Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 kwietnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Opolu w VII Wydziale Karnym-Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Józef Szulc

Sędziowie: Sędzia S.O. Waldemar Krawczyk (spr.)

Sędzia S.O. Jerzy Wojteczek

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Wiśniewska

przy udziale J. K.

Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Opolu

po rozpoznaniu w dniu 03 kwietnia 2013 roku

sprawy M. J. (J.)

oskarżonego o przestępstwa z art. 222 § 1 k.k. w związku z art. 157 § 2 k.k. i art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Brzegu

z dnia 19 listopada 2012 roku, sygn. akt II K 790/12

I.  Zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

a)  uchyla orzeczenia w punktach I, II, III i IV części dyspozytywnej o karach jednostkowych pozbawienia wolności, o karze łącznej pozbawienia wolności oraz o warunkowym zawieszeniu wykonania tej kary,

b)  za przypisane oskarżonemu w punktach I i II części dyspozytywnej przestępstwa z art. 222 § 1 k.k. w związku z art. 157 § 2 k.k. i art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k., przyjmując iż stanowią one ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. – wymierza na podstawie art. 224 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 224 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k. oraz art. 91 § 1 k.k. karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie w trybie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat.

II.  W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

III.  Zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt VII Ka 63/13

U Z A S A D A N I E N I E

M. J. oskarżony został o to, że:

1/ W dniu 09 sierpnia 2012 r. około godziny 18:00 w miejscowości C. 115 woj. (...), znieważył, groził pozbawieniem życia celem zaniechania prawnej czynności służbowej oraz naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji P. W. podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w ten sposób iż uderzył go otwartą dłonią w twarz oraz szarpał za mundur w wyniku czego doznał on obrażeń ciała w postaci zaczerwienienia skóry policzka lewego oraz obu przedramion z powierzchownymi otarciami skóry przedramion, które to spowodowały naruszenie czynności ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni,

tj. o przestępstwo z art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. i art. 224 § 2 i art. 226 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.

2/ W czasie, miejscu i okolicznościach jak w pkt 1 znieważył, groził pozbawieniem życia celem zmuszenia do zaniechania prawnej czynności służbowej oraz naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji J. J. podczas i w związku z pełnieniem przez nia obowiązków służbowych, w ten sposób iż uderzył ja w lewą rękę, po czym podrapał jej lewą dłoń i szarpał za mundur w wyniku czego doznała ona obrażeń ciała w postaci stłuczenia otarć naskórka lewego nadgarstka, które spowodowały naruszenie czynności ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni,

tj. o przestępstwo z art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. i art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.

Sąd Rejonowy w Brzegu wyrokiem z dnia 19 listopada 2012 r.

I.  uznał oskarżonego M. J. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. i art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 224 § 2 k.k. przy zast. art. 224 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  uznał oskarżonego M. J. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. i art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 224 § 2 k.k. przy zast. art. 224 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone w pkt I i II wyroku kary pozbawienia wolności łączy i jako karę łączną wymierzył oskarżonemu karę 6 ( sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

IV.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej w pkt III wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 (dwóch) lat,

V.  na podstawie art. 46 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i przy zast. art. 90 § 1 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych P. W. i J. J. nawiązki w wysokości po 1000 zł ( tysiąc złotych) każda,

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności w razie zarządzenia jej wykonania zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie tj. w dniu 09.08.2012 r. i w dniu 10.08.2012 r., przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jest jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 Ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych, w tym od opłaty, kosztami tymi obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 91§1kk wyrażająca się w bezpodstawnym zastosowaniu art.85kk i art.86§1kk i wymierzeniu oskarżonemu za przypisane przestępstwa kar jednostkowych oraz na ich podstawie kary łącznej, w sytuacji gdy w przedmiotowym przypadku miał zastosowanie przepis art. 91§1kk nakazujący przyjęcie ciągu przestępstw i wymierzenie na jego podstawie jednej kary za popełnione w tymże ciągu czyny.

Podnosząc ten zarzut prokurator wniósł o zmianę wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu w oparciu o przepis art. 222§1kk, w zw. z art.157§2kkm, art. 224§2kk i 226§1kk przy zast. art. 11§2kk w zw. z art. 91§1kk kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat, orzeczenie od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych nawiązek w wysokości po 1000zł.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja oskarżyciela publicznego zasługuje na uwzględnienie.

