Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 57/08
POSTANOWIENIE
Dnia 25 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa J. A.
przeciwko Gminie C.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 kwietnia 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego Z dnia 17 lipca 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Skarga kasacyjna, którą wniósł zawodowy pełnomocnik, pomijając okoliczność,
że uzasadnienie podstawy naruszenia prawa procesowego (art. 227 i 232 k.p.c.) jest
wadliwe, bowiem Sąd drugiej instancji nie może naruszyć art. 227 k.p.c. przez - jak
podał skarżący – „przyjęcie, iż opinia biegłego jest opracowana przez niego tylko na
użytek niniejszego procesu”, ani też nie może naruszyć art. 232 k.p.c. przez
„nieuwzględnienie wniosku skarżącego o dopuszczenie dowodu” – przede wszystkim
nie spełnia istotnego wymagania procesowego, przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c. Brak bowiem w skardze uzasadnienia wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania.
Wprawdzie autor skargi kasacyjnej zawarł w jej treści stwierdzenie „wnoszę o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania prawidłowe bowiem zastosowanie art. 415 k.c. w
ustalonym stanie faktycznym [....] wymaga wykładni obowiązujących przepisów, co
stanowi szkodę dla właściciela nieruchomości...”, to jednak jest to tylko pozór
wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Podobnie ocenić należało
2
gołosłowne twierdzenie, że „w sprawie występują zasadnicze zagadnienia prawne”. W
przypadku gdy skarżący twierdzi, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne,
obciąża go obowiązek sformułowaniu tego zagadnienia i wskazania argumentów, które
prowadzą do rozbieżnych ocen (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 maja
2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002 r., nr 1, poz. 11).
Warunek zawarcia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania i jego uzasadnienie jest spełniony tylko wówczas, gdy skarżący wskaże na
występowanie w sprawie okoliczności o charakterze publicznoprawnym, a zatem
określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. Niezamieszczenie w skardze kasacyjnej wniosku
wypełnionego wskazaną treścią oraz brak jego uzasadnienia stanowi istotną wadę,
której nie można usunąć w trybie właściwym dla usuwania braków formalnych, i w
związku z tym podlega odrzuceniu a limine jako niedopuszczalna. Stanowisko takie
prezentowane zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie Sądu Najwyższego - w
odniesieniu do istotnego elementu kasacji, jakim był wymóg przedstawienia okoliczności
uzasadniających jej przyjęcie do rozpoznania – zachowało aktualność na gruncie
przepisów dotyczących skargi kasacyjnej. Spełnienie obowiązku wynikającego z art.
3983
§ 1 pkt 3 k.p.c. nie może polegać tylko na odwołaniu się do powołanych podstaw,
na których oparta została skarga. Odwołanie się do podstaw kasacyjnych nie wypełnia
obowiązku uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Byłoby
to bowiem zbędnym powielaniem argumentów wskazanych w uzasadnieniu podstaw
kasacyjnych, służących wykazaniu ich zasadności.
Skoro więc skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 3986
§ 2 k.p.c.
należało orzec, jak w sentencji (art. 3986
§ 3 k.p.c.).

III CSK 57/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia