V CSK 103/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 103/08
POSTANOWIENIE
Dnia 27 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa A. G.
przeciwko Z. C., I. C. i B. W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 czerwca 2008 r., na skutek skargi
kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14 września 2007 r., sygn. akt
I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżony skargą kasacyjną wyrok wydany został w dniu 14 września 2007 r., a
zatem wniesiona od niego skarga kasacyjna spełniać powinna wszelkie wymogi
formalne, wynikające z treści przepisów art. 3984
§ 1 i § 2 k.p.c.
W paragrafie pierwszym art. 3984
k.p.c. ustawodawca skatalogował odrębnie w
czterech punktach konstrukcyjne elementy każdej skargi kasacyjnej, a więc cechy
istotne (kreatywne) tego tylko szczególnego środka odwoławczego, podkreślając
zarazem w ten sposób rangę tychże elementów. Natomiast w zdaniu pierwszym § 2 art.
3984
k.p.c. wskazano na pozostałe wymagania tej skargi , które stawiane są każdemu
pismu procesowemu (art. 126 k.p.c. - 128 k.p.c. z rygorem przewidzianym w art. 130
k.p.c.
Obowiązek przedstawienia przez skarżącego m.in. uzasadnienia wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania 5 a wynikający z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
wiąże się z instytucją tzw. „przedsądu”, polegającego m.in. na możliwości Sądu
2
Najwyższego odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
Ten możliwy sposób zakończenia postępowania kasacyjnego, a kolidujący niewątpliwie
z intencją strony wnoszącej skargę kasacyjną dowodzi zrównania rangą obowiązku
przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia (art. 398 § 1 pkt 2 k.p.c.) z
obowiązkiem odrębnego przedstawienia oraz uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Odrębne wyartykułowanie przez
ustawodawcę obu kategorii obowiązków dowodzi tego, że nie są one tożsame. W
konsekwencji za spełnienie wymogu z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.. nie można uznać
jedynie przytoczenia przez skarżącego uzasadnienia podstaw kasacyjnych i
sformułowanych w ich ramach zarzutów, z pominięciem wyraźnego, odrębnego i
samodzielnego uzasadnienia co najmniej jednej spośród okoliczności wymienionych w
art. 3989
§ 1 k.p.c. dokonanego przy pomocy argumentów jurydycznych (por.
postanowienie SN z dnia 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC 2001 r., z. 10, poz.
156; postanowienie SN z dnia 5 czerwca 2001 r., IV CZ 45/01, OSNC 2001 r., z. 10,
poz. 157). W odniesieniu do skargi kasacyjnej zachowuje aktualność utrwalone
orzecznictwo Sądu Najwyższego, zgodnie z którym wymagania z art. 3984
§ 1 k.p.c.
mają samodzielny byt i nie mogą być traktowane zamiennie (postanowienie SN z dnia
29 czerwca 2005 r. V CSK 5/05, niepubl.; postanowienie SN z dnia 14 lipca 2005 r.
III CZ 61/05 niepubl.; postanowienie SN z dnia 21 lipca 2005 r., V CSK 18/05, niepubl.)
Spełniając formalny wymóg skargi kasacyjnej .określony w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c., skarżący powinien zawrzeć w niej wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania
i wniosek ten uzasadnić wskazując na występowanie w sprawie przynajmniej jednej z
okoliczności stanowiących przesłanki tzw. przedsądu, określone w art. 3989
§ 1 kpc. i
przedstawić odpowiednie argumenty prawne, uzasadniające występowanie ściśle
określonej w ustawie przesłanki. Potrzeba przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
powinna być zatem odrębnie uzasadniona przez skarżącego przy pomocy argumentów
jurydycznych uzasadniających wystąpienie którejkolwiek z przesłanek precyzyjnie
określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. (por. postanowienie SN z dnia 21 lipca 2005 r. sygn.
akt V CSK 18/05). Spełnienie tego wymogu nie jest tożsame z samym
wyartykułowaniem (sformułowaniem) zagadnień prawnych, bez ich uzasadnienia.
Ponieważ skarga kasacyjna powoda pozbawiona jest właściwie rozumianego
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania przeto podlega ona
odrzuceniu (por. postanowienie SN z dnia 22 września 2005 r. sygn. akt II CSK 7/05).
3
Uwzględniając więc odrębność obu przedmiotów regulacji w pkt 2 i 3 art. 398 § 1
k.p.c. stwierdzić należy, że choć argumentacja strony skarżącej może się niekiedy w
obu tych kwestiach nawet częściowo pokrywać, to jednak orzeczenie w przedmiocie
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania zapada tylko po uprzednim dokonaniu oceny
przyczyn kwalifikowanych przez ustawodawcę, a określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c.,
gdyż tylko one, wraz z ich odrębnym uzasadnieniem, mogą być przedmiotem tzw.
„przedsądu" i decydują o jego wyniku.
Skoro więc skarga kasacyjna powoda pozbawiona jest uzasadnienia wniosku
o przyjęcie jej do rozpoznania, a więc tego niezbędnego elementu konstrukcyjnego,
współkreującego istotę tego środka zaskarżenia, to Sąd Najwyższy orzekł jak w
sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 3986
§ 2
k.p.c. i art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa A. G.
przeciwko Z. C., I. C. i B. W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 czerwca 2008 r., na skutek skargi
kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14 września 2007 r., sygn. akt
I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżony skargą kasacyjną wyrok wydany został w dniu 14 września 2007 r., a
zatem wniesiona od niego skarga kasacyjna spełniać powinna wszelkie wymogi
formalne, wynikające z treści przepisów art. 3984
§ 1 i § 2 k.p.c.
W paragrafie pierwszym art. 3984
k.p.c. ustawodawca skatalogował odrębnie w
czterech punktach konstrukcyjne elementy każdej skargi kasacyjnej, a więc cechy
istotne (kreatywne) tego tylko szczególnego środka odwoławczego, podkreślając
zarazem w ten sposób rangę tychże elementów. Natomiast w zdaniu pierwszym § 2 art.
3984
k.p.c. wskazano na pozostałe wymagania tej skargi , które stawiane są każdemu
pismu procesowemu (art. 126 k.p.c. - 128 k.p.c. z rygorem przewidzianym w art. 130
k.p.c.
Obowiązek przedstawienia przez skarżącego m.in. uzasadnienia wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania 5 a wynikający z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
wiąże się z instytucją tzw. „przedsądu”, polegającego m.in. na możliwości Sądu
2
Najwyższego odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
Ten możliwy sposób zakończenia postępowania kasacyjnego, a kolidujący niewątpliwie
z intencją strony wnoszącej skargę kasacyjną dowodzi zrównania rangą obowiązku
przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia (art. 398 § 1 pkt 2 k.p.c.) z
obowiązkiem odrębnego przedstawienia oraz uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Odrębne wyartykułowanie przez
ustawodawcę obu kategorii obowiązków dowodzi tego, że nie są one tożsame. W
konsekwencji za spełnienie wymogu z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.. nie można uznać
jedynie przytoczenia przez skarżącego uzasadnienia podstaw kasacyjnych i
sformułowanych w ich ramach zarzutów, z pominięciem wyraźnego, odrębnego i
samodzielnego uzasadnienia co najmniej jednej spośród okoliczności wymienionych w
art. 3989
§ 1 k.p.c. dokonanego przy pomocy argumentów jurydycznych (por.
postanowienie SN z dnia 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC 2001 r., z. 10, poz.
156; postanowienie SN z dnia 5 czerwca 2001 r., IV CZ 45/01, OSNC 2001 r., z. 10,
poz. 157). W odniesieniu do skargi kasacyjnej zachowuje aktualność utrwalone
orzecznictwo Sądu Najwyższego, zgodnie z którym wymagania z art. 3984
§ 1 k.p.c.
mają samodzielny byt i nie mogą być traktowane zamiennie (postanowienie SN z dnia
29 czerwca 2005 r. V CSK 5/05, niepubl.; postanowienie SN z dnia 14 lipca 2005 r.
III CZ 61/05 niepubl.; postanowienie SN z dnia 21 lipca 2005 r., V CSK 18/05, niepubl.)
Spełniając formalny wymóg skargi kasacyjnej .określony w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c., skarżący powinien zawrzeć w niej wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania
i wniosek ten uzasadnić wskazując na występowanie w sprawie przynajmniej jednej z
okoliczności stanowiących przesłanki tzw. przedsądu, określone w art. 3989
§ 1 kpc. i
przedstawić odpowiednie argumenty prawne, uzasadniające występowanie ściśle
określonej w ustawie przesłanki. Potrzeba przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
powinna być zatem odrębnie uzasadniona przez skarżącego przy pomocy argumentów
jurydycznych uzasadniających wystąpienie którejkolwiek z przesłanek precyzyjnie
określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. (por. postanowienie SN z dnia 21 lipca 2005 r. sygn.
akt V CSK 18/05). Spełnienie tego wymogu nie jest tożsame z samym
wyartykułowaniem (sformułowaniem) zagadnień prawnych, bez ich uzasadnienia.
Ponieważ skarga kasacyjna powoda pozbawiona jest właściwie rozumianego
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania przeto podlega ona
odrzuceniu (por. postanowienie SN z dnia 22 września 2005 r. sygn. akt II CSK 7/05).
3
Uwzględniając więc odrębność obu przedmiotów regulacji w pkt 2 i 3 art. 398 § 1
k.p.c. stwierdzić należy, że choć argumentacja strony skarżącej może się niekiedy w
obu tych kwestiach nawet częściowo pokrywać, to jednak orzeczenie w przedmiocie
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania zapada tylko po uprzednim dokonaniu oceny
przyczyn kwalifikowanych przez ustawodawcę, a określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c.,
gdyż tylko one, wraz z ich odrębnym uzasadnieniem, mogą być przedmiotem tzw.
„przedsądu" i decydują o jego wyniku.
Skoro więc skarga kasacyjna powoda pozbawiona jest uzasadnienia wniosku
o przyjęcie jej do rozpoznania, a więc tego niezbędnego elementu konstrukcyjnego,
współkreującego istotę tego środka zaskarżenia, to Sąd Najwyższy orzekł jak w
sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 3986
§ 2
k.p.c. i art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.