V CNP 102/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 102/08
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi P.M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w C.
z dnia 26 października 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku A.D.
przy uczestnictwie P.M., A.D. i M.D.
o zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 października 2006 r. Sąd Okręgowy w C. odrzucił
skargę P.M. o wznowienie postępowania w sprawie o zasiedzenie zakończonej
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w C. z dnia 15 czerwca 2004 r.
Skarżący zakwestionował postanowienie Sądu Okręgowego skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Zarzucił
naruszenie prawa procesowego w postaci art. 403 § 2 k.p.c., art. 410 § 1 k.p.c., art.
412 § 1 k.p.c., art. 233 § 1 k.p.c., a także naruszenie prawa materialnego
polegające na błędnej wykładni art. 172 k.c. oraz niewłaściwym zastosowaniu art.
10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny. Wskazując na
powyższe skarżący wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem
kwestionowanego postanowienia, merytoryczne rozpoznanie skargi o wznowienie
postępowania, oddalenie wniosku A.D. o stwierdzenie zasiedzenia określonej bliżej
nieruchomości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wymagania konstrukcyjne skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia określa przepis art. 4245
§ 1 k.p.c. Wśród wymagań
tych istnieje wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wielokrotnie wyjaśniano, że spełnienie
powyższego wymagania polega na przedstawieniu wywodu przekonującego, że
szkoda wystąpiła, określeniu jej rodzaju i rozmiaru, czasu powstania oraz związku
przyczynowego z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC
2006/1/16, z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl.). Obowiązkiem
skarżącego jest ponadto uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, a więc
wykazanie jej przy użyciu dowodów lub innych środków niespełniających wymagań
wynikających z przepisów o postępowaniu dowodowym (art. 243 k.p.c.).
Dla spełnienia wymagania przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. nie
wystarczy oświadczenie skarżącego, że przez wydanie zaskarżonego
3
postanowienia „został narażony na szkodę, albowiem uniemożliwiło mu to prawne
zniweczenie skutków zasiedzenia, niwecząc uzyskany wcześniej w drodze
spadkobrania tytuł prawny do władania należącym do niego udziałem
w nieruchomości". Należy stwierdzić, że skarżący jest w błędzie, pozostając
w przekonaniu, iż wniesiona przez niego skarga jest środkiem prowadzącym do
„wzruszenia" postanowienia wydanego w sprawie o zasiedzenie.
Z uwagi na to, że przedmiotem rozpoznawanej skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem jest prawomocne postanowienie odrzucające skargę
o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym
postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 15 czerwca 2004 r., wymaganie z art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. spełnione byłoby tylko wtedy, gdyby skarżący
uprawdopodobnił, że szkoda została mu wyrządzona przez wydanie tego
postanowienia, a nie orzeczenia w sprawie, której dotyczy skarga o wznowienie
postępowania (por. między innymi postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
27 stycznia 2006 r. III CNP 18/05, OSNC 2006/7-8/139). Postanowienia Sądu
Okręgowego z dnia 15 czerwca 2004 r. skarżący jednak nie zaskarżył, a gdyby
nawet to zrobił, skarga zostałaby odrzucona, gdyż zgodnie ze stanowiskiem
zajętym przez Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia
26 października 2005 r., III BZP 1/05 (OSNC 2006/5/78), mającej moc zasady
prawnej, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje od orzeczeń, które stały się prawomocne z dniem 1 września 2004 r.
i później.
W konsekwencji należy stwierdzić, że szkoda wyrządzona stronie -
stanowiąca jeden z elementów uzasadniających skargę - musi być następstwem
wydania tego postanowienia, a nie orzeczenia zaskarżonego skargą o wznowienie
postępowania. Skarżący takiej szkody nie uprawdopodobnił, należało zatem orzec,
jak w sentencji (art. 4248
§ 1 w związku z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi P.M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w C.
z dnia 26 października 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku A.D.
przy uczestnictwie P.M., A.D. i M.D.
o zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 października 2006 r. Sąd Okręgowy w C. odrzucił
skargę P.M. o wznowienie postępowania w sprawie o zasiedzenie zakończonej
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w C. z dnia 15 czerwca 2004 r.
Skarżący zakwestionował postanowienie Sądu Okręgowego skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Zarzucił
naruszenie prawa procesowego w postaci art. 403 § 2 k.p.c., art. 410 § 1 k.p.c., art.
412 § 1 k.p.c., art. 233 § 1 k.p.c., a także naruszenie prawa materialnego
polegające na błędnej wykładni art. 172 k.c. oraz niewłaściwym zastosowaniu art.
10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny. Wskazując na
powyższe skarżący wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem
kwestionowanego postanowienia, merytoryczne rozpoznanie skargi o wznowienie
postępowania, oddalenie wniosku A.D. o stwierdzenie zasiedzenia określonej bliżej
nieruchomości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wymagania konstrukcyjne skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia określa przepis art. 4245
§ 1 k.p.c. Wśród wymagań
tych istnieje wymaganie uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody, spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wielokrotnie wyjaśniano, że spełnienie
powyższego wymagania polega na przedstawieniu wywodu przekonującego, że
szkoda wystąpiła, określeniu jej rodzaju i rozmiaru, czasu powstania oraz związku
przyczynowego z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC
2006/1/16, z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl.). Obowiązkiem
skarżącego jest ponadto uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, a więc
wykazanie jej przy użyciu dowodów lub innych środków niespełniających wymagań
wynikających z przepisów o postępowaniu dowodowym (art. 243 k.p.c.).
Dla spełnienia wymagania przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. nie
wystarczy oświadczenie skarżącego, że przez wydanie zaskarżonego
3
postanowienia „został narażony na szkodę, albowiem uniemożliwiło mu to prawne
zniweczenie skutków zasiedzenia, niwecząc uzyskany wcześniej w drodze
spadkobrania tytuł prawny do władania należącym do niego udziałem
w nieruchomości". Należy stwierdzić, że skarżący jest w błędzie, pozostając
w przekonaniu, iż wniesiona przez niego skarga jest środkiem prowadzącym do
„wzruszenia" postanowienia wydanego w sprawie o zasiedzenie.
Z uwagi na to, że przedmiotem rozpoznawanej skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem jest prawomocne postanowienie odrzucające skargę
o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym
postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 15 czerwca 2004 r., wymaganie z art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. spełnione byłoby tylko wtedy, gdyby skarżący
uprawdopodobnił, że szkoda została mu wyrządzona przez wydanie tego
postanowienia, a nie orzeczenia w sprawie, której dotyczy skarga o wznowienie
postępowania (por. między innymi postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
27 stycznia 2006 r. III CNP 18/05, OSNC 2006/7-8/139). Postanowienia Sądu
Okręgowego z dnia 15 czerwca 2004 r. skarżący jednak nie zaskarżył, a gdyby
nawet to zrobił, skarga zostałaby odrzucona, gdyż zgodnie ze stanowiskiem
zajętym przez Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia
26 października 2005 r., III BZP 1/05 (OSNC 2006/5/78), mającej moc zasady
prawnej, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje od orzeczeń, które stały się prawomocne z dniem 1 września 2004 r.
i później.
W konsekwencji należy stwierdzić, że szkoda wyrządzona stronie -
stanowiąca jeden z elementów uzasadniających skargę - musi być następstwem
wydania tego postanowienia, a nie orzeczenia zaskarżonego skargą o wznowienie
postępowania. Skarżący takiej szkody nie uprawdopodobnił, należało zatem orzec,
jak w sentencji (art. 4248
§ 1 w związku z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).