Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I UK 398/07
POSTANOWIENIE
Dnia 25 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Romualda Spyt
w sprawie z odwołania J. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.B.
o wcześniejszą emeryturę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 25 kwietnia 2008 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 19 czerwca 2007 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Ubezpieczony J. K. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego
– Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie III AUa …/06, oddalającego
jego apelację od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w B. z dnia 17 stycznia 2006 r. Wyrokiem tym Sąd Okręgowy oddalił
odwołanie ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
odmawiającej prawa do emerytury na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z
dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury
pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki (Dz.U. Nr 28,
poz. 149 ze zm.).
Skargę kasacyjną oparto na naruszeniu § 1 powyższego rozporządzenia
oraz naruszeniu art. 32 Konstytucji RP. We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
2
do rozpoznania skarżący wskazał na konieczność wykładni przepisów prawnych
budzących poważne wątpliwości, tj. przepisów § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 15 maja 1989r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury
pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki poprzez
wyjaśnienie, czy warunkiem nabycia prawa do wcześniejszej emerytury jest
posiadanie statusu pracownika w dacie osiągnięcia wymaganego stażu
emerytalnego. Ponadto skarżący wywiódł, że istnieje konieczność rozstrzygnięcia
przez Sąd Najwyższy istotnego zagadnienia prawnego, polegającego na ustaleniu,
czy przepis art. 27 ust. 2a ustawy z dnia 14 grudnia 1982r. o zaopatrzeniu
emerytalnym pracowników oraz ich rodzin ( Dz. Nr 40, poz. 267. ze zm.), w
zakresie w jakim ograniczał kompetencje Rady Ministrów do określenia w drodze
rozporządzenia zasad przechodzenia na wcześniejszą emeryturę osób mających
wyłącznie status pracownika, jak również przepis art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia
1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity
tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), zgodnie z którym na emeryturę nie
może przejść - pomimo posiadania wymaganego stażu emerytalnego –
ubezpieczony, który przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę objęty był
ubezpieczeniem społecznym z innego tytułu niż stosunek prac są zgodne z
przepisem art. 32 Konstytucji RP.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli: (1) w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, (2)
istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, (3) zachodzi nieważność
postępowania lub (4) skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
W istocie konieczność wykładni przepisów przywołanych we wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy
prawo do emerytury na podstawie wskazanego wyżej rozporządzenia przysługują
wyłącznie pracownikom oraz czy przepisy przyznające do prawo do wcześniejszej
emerytury wyłącznie ubezpieczonym legitymującym się statusem pracowników, z
3
wyłączeniem pozostałej grupy ubezpieczonych, są zgodne w wyrażoną w art. 32
Konstytucji RP zasadą równości wszystkich wobec prawa.
Kwestie ta zostały w dostateczny sposób wyjaśnione zarówno w wyroku
Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2002 r., II UK 77/02 (OSNP 2004r. nr 6, poz.
105) oraz Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 września 2000r., K 1/00, (OTK
2000r. nr 6, poz. 185),.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy na podstawie art. 3989
§ 1 pkt 1
i 2 k.p.c. a contrario orzekł jak w sentencji postanowienia.
/tp/

I UK 398/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia