Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 35/08
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lipca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Gerard Bieniek
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
ze skargi M. F.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego
w P. z dnia 8 listopada 2006 r., sygn. akt I C (…) wydanym w sprawie z powództwa M.
F.
przeciwko I. P.
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 lipca 2008 r.,
zażalenia skarżącej (powódki) na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 24
października 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
1) oddala zażalenie,
2) przyznaje adwokatowi J. B. prowadzącemu kancelarię adwokacką w P.
kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów pomocy
prawnej udzielonej z urzędu powódce w postępowaniu zażaleniowym, którą
wypłacić ze środków Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego wraz
z podatkiem VAT.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 października 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
M. F. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Okręgowego w P. z dnia 8 listopada 2006 r.
2
Pomimo tego, że wnosząca skargę powoływała się na uzyskanie przez stronę
przeciwną wyroku „za pomocą przestępstwa fałszywych zeznań”, z uzasadnienia skargi
wynika w sposób oczywisty, ze nie zachodzi ustawowa podstawa wznowienia. Samo
przytoczenie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający treści art. 403 k.p.c. nie
oznacza, że skarga opiera się na ustawowej podstawie.
W zażaleniu od tego postanowienia zarzucono rażące naruszenia art. 410 § 1
k.p.c. przez jego błędne zastosowanie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie Sądu Najwyższego zasadnie przyjmuje się, że samo
sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający ustawie nie oznacza, że
skarga opiera się na ustawowej podstawie wznowienia (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 29 stycznia 1968 r., I CZ 122/67, OSNC 1968, nr 8-9, poz. 154a
także z dnia 28 października 1999 r., sygn. akt II UKN 174/99, OSNP 2001/4/133).
Zgodnie z treścią art. 410 § 1 k.p.c. skarga podlega odrzuceniu nie tylko wtedy, gdy
powołana w niej podstawa wznowienia została sformułowana w sposób
nieodpowiadający ustawie, ale także wówczas, gdy wskazane w niej okoliczności
wprawdzie dadzą się podciągnąć pod przewidzianą w ustawie podstawę wznowienia, to
jednak w rzeczywistości podstawa ta nie występuje (uzasadnienie postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 7 lipca 2005 r. IV CO 6/05, Biul. SN 2005/9/14 oraz z dnia 24
stycznia 2007 r., III CZ 1/07, niepubl.).
Dlatego podlegała odrzuceniu skarga kasacyjna powódki oparta na ustawowej
podstawie uzyskania wyroku za pomocą przestępstwa jeśli w istocie sama powódka nie
twierdziła, że dysponuje prawomocnym wyrokiem skazującym albo, że postępowanie
karne nie może być wszczęte lub zostało umorzone z innych przyczyn niż brak
dowodów. Należy bowiem zważyć, że zgodnie z art. 404 k.p.c. tylko w ten sposób
można wykazać istnienie ustawowej podstawy wznowienia postępowania wymienionej w
art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 1975 r.,
sygn. akt I PO 23/73, OSNC 1975/10-11/157).
Z tych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 39814
k.p.c.
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
O kosztach pomocy prawnej udzielonej z urzędu wnoszącej skargę Sąd
Najwyższy orzekła na podstawie § § 19, 20 i 21 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w/s opłat za czynności adwokackie ... (Dz.
U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).

II CZ 35/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia