Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

dnia 4 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący - SSO Mariusz Wiązek

Protokolant: Emilia Rąk

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej Jakuba Przystupy

po rozpoznaniu na posiedzeniu w sprawie P. K.

podejrzanego o czyn z art. 288 ustęp 1 duńskiego kodeksu karnego oraz czyn z art. 123 duńskiego kodeksu karnego

z wniosku Prokuratora Okręgowego we Wrocławiu z dnia 19 lutego 2013 roku, sygn. akt III Oz 81/13

w przedmiocie przekazania z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Królestwa Danii osoby ściganej na podstawie duńskiego Europejskiego Nakazu Aresztowania w celu przeprowadzenia przeciwko niej postępowania karnego

postanawia:

na podstawie art. 607k k.p.k., art. 607 p k.p.k. i art. 607 r k.p.k. a contrario, art. 607t § 1 k.p.k. przekazać obywatela polskiego P. K. , syna K.i M.z domu B., urodzonego (...)we W.z terytorium R. D.do dyspozycji Ministerstwa Sprawiedliwości Danii, celem przeprowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego o sygn. akt 2013-3310-(...)o czyn z art. 288 ustęp 1 duńskiego kodeksu karnego określony jako rozbój oraz o czyn z art. 123 duńskiego kodeksu karnego określony jako stosowanie groźby wobec świadka, pod warunkiem, że zostanie on odesłany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po prawomocnym zakończeniu postępowania w państwie wydania Europejskiego Nakazu Aresztowania,

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2013r. Ministerstwo Sprawiedliwości Danii wydało europejski nakaz aresztowania (dalej: ENA) wobec obywatela polskiego P. K.podejrzanego o czyn z art. 288 ustęp 1 duńskiego kodeksu karnego określony jako rozbój oraz czyn z art. 123 duńskiego kodeksu karnego określony jako stosowanie groźby wobec świadka. Czyn ten, jak wynika z ENA, został popełniony w dniu 7 września 2012r. około godziny 21.50 w miejscowości R.. P. K.w dniu 18 lutego 2013r. zgłosił się na Komisariat Policji Wrocław - Rakowiec, gdzie został zatrzymany.

W dniu 19 lutego 2013r. do Sądu Okręgowego we Wrocławiu wpłynął wniosek Prokuratora Okręgowego we Wrocławiu w kwestii przekazania wymienionego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Królestwa Danii na podstawie art. 607k § 1 k.p.k. oraz tymczasowego aresztowania ściganego.

Na posiedzeniu w dniu 5 marca 2013r. na wniosek obrońcy osoby ściganej dopuszczono dowód z zeznań świadka K. K.. Wymieniony zeznał, iż w dniu 7 września 2012r. P. K. przebywał na terytorium Polski, we W.. Wspólnie remontowali mieszkanie. K. K. zeznał, że rozstali się po godzinie 18.00, wówczas P. K. pojechał zrobić zakupy w sklepie (...) w Centrum Handlowym (...). Przedłożono paragon datowany na 7 września 2012 r., godz. 19:26.

Postanowieniem z dnia 20 lutego 2013r., sygn. akt III Kop 32/13 Sąd Okręgowy we Wrocławiu celem zwrócenia się do właściwej jednostki handlowej - sklepu (...) usytuowanego we W., ul. (...) o przekazanie zapisu monitoringu z dnia 7 września 2012r. posiedzenie w przedmiocie przekazania osoby ściganej P. K. stronie duńskiej odroczył do dnia 5 marca 2013r. oraz zastosował wobec P. K. tymczasowe aresztowanie do dnia 5 marca 2013r.

Jednostka handlowa (...) Sp. z o.o. Sklep (...) przesłała informację, iż nie posiada nagrania monitoringu z dnia 7 września 2012r.

W dniu 22 lutego 2013r. obrońca osoby ściganej przedłożył pismo wraz z dokumentem, wskazującym na to, iż z telefonu, którego abonentem jest P. K. w dniu 7 września 2012r. wykonywano połączenia krajowe, nie zarejestrowano natomiast połączeń roamingowych.

W dniu 1 marca 2013r. obrońca osoby ściganej przedłożył pismo, z załącznikiem w postaci wypisu aktu notarialnego, z którego wynika, iż w dniu 7 września 2012r. P. K. jako współwłaściciel nieruchomości położonej w K., gmina D., dla której Sąd Rejonowy w Oleśnicy prowadzi księgę wieczystą numer (...) osobiście złożył przez asesorem notarialnym A. Sołtys, zastępcą notariusza I. Ł. w Kancelarii Notarialnej we W. oświadczenie o ustanowieniu służebności przesyłu na rzecz Zakładu Usług (...) Sp. z o.o. w K.. Obrońca osoby ściganej wskazał, iż w zaistniałej sytuacji, nie są aktualne podstawy stosowanego wobec wymienionego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.