Podzielając ustalenia faktyczne poczynione w sprawie przez Sąd I instancji, odnośnie działań przestępnych przypisanych oskarżonemu M. J., Sąd Okręgowy uznał, że są podstawy do zmiany zaskarżonego orzeczenia, gdyż wymagało ono korekty odnośnie przeprowadzonej przez Sąd Rejonowy oceny prawnej. Należało bowiem stwierdzić, iż w odniesieniu do przypisanych oskarżonemu M. J. w punktach I i II części dyspozytywnej przestępstw z art. 222 §1 k.k. w związku z art. 157 §2 k.k. i art. 224§ 2 k.k. i art. 226 §1 k.k. przy zastosowaniu art. 11 §2 k.k. Sąd Rejonowy przyjął błędną - za aktem oskarżenia wniesionym przez prokuratora - kwalifikację prawną czynów przypisanych oskarżonemu z pominięciem przepisu prawa materialnego, tj. art.91§1k.k., statuującego tzw. ciąg przestępstw, co stanowiło o wadliwości tak skonstruowanego wyroku.

Stosownie do cyt. przepisu przesłankami, od których zależy uznanie wielości czynów popełnionych przez oskarżonego za ciąg przestępstw w świetle art. 91 §1 k.k. są:

1)  powtarzalne zamachy (dwa lub więcej ) na to samo dobro prawne, przy czym kolejne czyny muszą wypełniać znamiona tego samego typu czynu zabronionego, a zarazem stanowić realizację każdorazowo podjętego zamiaru przestępnego;

2)  podobny sposób popełnienia kolejnych czynów;

3)  krótkie odstępy czasu pomiędzy poszczególnymi czynami;

4)  popełnienie czynów zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z nich - przy czym - wszystkie w/w

przesłanki muszą wystąpić kumulatywnie.

Przenosząc powyższe kryteria na grunt przedmiotowej sprawy należy

stwierdzić, iż przypisane oskarżonemu przestępstwa opisane w punktach I, II części dyspozytywnej wyroku zostały popełnione przez niego właśnie w warunkach ciągu przestępstw o jakim mowa w przepisie art. 91§1 k.k.

Przestępstwa, których dopuścił się oskarżony M. J., dotyczą

naruszenia tego samego dobra chronionego prawem, tj. przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego (tożsamość kwalifikacji prawnej). Nadto pomiędzy nimi zachodzi bliskość czasowa, bowiem czyny zabronione opisane w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku- zostały popełnione przez oskarżonego tego samego dnia, tj. 9 sierpnia 2012 r., w podobny sposób i to zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z nich.

Konkludując, zaskarżone orzeczenie wymagało dokonania przez Sąd Okręgowy korekty odnośnie kwalifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonemu, poprzez przypisanie oskarżonemu M. J.- zgodnie z zarzutem zawartym w środku odwoławczym - popełnienia ciągu przestępstw, tj. przy zastosowaniu art. 91 §1 k.k.

Dlatego też Sąd Okręgowy dokonując opisanej tu modyfikacji w zakresie kwalifikacji prawnej czynów popełnionych przez oskarżonego, wpierw uchylił orzeczenie zawarte w : pkt I,II części dyspozytywnej wyroku, dotyczące wymierzenia przez Sąd Rejonowy kar jednostkowych pozbawienia wolności , w pkt III na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k. kary łącznej w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczenie zawarte w pkt IV części dyspozytywnej wyroku, wydane na podstawie art. 69 §1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. o warunkowym zawieszeniu wykonania tej kary.

Dalej Sąd Okręgowy za przypisane oskarżonemu przestępstwa, opisane w pkt. I i II części dyspozytywnej wyroku, których M. J. dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 §1 k.k. na podstawie art. 224 §2 k.k. przy zastosowaniu art. 224 §1 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k. oraz art. 91 §1 k.k. orzekł wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie w trybie art. 69 §1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres próby dwóch lat.

W ocenie Sądu Okręgowego wymierzona kara pozbawienia wolności, w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności, warunkowo zawieszona na okres próby 2 lat, jest karą współmierną, proporcjonalną do zawinienia oskarżonego i adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów. Ponadto stanowi zasłużoną i zgodną z powszechnym poczuciem sprawiedliwości karnoprawną reakcje na przypisany oskarżonemu ciąg przestępstw, odpowiednią zarówno z punktu widzenia dyrektywy sprawiedliwościowej jak i dyrektywy prewencji ogólnej i szczególnej z art. 53 §1 k.k.

W pozostałej części Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. J. utrzymał w mocy.

Mając zatem powyższe na względzie, działając na podstawie art.437 §1 i §2 k.p.k. oraz art. 456 k.p.k., Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

Orzeczenie o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze zapadło w oparciu o art. 624 §1 k.p.k.