Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Orańska-Zdych

Protokolant: Adam Firuta

po rozpoznaniu zażalenia pokrzywdzonej M. W. (1)

na postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Krzyki Zachód z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. akt 1 Ds. 180/13 o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie o czyny z art. 258 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. i art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

na podstawie art. 465 § 1 k.p.k. i art. 437 § 1 k.p.k.

postanowił

nie uwzględnić zażalenia pokrzywdzonej M. W. (1) i zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013 r. prokurator odmówił wszczęcia śledztwa w sprawie:

1.  działania w okresie od 2004 r. do stycznia 2013 r. we W. w zorganizowanej grupie przestępczej funkcjonariuszy publicznych i innych osób, w tym prokuratorów z Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Stare Miasto – A. Ś., I. W., J. K., M. M., asesor M. K., mającej na celu usunięcie M. W. (1) z pracy w kontroli podatkowej w związku z wykrywaniem przez nią przestępstw podatkowych, pozbawienia jej mieszkania, legalizację procederów przestępczego uwłaszczenia mieszkań i udaremniania uwłaszczania mieszkań, tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. i art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. - wobec braku cech przestępstwa;

2.  w sprawie niedopełnienia obowiązków i przekroczenia uprawnień przez zastępcę Prokuratora Rejonowego dla Wrocławia Stare Miasto A. Ś., poprzez sporządzenie w dniu 11 grudnia 2012 r. we W. postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie 1 Ds. 5735/12, czym działała na szkodę interesu prywatnego M. W. (1) – tj. o czyn z art. 231 § k.k. – wobec braku cech przestępstwa;

3.  w sprawie niedopełnienia obowiązków i przekroczenia uprawnień przez prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Stare Miasto I. W., poprzez sporządzenie w dniu 19 grudnia 2012 r. we W. postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie 1 Ds. 5937/12, czym działała na szkodę interesu prywatnego M. W. (1) – tj. o czyn z art. 231 § k.k. – wobec braku cech przestępstwa;

4.  w sprawie niedopełnienia obowiązków i przekroczenia uprawnień przez prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Stare Miasto J. K., poprzez sporządzenie w dniu 19 grudnia 2012 r. we W. postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie 1 Ds. 6012/12, czym działał na szkodę interesu prywatnego M. W. (1) – tj. o czyn z art. 231 § k.k. – wobec braku cech przestępstwa;

5.  w sprawie niedopełnienia obowiązków i przekroczenia uprawnień przez prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Stare Miasto M. M., poprzez sporządzenie w dniu 18 grudnia 2012 r. we W. postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie 1 Ds. 5965/12, czym działała na szkodę interesu prywatnego M. W. (1) – tj. o czyn z art. 231 § k.k. – wobec braku cech przestępstwa;

6.  w sprawie niedopełnienia obowiązków i przekroczenia uprawnień przez asesora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Stare Miasto M. K., poprzez sporządzenie w dniu 6 grudnia 2012 r. we W. postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie 1 Ds. 5229/12, czym działała na szkodę interesu prywatnego M. W. (1) – tj. o czyn z art. 231 § k.k. – wobec braku cech przestępstwa;

7.  w sprawie niedopełnienia obowiązków i przekroczenia uprawnień przez prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Stare Miasto I. W., poprzez sporządzenie w dniu 10 grudnia 2012 r. we W. postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie 1 Ds. 5783/12, czym działała na szkodę interesu prywatnego M. W. (1) – tj. o czyn z art. 231 § k.k. – wobec braku cech przestępstwa;

8.  w sprawie niedopełnienia obowiązków i przekroczenia uprawnień przez prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Stare Miasto J. K., poprzez sporządzenie w dniu 28 grudnia 2012 r. we W. postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie 1 Ds. 6109/12, czym działał na szkodę interesu prywatnego M. W. (1) – tj. o czyn z art. 231 § k.k. – wobec braku cech przestępstwa.

Powyższe postanowienie w terminie ustawowym w całości zaskarżyła M. W. (1) precyzując szereg zarzutów całkowicie odbiegających tak od względnych jak i od bezwzględnych przyczyn odwoławczych, określonych przepisami k.p.k. Powołując się na powyższe skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia, kontynuowanie śledztwa i skierowanie do sądu aktu oskarżenia.

Sąd zważył co następuje.

Zażalenie skarżącej nie jest zasadne.

Analiza zgromadzonego materiału prowadzi jednoznacznie do przyjęcia, iż brak jest przesłanek do stwierdzenia zaistnienia przestępstwa, gdyż brak jest podstaw do przyjęcia, by osoby, wskazane przez M. W., dopuściły się zachowań wypełniających znamiona jakichkolwiek przestępstw, a w szczególności z art. 231 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. bądź art. 258 § 1 k.k.

Jak wynika z dokonanych ustaleń skarżąca wielokrotnie występowała na drogę postępowań przed różnego rodzaju organami, w szczególności składała liczne doniesienia o popełnieniu, jej zdaniem, przestępstw. Skarżąca jednakże, również w przedmiotowej sprawie, nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie stawianych zarzutów, jej twierdzenia są całkowicie gołosłowne i nie znajdują potwierdzenia w faktach. Podzielić zatem należy stanowisko Prokuratora, zawarte w zaskarżonym postanowieniu, iż podnoszone przez M. W. (1) okoliczności nie zawierają cech przestępstwa, a podstawą wszczęcia śledztwa i jego dalszego prowadzenia może być wyłącznie taki zespół danych, które poddane obiektywnej ocenie uprawdopodobniają zaistnienie czynu zabronionego, podlegającego dyspozycji określonego przepisu ustawy karnej, subiektywnie zaś wywołują wysoki stopień podejrzenia co do zaistnienia tego faktu. Uzasadnione podejrzenie musi być natomiast oparte na racjonalnych przesłankach, jakie jednak nie wystąpiły w przedmiotowej sprawie. Dla bytu przestępstwa nadużycia władzy, przewidzianego w art. 231 § 1 k.k., niezbędnym jest by nastąpiło przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków, wyrażające się tak w działaniu jak i zaniechaniu. Koniecznym jest zatem by funkcjonariusz publiczny podjął działania nie leżące w ramach jego uprawnień, lecz pozostające w związku z pełnioną przez niego funkcją i stanowiące wykorzystanie wynikających z nich uprawnień, bądź nie wykonał lub nienależycie wykonał czynności nakazane przepisami i wynikające z istoty pełnionej funkcji. Dla bytu zaś czynu, określonego w art. 258 § 1 k.k. koniecznym jest działanie w celu popełnienia przestępstwa, czego nie sposób dopatrzeć się w przedmiotowej sprawie. Podobnie brak jest przesłanek do uprawdopodobnienia przestępstwa wyłudzenia, gdyż M. W. nie wskazała żadnych konkretnych okoliczności dotyczących ewentualnego zaistnienia czynu, przewidzianego w art. 286 § 1 k.k., dla bytu którego niezbędnym jest doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania – w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Także w swoim zażaleniu M. W. nie zawarła zarzutów, mogących wskazywać na bezzasadność zaskarżonego postanowienia, a jedynie powieliła całkowicie gołosłowne i nie znajdujące oparcia w żadnym materiale dowodowym podnoszone dotychczas zarzuty.

Z powyższych przyczyn zaskarżone postanowienie jako zasadne należy utrzymać w mocy.