I CNP 108/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 108/07
POSTANOWIENIE
Dnia 19 grudnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Stanisław Dąbrowski
w sprawie ze skargi B. P. Spółki z o.o. Spółki Komandytowej w P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w W. z dnia 1 lutego 2007 rwydanego w sprawie
z powództwa B. P.Spółki z o.o. Spółki Komandytowej z siedzibą w P.
przeciwko J. D.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 grudnia 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w W. z dnia 1 lutego 2007 r., skarżący powód B. P. Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w P. oparł na podstawie
naruszenia prawa materialnego, a to art. 299 § 1 k.s.h. Skargę skierowano do Sądu
drugiej instancji, który wydał zaskarżone orzeczenie. Skarżący podnosi, że przez
wydanie zaskarżonego orzeczenia została mu wyrządzona szkoda, zaś wzruszenie
prawomocnego orzeczenia za pomocą innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe, nie podaje jednak przepisu prawa, z którym orzeczenie jest niezgodne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
podlega odrzuceniu. Wstępnie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 4245
§ 2 k.p.c.
skarga, obok elementów konstrukcyjnych powołanych w § 1 tego przepisu, powinna
„czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego", a więc tym,
które ujęto w art. 126 § 1 k.p.c. Do ogólnych wymagań pism procesowych należy
zwłaszcza oznaczenie sądu, do którego pismo jest skierowane (art. 126 § 1 pkt 1
k.p.c.). Sąd oznaczony w piśmie jako jego adresat powinien być sądem właściwym
do rozpoznania sprawy; nie można przyjąć, aby oznaczenie sądu, który zgodnie
z prawem pośredniczy jedynie w przekazaniu pisma wszczynającego
postępowanie (art. 4246
§ 1 k.p.c.). Zatem skarżący nieprawidłowo oznaczył Sąd
Okręgowy w W. jako właściwy, gdyż rozpoznanie skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem należy do właściwości rzeczowej Sądu Najwyższego.
Można co prawda przyjąć na podstawie art. 4246
§ 2 k.p.c., że powyższy
brak formalny jest brakiem usuwalnym, jednakże nie byłoby to celowe, albowiem
skarżący nie dopełnił zarazem wymagania wskazanego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
które polega na obowiązku wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne. Co prawda skarżący przytoczył i uzasadnił podstawy
skargi, jednakże skoro powołany wyżej przepis prawa wyraźnie odróżnia podstawy
skargi od wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne, to skarga musi zawierać każdy z tych elementów przedstawiony
3
odrębnie (por. postanowienia SN: z dnia 20 lipca 2005 r. IV CNP 1/2005, niepubl.;
z dnia 18 stycznia 2006 r. III CNP 21/2005 niepubl.; z dnia 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006 nr 7-8, poz. 140). Brak taki jest zaś, zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c., nieusuwalny i pociąga za sobą obowiązek odrzucenia skargi przez Sąd
Najwyższy.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. orzeczono
jak w sentencji
/tp/
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 19 grudnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Stanisław Dąbrowski
w sprawie ze skargi B. P. Spółki z o.o. Spółki Komandytowej w P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w W. z dnia 1 lutego 2007 rwydanego w sprawie
z powództwa B. P.Spółki z o.o. Spółki Komandytowej z siedzibą w P.
przeciwko J. D.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 grudnia 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w W. z dnia 1 lutego 2007 r., skarżący powód B. P. Spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w P. oparł na podstawie
naruszenia prawa materialnego, a to art. 299 § 1 k.s.h. Skargę skierowano do Sądu
drugiej instancji, który wydał zaskarżone orzeczenie. Skarżący podnosi, że przez
wydanie zaskarżonego orzeczenia została mu wyrządzona szkoda, zaś wzruszenie
prawomocnego orzeczenia za pomocą innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe, nie podaje jednak przepisu prawa, z którym orzeczenie jest niezgodne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
podlega odrzuceniu. Wstępnie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 4245
§ 2 k.p.c.
skarga, obok elementów konstrukcyjnych powołanych w § 1 tego przepisu, powinna
„czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego", a więc tym,
które ujęto w art. 126 § 1 k.p.c. Do ogólnych wymagań pism procesowych należy
zwłaszcza oznaczenie sądu, do którego pismo jest skierowane (art. 126 § 1 pkt 1
k.p.c.). Sąd oznaczony w piśmie jako jego adresat powinien być sądem właściwym
do rozpoznania sprawy; nie można przyjąć, aby oznaczenie sądu, który zgodnie
z prawem pośredniczy jedynie w przekazaniu pisma wszczynającego
postępowanie (art. 4246
§ 1 k.p.c.). Zatem skarżący nieprawidłowo oznaczył Sąd
Okręgowy w W. jako właściwy, gdyż rozpoznanie skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem należy do właściwości rzeczowej Sądu Najwyższego.
Można co prawda przyjąć na podstawie art. 4246
§ 2 k.p.c., że powyższy
brak formalny jest brakiem usuwalnym, jednakże nie byłoby to celowe, albowiem
skarżący nie dopełnił zarazem wymagania wskazanego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
które polega na obowiązku wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne. Co prawda skarżący przytoczył i uzasadnił podstawy
skargi, jednakże skoro powołany wyżej przepis prawa wyraźnie odróżnia podstawy
skargi od wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne, to skarga musi zawierać każdy z tych elementów przedstawiony
3
odrębnie (por. postanowienia SN: z dnia 20 lipca 2005 r. IV CNP 1/2005, niepubl.;
z dnia 18 stycznia 2006 r. III CNP 21/2005 niepubl.; z dnia 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006 nr 7-8, poz. 140). Brak taki jest zaś, zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c., nieusuwalny i pociąga za sobą obowiązek odrzucenia skargi przez Sąd
Najwyższy.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. orzeczono
jak w sentencji
/tp/
jz