II CZ 26/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 26/09
POSTANOWIENIE
Dnia 9 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa Z.P.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojskowej Agencji Mieszkaniowej
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 czerwca 2009 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 lipca 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Powód Z.P. w dniu 19 września 2006 r. wniósł pozew do Sądu Rejonowego
w S. przeciwko Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. Zarządzeniem z dnia 3
października 2006 r. pozew został zwrócony z uwagi na nie uzupełnienie braków
formalnych. Pismem z dnia 16 listopada 2006 r. powód uzupełnił braki formalne
pozwu, wobec czego jego pozew został na nowo zadekretowany z datą wpływu na
dzień 16 listopada 2006 r.
Sąd Rejonowy w S. postanowieniem z dnia 23 listopada 2006 r. zwolnił
powoda od kosztów sądowych w całości, a następnie postanowieniem z dnia 16
lutego 2007 r. uznał się za niewłaściwy i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi
Okręgowemu w S.
Sąd Okręgowy w S. wyrokiem z dnia 4 lipca 2007 r. oddalił powództwo. Od
powyższego wyroku powód wniósł apelację wraz z wnioskiem o zwolnienie od
kosztów sądowych. Sąd Okręgowy w S. postanowieniem z dnia 11 września 2007
r. oddalił wniosek jako bezprzedmiotowy wskazując, że powód został zwolniony w
niniejszej sprawie od kosztów sądowych w całości. Zarządzeniem sędziego Sądu
Apelacyjnego z dnia 6 lutego 2008 r. powód został wezwany do uiszczenia kwoty
30 zł tytułem opłaty podstawowej od apelacji w terminie 7 dni pod rygorem
odrzucenia apelacji. Powód powyższe wezwanie otrzymał w dniu 21 lutego 2008 r. i
mimo bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu w dniu 28 lutego nie uiścił
wymaganej opłaty podstawowej. Zarządzenie z dnia 6 lutego 2008 r. zostało
uchylone zarządzeniem z dnia 12 marca 2008 r., a z kolei to ostatnie zostało
uchylone zarządzeniem z dnia 8 sierpnia 2008 r. Ostatecznie Sąd Apelacyjny w
postanowieniem z dnia 8 lipca 2008 r. odrzucił apelację powoda, powołując się w
uzasadnieniu na art. 14 ust. 2 u.k.s.c. oraz art. 100 ust. 2 u.k.s.c. w brzmieniu przed
zmianą tych przepisów dokonaną ustawą z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2007 r., Nr 21, poz.
123). W myśl tych przepisów strona, której sąd przyznał całkowite zwolnienie od
kosztów sądowych, ma obowiązek uiścić opłatę podstawową, o której mowa w art.
14 u.k.s.c., od wszystkich pism podlegających opłacie, chyba że przepis szczególny
stanowi inaczej. Sąd Apelacyjny wskazał, że wprawdzie powołane przepisy zostały
3
zmienione ustawą zmieniającą z dnia 14 grudnia 2006 r., to jednak zgodnie z art. 2
ustawy zmieniającej do spraw wszczętych przed dniem wejścia jej w życie, tj. przed
dniem 10 marca 2007 r., stosuje się przepisy dotychczasowe, przy czym nie ma
znaczenia czy apelacja została wniesiona przed czy też po tej dacie.
Na powyższe postanowienie powód Z.P. wniósł zażalenie, zaskarżając je w
całości wniósł o jego uchylenie i rozpoznanie apelacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Apelacyjny trafnie odrzucił apelację powoda wniesioną w dniu 2 sierpnia
2007 r., a zatem po wejściu w życie ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2007 r., Nr 21, poz.
123 – cyt. dalej jako „ustawa zmieniająca”), od której powód w całości zwolniony od
kosztów sądowych nie uiścił opłaty podstawowej. Według art. 14 ust. 2 ustawy
z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167,
poz. 1398 ze zm. – cyt. dalej jako „u.k.s.c.), w brzmieniu jakie ten przepis miał
w dniu wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie, opłatę podstawową pobiera
się między innymi od podlegających opłacie pism wymienionych w art. 3 ust. 2
u.k.s.c., a w szczególności od apelacji, wnoszonych przez stronę zwolnioną od
kosztów sądowych przez sąd. Wprawdzie powołany przepis został uchylony ustawą
zmieniającą, która weszła w życie 10 marca 2007 r., to zważyć jednak należy,
że zgodnie z art. 2 ustawy zmieniającej, do spraw wszczętych przed dniem jej
wejścia w życie stosuje się przepisy dotychczasowe. Niniejsza sprawa została
wszczęta pozwem, którego braki formalne zostały skutecznie uzupełnione w dniu
16 listopada 2006 r., a zatem stosuje się do niej art. 14 ust. 2 u.k.s.c. w powyżej
powołanym brzmieniu. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że apelacja w niniejszej
sprawie została wniesiona po wejściu w życie ustawy zmieniającej, bowiem
wniesienie apelacji nie stanowi wszczęcia postępowania w rozumieniu art. 2 ustawy
zmieniającej, a tylko przeniesienie sprawy już wszczętej do sądu wyższej (drugiej)
instancji (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2008 r., III CZP
48/08, Biul. SN 2008/6/12; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2007 r.,
I UZ 18/07, OSNP 2008, nr 19-20, poz. 302).
