I CNP 114/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 114/08
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi S.P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. akt [...], wydanego w
sprawie z powództwa S.P.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Starostę Powiatu T. i
Ministra Infrastruktury
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę, nie obciążając skarżącego kosztami
postępowania przed Sądem Najwyższym na rzecz Skarbu
Państwa.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z 30 stycznia 2008 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda
S.P. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 25 kwietnia 2007 r. oddalającego
jego powództwo przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Transportu i Staroście
T. o odszkodowanie.
We wniesionej na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c. skardze o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powód wniósł o stwierdzenie
niezgodności zaskarżonego wyroku z art. 417 k.c. oraz art. 2 i 77 ust. 1
Konstytucji RP.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Przepis ten
wyraża zasadę, że przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia jest wykorzystanie przez stronę
przysługujących jej środków prawnych. Wyjątek od wskazanej zasady przewiduje
art. 4241
§ 2 k.p.c., który w sytuacji, gdy strona nie skorzystała z przysługujących jej
środków prawnych, dopuszczalność skargi od orzeczenia sądu pierwszej lub
drugiej instancji uzależnia od kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek:
istnienia wyjątkowego wypadku oraz występowania niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2006 r., I CNP 4/06, OSNC
2006, nr 6, poz. 113).
W sprawie ze względu na wartość przedmiotu sporu była dopuszczalna
skarga kasacyjna. Skarżący wskazał jednak, że wniesienie jej było niemożliwe ze
względu na upływ przewidzianego. terminu do jej wniesienia. Nie wskazał jednak
z jakich powodów doszło do uchybienia temu terminowi, ani też czemu nie złożył
3
wniosku o przywrócenie terminu. Brak także wykazania, by w sprawie zachodził
wyjątkowy wypadek oraz by doszło do naruszenia podstawowych zasad porządku
prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
W myśl art. 4248
§ 2 in fine k.p.c. skarga podlega odrzuceniu, jeżeli nie
zachodzi wyjątek, o którym mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c. Wypełniając dyspozycję
tego przepisu, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 102
w zw. 391 i 39820
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi S.P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. akt [...], wydanego w
sprawie z powództwa S.P.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Starostę Powiatu T. i
Ministra Infrastruktury
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę, nie obciążając skarżącego kosztami
postępowania przed Sądem Najwyższym na rzecz Skarbu
Państwa.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z 30 stycznia 2008 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda
S.P. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 25 kwietnia 2007 r. oddalającego
jego powództwo przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Transportu i Staroście
T. o odszkodowanie.
We wniesionej na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c. skardze o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powód wniósł o stwierdzenie
niezgodności zaskarżonego wyroku z art. 417 k.c. oraz art. 2 i 77 ust. 1
Konstytucji RP.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Przepis ten
wyraża zasadę, że przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia jest wykorzystanie przez stronę
przysługujących jej środków prawnych. Wyjątek od wskazanej zasady przewiduje
art. 4241
§ 2 k.p.c., który w sytuacji, gdy strona nie skorzystała z przysługujących jej
środków prawnych, dopuszczalność skargi od orzeczenia sądu pierwszej lub
drugiej instancji uzależnia od kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek:
istnienia wyjątkowego wypadku oraz występowania niezgodności z prawem
o kwalifikowanym charakterze, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad
porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2006 r., I CNP 4/06, OSNC
2006, nr 6, poz. 113).
W sprawie ze względu na wartość przedmiotu sporu była dopuszczalna
skarga kasacyjna. Skarżący wskazał jednak, że wniesienie jej było niemożliwe ze
względu na upływ przewidzianego. terminu do jej wniesienia. Nie wskazał jednak
z jakich powodów doszło do uchybienia temu terminowi, ani też czemu nie złożył
3
wniosku o przywrócenie terminu. Brak także wykazania, by w sprawie zachodził
wyjątkowy wypadek oraz by doszło do naruszenia podstawowych zasad porządku
prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela.
W myśl art. 4248
§ 2 in fine k.p.c. skarga podlega odrzuceniu, jeżeli nie
zachodzi wyjątek, o którym mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c. Wypełniając dyspozycję
tego przepisu, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 102
w zw. 391 i 39820
k.p.c.