejącego przepisu.
Skarżący bezpodstawnie sugeruje, że doszło do wszczęcia po 10 marca
2007 r. „sprawy zainicjowanej wniesieniem zażalenia”. Nie ma żadnej wątpliwości,
że „sprawą wszczętą” w rozumieniu art. 2 ustawy nowelizującej z dnia 14 grudnia
3
2006 r. jest tylko sprawa sądowa wszczęta przez stronę złożeniem pozwu lub
wniosku. Przepis ten ma charakter przepisu szczególnego wobec unormowania
zamieszczonego w art. 149 ust. 1 u.k.s.c. Pomija on zasadę stadialności
(instancyjności), dlatego data wniesienia środka odwoławczego nie ma żadnego
znaczenia dla wejścia w życie znowelizowanej treści art. 100 ust. 2 u.k.s.c. Sąd
Apelacyjny nie naruszył więc żadnych przepisów, dlatego należało zażalenie
oddalić (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 2 sierpnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. Oddziałowi Okręgowemu
w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 sierpnia 2007 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 7 maja 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 maja 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powoda, w następstwie nieuiszczenia od niej opłaty podstawowej (art.
100 ust. 2 u.k.s.c. w związku z art. 1302
§ 3 k.p.c.).
W zażaleniu powód wniósł o uchylenie tego postanowienia, zarzucając
naruszenie art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz art. 2 i 32 Konstytucji.
Skarżący twierdził, że Sąd Apelacyjny zastosował nieistniejący przepis, który
przed nowelizacją zobowiązywał stronę zwolnioną od kosztów do uiszczenia opłaty
podstawowej od pisma podlegającego opłacie. Podkreślił też, że „sprawa
zainicjowana wniesieniem zażalenia” została wszczęta po 10 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powód bezspornie korzystał z całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych,
wobec czego obowiązany był do uiszczenia bez wezwania opłaty podstawowej od
skargi kasacyjnej złożonej przez profesjonalnego pełnomocnika (art. 100 ust. 2
u.k.s.c.), pod rygorem przewidzianym w art. 1302
§ 3 k.p.c. (por. też uchwałę Sądu
Najwyższego z dnia 21 listopada 2006 r., III CZP 109/06).
Ustawa z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2007 r., nr 21, poz. 123) znowelizowała art. 100 ust.
2 u.k.s.c., znosząc powyższy obowiązek, jednakże tylko w odniesieniu do spraw
wszczętych po nowelizacji (10 marca 2007 r.). Rozpoznawana sprawa została
natomiast wszczęta przed tą datą, dlatego obowiązują w niej przepisy
dotychczasowe, w tym art. 100 ust. 2 u.k.s.c. o niezmienionej treści. Bezzasadne
jest zatem twierdzenie powoda w kwestii zastosowania przez Sąd Apelacyjny
nieistniejącego przepisu.
Skarżący bezpodstawnie sugeruje, że doszło do wszczęcia po 10 marca
2007 r. „sprawy zainicjowanej wniesieniem zażalenia”. Nie ma żadnej wątpliwości,
że „sprawą wszczętą” w rozumieniu art. 2 ustawy nowelizującej z dnia 14 grudnia
3
2006 r. jest tylko sprawa sądowa wszczęta przez stronę złożeniem pozwu lub
wniosku. Przepis ten ma charakter przepisu szczególnego wobec unormowania
zamieszczonego w art. 149 ust. 1 u.k.s.c. Pomija on zasadę stadialności
(instancyjności), dlatego data wniesienia środka odwoławczego nie ma żadnego
znaczenia dla wejścia w życie znowelizowanej treści art. 100 ust. 2 u.k.s.c. Sąd
Apelacyjny nie naruszył więc żadnych przepisów, dlatego należało zażalenie
oddalić (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jz