4
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa Z.P.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojskowej Agencji Mieszkaniowej
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 czerwca 2009 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 lipca 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Powód Z.P. w dniu 19 września 2006 r. wniósł pozew do Sądu Rejonowego
w S. przeciwko Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. Zarządzeniem z dnia 3
października 2006 r. pozew został zwrócony z uwagi na nie uzupełnienie braków
formalnych. Pismem z dnia 16 listopada 2006 r. powód uzupełnił braki formalne
pozwu, wobec czego jego pozew został na nowo zadekretowany z datą wpływu na
dzień 16 listopada 2006 r.
Sąd Rejonowy w S. postanowieniem z dnia 23 listopada 2006 r. zwolnił
powoda od kosztów sądowych w całości, a następnie postanowieniem z dnia 16
lutego 2007 r. uznał się za niewłaściwy i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi
Okręgowemu w S.
Sąd Okręgowy w S. wyrokiem z dnia 4 lipca 2007 r. oddalił powództwo. Od
powyższego wyroku powód wniósł apelację wraz z wnioskiem o zwolnienie od
kosztów sądowych. Sąd Okręgowy w S. postanowieniem z dnia 11 września 2007
r. oddalił wniosek jako bezprzedmiotowy wskazując, że powód został zwolniony w
niniejszej sprawie od kosztów sądowych w całości. Zarządzeniem sędziego Sądu
Apelacyjnego z dnia 6 lutego 2008 r. powód został wezwany do uiszczenia kwoty
30 zł tytułem opłaty podstawowej od apelacji w terminie 7 dni pod rygorem
odrzucenia apelacji. Powód powyższe wezwanie otrzymał w dniu 21 lutego 2008 r. i
mimo bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu w dniu 28 lutego nie uiścił
wymaganej opłaty podstawowej. Zarządzenie z dnia 6 lutego 2008 r. zostało
uchylone zarządzeniem z dnia 12 marca 2008 r., a z kolei to ostatnie zostało
uchylone zarządzeniem z dnia 8 sierpnia 2008 r. Ostatecznie Sąd Apelacyjny w
postanowieniem z dnia 8 lipca 2008 r. odrzucił apelację powoda, powołując się w
uzasadnieniu na art. 14 ust. 2 u.k.s.c. oraz art. 100 ust. 2 u.k.s.c. w brzmieniu przed
zmianą tych przepisów dokonaną ustawą z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2007 r., Nr 21, poz.
123). W myśl tych przepisów strona, której sąd przyznał całkowite zwolnienie od
kosztów sądowych, ma obowiązek uiścić opłatę podstawową, o której mowa w art.
14 u.k.s.c., od wszystkich pism podlegających opłacie, chyba że przepis szczególny
stanowi inaczej. Sąd Apelacyjny wskazał, że wprawdzie powołane przepisy zostały
3
zmienione ustawą zmieniającą z dnia 14 grudnia 2006 r., to jednak zgodnie z art. 2
ustawy zmieniającej do spraw wszczętych przed dniem wejścia jej w życie, tj. przed
dniem 10 marca 2007 r., stosuje się przepisy dotychczasowe, przy czym nie ma
znaczenia czy apelacja została wniesiona przed czy też po tej dacie.
Na powyższe postanowienie powód Z.P. wniósł zażalenie, zaskarżając je w
całości wniósł o jego uchylenie i rozpoznanie apelacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Apelacyjny trafnie odrzucił apelację powoda wniesioną w dniu 2 sierpnia
2007 r., a zatem po wejściu w życie ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2007 r., Nr 21, poz.
123 – cyt. dalej jako „ustawa zmieniająca”), od której powód w całości zwolniony od
kosztów sądowych nie uiścił opłaty podstawowej. Według art. 14 ust. 2 ustawy
z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167,
poz. 1398 ze zm. – cyt. dalej jako „u.k.s.c.), w brzmieniu jakie ten przepis miał
w dniu wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie, opłatę podstawową pobiera
się między innymi od podlegających opłacie pism wymienionych w art. 3 ust. 2
u.k.s.c., a w szczególności od apelacji, wnoszonych przez stronę zwolnioną od
kosztów sądowych przez sąd. Wprawdzie powołany przepis został uchylony ustawą
zmieniającą, która weszła w życie 10 marca 2007 r., to zważyć jednak należy,
że zgodnie z art. 2 ustawy zmieniającej, do spraw wszczętych przed dniem jej
wejścia w życie stosuje się przepisy dotychczasowe. Niniejsza sprawa została
wszczęta pozwem, którego braki formalne zostały skutecznie uzupełnione w dniu
16 listopada 2006 r., a zatem stosuje się do niej art. 14 ust. 2 u.k.s.c. w powyżej
powołanym brzmieniu. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że apelacja w niniejszej
sprawie została wniesiona po wejściu w życie ustawy zmieniającej, bowiem
wniesienie apelacji nie stanowi wszczęcia postępowania w rozumieniu art. 2 ustawy
zmieniającej, a tylko przeniesienie sprawy już wszczętej do sądu wyższej (drugiej)
instancji (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2008 r., III CZP
48/08, Biul. SN 2008/6/12; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2007 r.,
I UZ 18/07, OSNP 2008, nr 19-20, poz. 302).
4
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.