Na posiedzeniu Sądu w dniu 4 marca 2013r. P. K.wyraził zgodę na przekazanie i oświadczył, iż stawi się na wezwanie Sądu w związku z przekazaniem go na terytorium państwa wydanie ENA. Zadeklarował też, iż zamierza jak najszybciej wyjaśnić sprawę objętą ENA. Jednocześnie skazany oświadczył, że nie wyraża zgody na prowadzenie przeciwko niemu postępowań o czyny nieobjęte ENA ani wykonanie kar orzeczonych za przestępstwa nieobjęte ENA.

Sąd zważył, co następuje.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie zostały spełnione warunki, od których wystąpienia polskie przepisy procedury karnej – wyrażone w rozdziale 65b k.p.k. – uzależniają wykonanie Europejskiego Nakazu Aresztowania. Tym samym Sąd postanowił o przekazaniu osoby ściganej P. K. z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Królestwa Danii do dyspozycji Ministerstwa Sprawiedliwości Danii, celem przeprowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego o sygn. akt 2013-3310- (...) o czyn z art. 288 ustęp 1 duńskiego kodeksu karnego określony jako rozbój oraz o czyn z art. 123 duńskiego kodeksu karnego określony jako stosowanie groźby wobec świadka. Podkreślić należy, iż w orzecznictwie jednoznacznie przyjmuje się, że jedynym pryzmatem oceny dopuszczalności przekazania osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania są przepisy art. 607p i 607 r. k.p.k. i tylko powołując się na przesłanki wymienione w tych przepisach wolno sądowi polskiemu odmówić wykonania nakazu (por. postanowienie SN z dnia 8 grudnia 2008r., V KK 332/08, Lex nr 524238). Tym samym Sąd nie jest władny prowadzić postępowania dowodowego co do tego, czy osoba ścigana popełniła zarzucane jej przestępstwo. Wynika to z faktu, iż mechanizm europejskiego nakazu aresztowania opiera się na wysokim stopniu zaufania w stosunkach między Państwami Członkowskimi (por. preambuła Decyzji Ramowej z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między Państwami Członkowskimi ( (...)/ (...)).

I tak, zważyć należy, iż przekazanie ma nastąpić w celu przeprowadzenia przeciwko P. K. postępowania karnego.

Brak jest przesłanek określonych w art. 607p § 1 k.p.k. które obligowałyby Sąd do odmowy wykonania Nakazu. P. K.jest podejrzany o przestępstwo, które nie podlega darowaniu na mocy amnestii, nie zapadło w stosunku do niego prawomocne orzeczenie w innym państwie odnośnie tego samego czynu, nie przekazano go również na podstawie prawomocnego orzeczenia do innego państwa Unii Europejskiej. Nadto odpowiedzialność ściganego nie ulega ograniczeniu na gruncie prawa polskiego z racji jego wieku. Wykonanie ENA nie narusza wolności i praw człowieka i obywatela, nakaz nie został wydany w związku z przestępstwem popełnionym bez użycia przemocy z przyczyn politycznych.

Nie zachodzi również obligatoryjna przesłanka odmowy wykonania ENA określona w art. 607 p § 2 k.p.k., bowiem czyny zarzucone P. K.zostały popełnione na terytorium Danii i stanowią one przestępstwa według prawa polskiego.

Zastosowania nie znajdują również w przedmiotowej sprawie określone
w art. 607 r k.p.k. fakultatywne przesłanki odmowy przekazania.

Przestępstwa, o które P. K. jest podejrzany jest, choć nie są wyszczególnione w art. 607w k.p.k., odpowiadają znamionom przestępstwa z art. 280 § 1 i art. 245 polskiej ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks karny i są zagrożone odpowiednio karą pozbawienia wolności do lat 12 i karą pozbawienia wolności do lat 5.

Zważyć również należy, iż przeciwko ściganemu nie toczy się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne w sprawie, której dotyczy ENA, nie nastąpiło przedawnienie ścigania lub wykonania kary według prawa polskiego, nie zapadło też wobec ściganego – w związku z czynem będącym podstawą do wydania niniejszego nakazu – prawomocne orzeczenie o odmowie wszczęcia postępowania, umorzeniu postępowania, lub inne orzeczenie kończące sprawę. Przestępstwa zarzucone P. K.nie są zagrożone w państwie wydania ENA karą dożywotniego pozbawienia wolności.

Z uwagi na fakt, że ścigany jest obywatelem polskim, Sąd poczynił zastrzeżenie, o którym mowa w art. 607t § 1 k.p.k.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych powyżej przepisów orzeczono jak na wstępie.