V CNP 166/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V CNP 132/06 IV CNP 48/06
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 166/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi E. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 8 marca 2007 r., w sprawie z powództwa E. M.
przeciwko R.K. i T. K.
o ochronę służebności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 listopada 2007 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od E. M. na rzecz R. K. kwotę 300, zł (trzysta)
tytułem kosztów postępowania.
Uzasadnienie
2
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest nadzwyczajnym środkiem prawnym umożliwiającym dochodzenie roszczenia
odszkodowawczego od Skarbu Państwa za bezprawną działalność orzeczniczą
sądu jako organu władzy publicznej (art. 4241
k.p.c. w związku z art. 417 § 1 i 4171
§ 2 k.c.). Oznacza to, że niezgodność z prawem w rozumieniu powyższych
przepisów musi polegać na oczywistej i rażącej obrazie prawa, niebudzącej
żadnych wątpliwości (zob. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 2007 r.,
V CNP 132/06, OSNC 2007, nr 11, poz. 174).
Skarżący w rozpoznawanej skardze nie wykazał merytorycznych przesłanek
uzasadniających jej wniesienie. Stanowisko Sądu Okręgowego w odniesieniu do
uprawnień i obowiązków właścicieli nieruchomości służebnej oraz właściciela
nieruchomości władnącej jest trafne. Na pierwszy plan wysuwa się wszakże
problem niespełnienia przez skarżącego obowiązku uprawdopodobnienia szkody
wywołanej wydaniem kwestionowanego orzeczenia (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
w związku z art. 4241
§ 1 k.p.c.). Uprawdopodobnienie musi być rzetelne, oparte na
argumentach merytorycznych, oraz powinno nawiązywać bezpośrednio do
merytorycznej treści orzeczenia sądu. Tymczasem skarżący przyznał, że „brak
dostępu do drogi nie można wycenić w żaden sposób”. Twierdzenie to jest ponadto
nieprawdziwe, ponieważ pozwani właściciele bezspornie nie ograniczyli powodowi
dostępu do służebnego szlaku i w wyniku ich działania skarżący nie poniósł szkody
materialnej, będącej istotną przesłanką skargi z art. 4241
k.p.c. (por. orzeczenia
Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2006, IV CNP 48/06, OSP 2007, nr 11, poz.
126). Należało w konsekwencji odrzucić skargę (art. 4248
§ 1 k.p.c.) oraz orzec
o kosztach postępowania skargowego (art. 98 i 108 § 1 k.p.c.).
kg
POSTANOWIENIE
Dnia 20 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi E. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 8 marca 2007 r., w sprawie z powództwa E. M.
przeciwko R.K. i T. K.
o ochronę służebności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 listopada 2007 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od E. M. na rzecz R. K. kwotę 300, zł (trzysta)
tytułem kosztów postępowania.
Uzasadnienie
2
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest nadzwyczajnym środkiem prawnym umożliwiającym dochodzenie roszczenia
odszkodowawczego od Skarbu Państwa za bezprawną działalność orzeczniczą
sądu jako organu władzy publicznej (art. 4241
k.p.c. w związku z art. 417 § 1 i 4171
§ 2 k.c.). Oznacza to, że niezgodność z prawem w rozumieniu powyższych
przepisów musi polegać na oczywistej i rażącej obrazie prawa, niebudzącej
żadnych wątpliwości (zob. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 2007 r.,
V CNP 132/06, OSNC 2007, nr 11, poz. 174).
Skarżący w rozpoznawanej skardze nie wykazał merytorycznych przesłanek
uzasadniających jej wniesienie. Stanowisko Sądu Okręgowego w odniesieniu do
uprawnień i obowiązków właścicieli nieruchomości służebnej oraz właściciela
nieruchomości władnącej jest trafne. Na pierwszy plan wysuwa się wszakże
problem niespełnienia przez skarżącego obowiązku uprawdopodobnienia szkody
wywołanej wydaniem kwestionowanego orzeczenia (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
w związku z art. 4241
§ 1 k.p.c.). Uprawdopodobnienie musi być rzetelne, oparte na
argumentach merytorycznych, oraz powinno nawiązywać bezpośrednio do
merytorycznej treści orzeczenia sądu. Tymczasem skarżący przyznał, że „brak
dostępu do drogi nie można wycenić w żaden sposób”. Twierdzenie to jest ponadto
nieprawdziwe, ponieważ pozwani właściciele bezspornie nie ograniczyli powodowi
dostępu do służebnego szlaku i w wyniku ich działania skarżący nie poniósł szkody
materialnej, będącej istotną przesłanką skargi z art. 4241
k.p.c. (por. orzeczenia
Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2006, IV CNP 48/06, OSP 2007, nr 11, poz.
126). Należało w konsekwencji odrzucić skargę (art. 4248
§ 1 k.p.c.) oraz orzec
o kosztach postępowania skargowego (art. 98 i 108 § 1 k.p.c.).
kg