Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 81/09
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z wniosku M.Ś.
przy uczestnictwie J.Ś.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 maja 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 23 października 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
W niniejszej sprawie istnieją dwa powody uzasadniające odrzucenie skargi
kasacyjnej. Przede wszystkim w skardze w istocie zarzuca się wadliwe ustalenie
stanu faktycznego i wadliwą ocenę dowodów dokonaną przez Sąd meriti. Skarżący
wskazuje bowiem, że Sąd niewłaściwie zastosował art. 211 k.c. przez to, że
samodzielnie ustalił wartość majątku, a nie na podstawie ustaleń biegłych.
Tymczasem, zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie mogą
być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Kwestia zaś ustalenia
wartości majątku wspólnego stanowi ustalenie faktyczne dokonywane przez Sąd.
Danie wiary lub nie opiniom biegłym mieści się z kolei w zakresie oceny dowodów.
W konsekwencji zarzuty postawione w skardze kasacyjnej są niedopuszczalne.
Poza tym w skardze brak jest uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania. Formalnie pozór takiego uzasadnienia jest, ponieważ skarżący
wskazuje, że na tle sprawy istnieje istotne zagadnienie prawne co do wykładni
art. 211 k.c. Skarga nie zawiera jednak wskazania, na czym ta istotność miałaby
polegać, a uzasadnienie skargi ogranicza się uzasadnienia jej podstaw, a nie
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania. Orzecznictwo Sądu Najwyższego wyraźnie
precyzuje, na czym ma polegać uzasadnienie przyjęcia skargi do rozpoznania.
Uzasadnienie zawarte w niniejszej skardze jest tylko formalnym uzasadnieniem,
a w istocie można przyjąć, że skarga wyłącznie stawia wniosek o przyjęcie jej do
rozpoznania i wskazuje przesłankę na rzecz uwzględnienia takiego wniosku –
istnienie na jej tle istotnego zagadnienia prawnego. W żaden jednak sposób nie
spełnia to wymagań określonych w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Odpowiedź na skargę została w niniejszej sprawie wniesiona po upływie
terminu ustawowego.