IV CNP 3/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 3/09
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi strony powodowej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 26 listopada 2007 r., sygn. akt [...],
w sprawie z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ulicy
A. w G.
przeciwko A.B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę i zasądza od powódki na rzecz pozwanej
kwotę 1217 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście zł) tytułem
kosztów procesu.
2
Uzasadnienie
Powodowa Wspólnota Mieszkaniowa wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 26
listopada 2007 r. Wyrokiem tym Sąd Okręgowy zmienił orzeczenie Sądu
Rejonowego w G. i oddalił powództwo, które powódka skierowała przeciwko
pozwanej A.B. o zapłatę czynszu najmu za wynajmowane pomieszczenie o pow.
5,30 m2
. Sąd II instancji, odmiennie niż Sąd Rejonowy, uznał, że pomieszczenie to
stanowiło część składową odrębnego lokalu nabytego przez pozwaną i pozwana od
chwili zakupu tego lokalu nie ma obowiązku opłacania za nie czynszu.
W skardze powódka zarzuciła, że zaskarżone orzeczenie wydane zostało
z naruszeniem prawa materialnego – art. 47 k.c. oraz art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia
24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903,
ze zm.) i wyrządziło jej szkodę w postaci pozbawienia prawa do pobierania czynszu
za lokal. Skarżąca wskazała, że ze względu na wartość przedmiotu sporu nie było
możliwe wniesienie skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Okręgowego, a nie
zachodzą żadne podstawy do wznowienia postępowania.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, powinna zawierać szereg elementów konstrukcyjnych.
Należą do nich:
1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy
jest ono zaskarżone w całości lub w części,
2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie,
3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne,
4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy,
5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto - gdy skargę wniesiono
3
stosując art. 4241
§ 2 - że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie
skargi,
6) wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Każdy z tych elementów ma samodzielną rolę i musi być wyodrębniony
w skardze, a także wypełniony odpowiednią treścią.
Skarga złożona przez powódkę nie ma wszystkich koniecznych składników,
nie zawiera bowiem wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
postanowienie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Przedstawione w jej treści
zarzuty i ich uzasadnienie stanowią przytoczenie podstaw skargi i wypełniają
obowiązek z art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c., tymczasem sprecyzowanie, z którym
przepisem prawa orzeczenie jest niezgodne jest odrębnym obowiązkiem
sformułowanym w ustawie, wymagającym osobnego ujęcia w skardze (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC
z 2006 r., nr 1, poz. 16).
Z przytoczonych względów należało orzec jak w sentencji, na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
Orzeczenie o kosztach postępowania ze skargi uzasadnia art. 42412
w zw.
z art. 39821
, art. 391 § 1, art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi strony powodowej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 26 listopada 2007 r., sygn. akt [...],
w sprawie z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ulicy
A. w G.
przeciwko A.B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę i zasądza od powódki na rzecz pozwanej
kwotę 1217 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście zł) tytułem
kosztów procesu.
2
Uzasadnienie
Powodowa Wspólnota Mieszkaniowa wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 26
listopada 2007 r. Wyrokiem tym Sąd Okręgowy zmienił orzeczenie Sądu
Rejonowego w G. i oddalił powództwo, które powódka skierowała przeciwko
pozwanej A.B. o zapłatę czynszu najmu za wynajmowane pomieszczenie o pow.
5,30 m2
. Sąd II instancji, odmiennie niż Sąd Rejonowy, uznał, że pomieszczenie to
stanowiło część składową odrębnego lokalu nabytego przez pozwaną i pozwana od
chwili zakupu tego lokalu nie ma obowiązku opłacania za nie czynszu.
W skardze powódka zarzuciła, że zaskarżone orzeczenie wydane zostało
z naruszeniem prawa materialnego – art. 47 k.c. oraz art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia
24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903,
ze zm.) i wyrządziło jej szkodę w postaci pozbawienia prawa do pobierania czynszu
za lokal. Skarżąca wskazała, że ze względu na wartość przedmiotu sporu nie było
możliwe wniesienie skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Okręgowego, a nie
zachodzą żadne podstawy do wznowienia postępowania.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, powinna zawierać szereg elementów konstrukcyjnych.
Należą do nich:
1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy
jest ono zaskarżone w całości lub w części,
2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie,
3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne,
4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy,
5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto - gdy skargę wniesiono
3
stosując art. 4241
§ 2 - że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie
skargi,
6) wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Każdy z tych elementów ma samodzielną rolę i musi być wyodrębniony
w skardze, a także wypełniony odpowiednią treścią.
Skarga złożona przez powódkę nie ma wszystkich koniecznych składników,
nie zawiera bowiem wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
postanowienie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Przedstawione w jej treści
zarzuty i ich uzasadnienie stanowią przytoczenie podstaw skargi i wypełniają
obowiązek z art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c., tymczasem sprecyzowanie, z którym
przepisem prawa orzeczenie jest niezgodne jest odrębnym obowiązkiem
sformułowanym w ustawie, wymagającym osobnego ujęcia w skardze (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC
z 2006 r., nr 1, poz. 16).
Z przytoczonych względów należało orzec jak w sentencji, na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
Orzeczenie o kosztach postępowania ze skargi uzasadnia art. 42412
w zw.
z art. 39821
, art. 391 § 1, art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 k.p.c.