II CNP 224/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 224/07
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 lutego 2008 r.,
skargi E. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 13 czerwca 2006 r., sygn. akt VII Ca (…), wydanego w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko Wspólnocie Lokalowej Centrum Handlowo - Usługowemu „B.(...)” w K. przy
ul. R.
przy udziale interwenienta ubocznego E. B.
o ustalenie,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy w K. zmienił wyrok Sądu
Rejonowego w K.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
interwenientka uboczna zarzuciła naruszenie art. 25 ust. 1, art. 23 ust. 1 i 2 ustawy o
własności lokali i wnosiła o stwierdzenie niezgodności z prawem zaskarżonego
orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
2
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz
określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia
niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006
r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
nie publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005 r.,
I CNP 19/05, nie publ.). Skarżąca wywodzi szkodę z faktu, że gdyby nie zaskarżone
orzeczenie „nieruchomość budynkowa miałaby wartość wyższą niż własność lokalu nr
(…). Inna jest bowiem wartość rynkowa nieruchomości lokalowej, z którą związany jest
udział w prawie wieczystego użytkowania, a inna zdecydowanie wyższa, wartość
nieruchomości budynkowej związana z prawem użytkowania wieczystego”. Tak
określona szkoda jest szkodą ewentualną, mogącą wystąpić w przyszłości, jeżeli
skarżąca sprzedając swoją nieruchomość uzyska cenę niższą niż gdyby zapadło
orzeczenie innej treści. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego
przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia jest istnienie szkody w chwili wnoszenia skargi, a nie
możliwość wystąpienia szkody w przyszłości (por. np. postanowienia z dnia 11 stycznia
2006 r., II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110, z dnia 21 grudnia 2006 r., III CNP
57/06, nie publ.).
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 lutego 2008 r.,
skargi E. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 13 czerwca 2006 r., sygn. akt VII Ca (…), wydanego w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko Wspólnocie Lokalowej Centrum Handlowo - Usługowemu „B.(...)” w K. przy
ul. R.
przy udziale interwenienta ubocznego E. B.
o ustalenie,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy w K. zmienił wyrok Sądu
Rejonowego w K.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
interwenientka uboczna zarzuciła naruszenie art. 25 ust. 1, art. 23 ust. 1 i 2 ustawy o
własności lokali i wnosiła o stwierdzenie niezgodności z prawem zaskarżonego
orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
2
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz
określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia
niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006
r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
nie publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005 r.,
I CNP 19/05, nie publ.). Skarżąca wywodzi szkodę z faktu, że gdyby nie zaskarżone
orzeczenie „nieruchomość budynkowa miałaby wartość wyższą niż własność lokalu nr
(…). Inna jest bowiem wartość rynkowa nieruchomości lokalowej, z którą związany jest
udział w prawie wieczystego użytkowania, a inna zdecydowanie wyższa, wartość
nieruchomości budynkowej związana z prawem użytkowania wieczystego”. Tak
określona szkoda jest szkodą ewentualną, mogącą wystąpić w przyszłości, jeżeli
skarżąca sprzedając swoją nieruchomość uzyska cenę niższą niż gdyby zapadło
orzeczenie innej treści. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego
przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia jest istnienie szkody w chwili wnoszenia skargi, a nie
możliwość wystąpienia szkody w przyszłości (por. np. postanowienia z dnia 11 stycznia
2006 r., II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110, z dnia 21 grudnia 2006 r., III CNP
57/06, nie publ.).
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.