Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III K 384/12

POSTANOWIENIE

Dnia 12 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Beata Kinstler

Protokolant: Jarosław Kropiowski

Prokurator Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Fabrycznej Jacek Radzik

po rozpoznaniu na posiedzeniu

w sprawie skazanego W. G.

wniosku z dnia 2 listopada 2011 roku (data wpływu)

o wydanie wyroku łącznego

w przedmiocie umorzenia postępowania

postanawia

I. na podstawie art. 572 k.p.k. umorzyć postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego obejmującego karę orzeczoną wyrokiem Sądu Wojewódzkiego z dnia 14 kwietnia 1993 roku w sprawie III K 271/92;

II. na podstawie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie stwierdzić swoją niewłaściwość i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Krotoszynie jako właściwemu;

III. na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W. G. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1) Sądu Rejonowego w Trzebnicy z dnia 9 września 1991 roku w sprawie II K 340/91;

2) Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu z dnia 14 kwietnia 1993 roku w sprawie III K 271/92;

3) Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 25 września 1998 roku w sprawie III K 827/96;

4) Sądu Rejonowego w Rawiczu z dnia 13 maja 2002 roku w sprawie II K 153/00;

5) Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 28 grudnia 2004 roku w sprawie IV K 846/01;

6) Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich z dnia 12 kwietnia 2005 roku w sprawie II K 241/04;

7) Sądu Rejonowego w Miliczu z dnia 21 marca 2005 roku w sprawie II K 343/04;

8) Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 2 września 2005 roku w sprawie II K 1086/01;

9) Sądu Rejonowego w Opolu z dnia 20 listopada 2006 roku w sprawie II K 1490/05;

10) Sądu Rejonowego w Miliczu z dnia 5 października 2007 roku w sprawie II K 90/07;

11) Sądu Rejonowego w Miliczu z dnia 10 listopada 2006 roku w sprawie II K 124/04;

12) Sądu Rejonowego z dnia 6 października 2008 roku w sprawie II K 41/08;

13) Sądu Rejonowego w Miliczu z dnia 20 kwietnia 2011 roku w sprawie II K 256/10;

14) Sądu Rejonowego w Krotoszynie z dnia 20 kwietnia 2012 roku w sprawie II K 112/12.

Z danych zawartych w karcie karnej skazanego oraz dołączonych akt części wymienionych wyżej spraw wynika, iż Sąd Wojewódzki we Wrocławiu skazał W. G. wyrokiem z dnia 14 kwietnia 1993 roku w sprawie III K 271/92, a następnie W. G. został skazany wyrokami sądów rejonowych. Wszystkie wyroki sądów rejonowych obejmują czyny popełnione po wydaniu przez Sąd Wojewódzki we Wrocławiu wyroku wobec tego skazanego, kary zatem nimi wymierzone nie nadają się do połączenia z karą wymierzoną cytowanym wyrokiem Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu.

Nadto akta sprawy Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu o sygn. III K 271/92 utonęły w trakcie powodzi w 1997 r., zachowały się jedynie zapisy w repertorium, które nie zawierają szczegółowych informacji, nie jest zatem możliwe ustalenie, czy kara wymierzona tym wyrokiem łączy się z karą wymierzoną wyrokiem w punkcie pierwszym - Sądu Rejonowego w Trzebnicy z dnia 9 września 1991 r. w sprawie II K 340/91.

Zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji. Właściwość sądu okręgowego uzasadniona jest, jeżeli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu (art. 569 § 2 k.p.k.). Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem z dnia 14 kwietnia 1993 roku w sprawie III K 271/92 skazał W. G., niemniej jednak kara wymierzona tym wyrokiem nie nadaje się do połączenia z żadną z kar wymierzonych wyrokami kolejno zapadłymi. Czyny bowiem, za które W. G. został skazany, zostały popełnione po wydaniu opisanego wyroku przez Sąd Wojewódzki we Wrocławiu.

Sąd miał na względzie postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie I KZP 32/06, zgodnie z którym, jeżeli sąd wyższego rzędu stwierdzi na rozprawie, że tylko wyrok albo wyroki tego sądu nie spełniają warunków do orzeczenia kary łącznej z innymi karami, orzeczonymi wyrokami sądów niższego rzędu, ale spełniają te warunki wyroki sądów niższego rzędu, to co do nich wydaje wyrok łączny, natomiast w zakresie wyroków niespełniających warunków do wydania wyroku łącznego, umarza postępowanie - art. 572 k.p.k. (OSNKW 2007/1/3, Biul. SN 2007/1/26, Prok. i Pr. - wkł. 2007/4/14). W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Najwyższy wskazuje jednak, że obowiązek ten nie dotyczy sytuacji, gdy taka konkluzja kształtować się będzie już w ramach przygotowania do rozprawy (art. 339 § 3 k.p.k.). W tym bowiem przypadku dopuszczalne jest umorzenie postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obejmującego wyrok sądu wyższej instancji, a w pozostałym zakresie przekazanie sprawy wg właściwości rzeczowej. Podobne stanowisko wyraził Sąd Apelacyjny w Krakowie w postanowieniu z dnia 20 kwietnia 2006 r., w sprawie II AKz 106/06: „Gdy okazało się, że postępowanie o wyrok łączny obejmujące skazanie także przez sąd okręgowy podlega umorzeniu, a do połączenia zostają wyroki sądów rejonowych, trafnie postąpiono, umarzając postępowanie o wyrok łączny i przekazując sprawę według właściwości odpowiedniemu sądowi rejonowemu (art. 35 § 1 i 569 § 1 k.p.k.). Odmienne postąpienie skutkowałoby wydaniem wyroku łącznego przez sąd niewłaściwy rzeczowo i miejscowo (art. 569 § 2 k.p.k.).”

Zapisy w karcie karnej skazanego W. G. wskazują, iż zapadłe wobec niego kolejno wyroki zostały wydane przez sądy rejonowe. Z uwagi na to, że ostatni z nich został wydany przez Sąd Rejonowy w Krotoszynie w sprawie II K 112/12, Sąd Okręgowy – zgodnie z dyspozycją art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art.569 § 1 k.p.k. – przekazał sprawę do rozpoznania temu sądowi jako właściwemu.

Kosztami postępowania związanymi z wydaniem wyroku łącznego Sąd obciążył Skarb Państwa zgodnie z art. 632 pkt 2 k.p.k.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów orzeczono o umorzeniu postępowania oraz o przekazaniu w części sprawy do rozpoznania innemu sądowi.

III K 384/12

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE