II CNP 208/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 208/07
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 stycznia 2008 r.,
skargi M. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 28 kwietnia 2006 r., sygn. akt II Ca (…),
wydanego w sprawie z powództwa M. W.
przeciwko M. S.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powód zarzucił naruszenie prawa materialnego – art. 498 i 481 k.c., naruszenie
przepisów postępowania – art. 233 § 1, art. 316 § 1 w zw. z art. 224 § 1 oraz art. 316
k.p.c., naruszenie art. 32 Konstytucji i wnosił o stwierdzenie niezgodności z prawem
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być zarzuty dotyczące
ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wskazane przez skarżącego art. 233 § 1, art. 316
§ 1 w zw. z art. 224 § 1 oraz art. 316 k.p.c. wprost dotyczą ustaleń faktów i oceny
dowodów. Również zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego w istocie zmierza
2
do podważenia ustaleń, dokonanych przez Sąd. Powód przedstawia własną wersję
stanu faktycznego i konkluduje, że stanowisko Sądu drugiej instancji jest błędne.
Z tych przyczyn skargę należało odrzucić (art. 4244
zd. 2 w zw. z art. 4248
§ 1
k.p.c., por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05,
OSNC 2006, nr 4, poz. 76).
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 stycznia 2008 r.,
skargi M. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 28 kwietnia 2006 r., sygn. akt II Ca (…),
wydanego w sprawie z powództwa M. W.
przeciwko M. S.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powód zarzucił naruszenie prawa materialnego – art. 498 i 481 k.c., naruszenie
przepisów postępowania – art. 233 § 1, art. 316 § 1 w zw. z art. 224 § 1 oraz art. 316
k.p.c., naruszenie art. 32 Konstytucji i wnosił o stwierdzenie niezgodności z prawem
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być zarzuty dotyczące
ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wskazane przez skarżącego art. 233 § 1, art. 316
§ 1 w zw. z art. 224 § 1 oraz art. 316 k.p.c. wprost dotyczą ustaleń faktów i oceny
dowodów. Również zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego w istocie zmierza
2
do podważenia ustaleń, dokonanych przez Sąd. Powód przedstawia własną wersję
stanu faktycznego i konkluduje, że stanowisko Sądu drugiej instancji jest błędne.
Z tych przyczyn skargę należało odrzucić (art. 4244
zd. 2 w zw. z art. 4248
§ 1
k.p.c., por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05,
OSNC 2006, nr 4, poz. 76).