IV CZ 55/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 55/07
POSTANOWIENIE
Dnia 26 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa B. P. – T. i T. T.
przeciwko A. P.
o zapłatę i nakazanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 września 2007 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 20 kwietnia 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2007 r. Sąd Okręgowy
w B. odrzucił skargę kasacyjną pozwanego jako niedopuszczalną, gdyż wartość
przedmiotu zaskarżenia była niższa niż 50.000 zł (art. 3982
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu pozwany zarzucił, że postanowienie o odrzucenia skargi
kasacyjnej zostało wydane przez sędziego, który uczestniczył w wydaniu wyroku,
którego dotyczyła ta skarga, co skutkuje nieważnością postępowania w tym
zakresie (art. 379 pkt 4 k.p.c.). Ponadto, że sąd nietrafnie przyjął, iż żądanie,
którego dotyczyła skarga kasacyjna, miało charakter majątkowy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Nietrafny jest zarzut,
że postanowienie zostało wydane przez sędziego podlegającego wyłączeniu
z mocy ustawy na podstawie art. 48 § 1 pkt 5 k.p.c. Ten przepis ma na celu
zapewnienie prawidłowej kontroli instancyjnej, a więc ponownego, merytorycznego
rozpoznania sprawy, przeprowadzanego przed hierarchicznie wyższy sąd.
Postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej nie mieści się w tym pojęciu, skoro
oznacza jedynie formalną ocenę jej dopuszczalności i następuje w trakcie
postępowania międzyinstancyjnego, por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
16 grudnia 2005 r., II PZ 45/05, opubl. OSNP 2006, nr 21-22, poz. 332, z dnia
20 maja 2005 r., III CZ 11/05, nieopubl, z dnia 24 lutego 2003 r., II UZ 117/02,
opubl. OSNP 2003 r., nr 16, poz. 8.
Nietrafny jest również zarzut naruszenia art. 144 k.c. przez przyjęcie,
że żądanie nakazania zaprzestania naruszenia prawa własności nieruchomości ma
charakter majątkowy. Żądanie powodów, ze względu na przedmiot ochrony prawnej
jak też wskazaną w pozwie podstawę prawną tej ochrony (art. 144 k.c.), jest ściśle
związane z prawem własności, które jest prawem majątkowym. W prawie własności
mieści się również możność spokojnego i bezpiecznego korzystania z rzeczy przez
uprawnionego. Żądanie zaniechania działań zakłócających wykonywanie tych
uprawnień właściciela może być uznane za ochronę przed naruszeniem prawa
własności. Majątkowy charakter prawa determinuje majątkowy charakter żądań
podnoszonych w celu jego ochrony (tak też Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia
19 grudnia 2002 r., V CZ 162/02, opubl. OSNC 2004/2/31).
Sprawa, w której wniesione zostało zażalenie, jest więc sprawą o prawo
majątkowe. Skarga kasacyjna w tych sprawach jest dopuszczalna, o ile wartość
przedmiotu zaskarżenia nie jest niższa niż 50.000 zł. Tej zaś kwoty nie przekracza
roszczenie będące przedmiotem skargi.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 26 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa B. P. – T. i T. T.
przeciwko A. P.
o zapłatę i nakazanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 września 2007 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 20 kwietnia 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2007 r. Sąd Okręgowy
w B. odrzucił skargę kasacyjną pozwanego jako niedopuszczalną, gdyż wartość
przedmiotu zaskarżenia była niższa niż 50.000 zł (art. 3982
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu pozwany zarzucił, że postanowienie o odrzucenia skargi
kasacyjnej zostało wydane przez sędziego, który uczestniczył w wydaniu wyroku,
którego dotyczyła ta skarga, co skutkuje nieważnością postępowania w tym
zakresie (art. 379 pkt 4 k.p.c.). Ponadto, że sąd nietrafnie przyjął, iż żądanie,
którego dotyczyła skarga kasacyjna, miało charakter majątkowy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Nietrafny jest zarzut,
że postanowienie zostało wydane przez sędziego podlegającego wyłączeniu
z mocy ustawy na podstawie art. 48 § 1 pkt 5 k.p.c. Ten przepis ma na celu
zapewnienie prawidłowej kontroli instancyjnej, a więc ponownego, merytorycznego
rozpoznania sprawy, przeprowadzanego przed hierarchicznie wyższy sąd.
Postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej nie mieści się w tym pojęciu, skoro
oznacza jedynie formalną ocenę jej dopuszczalności i następuje w trakcie
postępowania międzyinstancyjnego, por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
16 grudnia 2005 r., II PZ 45/05, opubl. OSNP 2006, nr 21-22, poz. 332, z dnia
20 maja 2005 r., III CZ 11/05, nieopubl, z dnia 24 lutego 2003 r., II UZ 117/02,
opubl. OSNP 2003 r., nr 16, poz. 8.
Nietrafny jest również zarzut naruszenia art. 144 k.c. przez przyjęcie,
że żądanie nakazania zaprzestania naruszenia prawa własności nieruchomości ma
charakter majątkowy. Żądanie powodów, ze względu na przedmiot ochrony prawnej
jak też wskazaną w pozwie podstawę prawną tej ochrony (art. 144 k.c.), jest ściśle
związane z prawem własności, które jest prawem majątkowym. W prawie własności
mieści się również możność spokojnego i bezpiecznego korzystania z rzeczy przez
uprawnionego. Żądanie zaniechania działań zakłócających wykonywanie tych
uprawnień właściciela może być uznane za ochronę przed naruszeniem prawa
własności. Majątkowy charakter prawa determinuje majątkowy charakter żądań
podnoszonych w celu jego ochrony (tak też Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia
19 grudnia 2002 r., V CZ 162/02, opubl. OSNC 2004/2/31).
Sprawa, w której wniesione zostało zażalenie, jest więc sprawą o prawo
majątkowe. Skarga kasacyjna w tych sprawach jest dopuszczalna, o ile wartość
przedmiotu zaskarżenia nie jest niższa niż 50.000 zł. Tej zaś kwoty nie przekracza
roszczenie będące przedmiotem skargi.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).
jz