IV CNP 43/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 43/09
POSTANOWIENIE
Dnia 24 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi wnioskodawcy M.J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w B.
z dnia 20 kwietnia 2007 r., sygn. akt [...],
z wniosku M.J. i T.J.
przy uczestnictwie D.J., R.J. i Z.J.
o zniesienie współwłasności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 czerwca 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2007 r. Sąd Okręgowy w B. oddalił
apelację wnioskodawcy M.J. od postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia 30
stycznia 2007 r., którym Sąd zniósł współwłasność położonej w S., zabudowanej
budynkiem użytkowym nieruchomości oznaczonej numerem geodezyjnym 433/3 o
powierzchni 424 m2
.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia wnioskodawca zarzucił naruszenie prawa procesowego, tj. art. 227
w zw. z art. 217 § 1 i 2, art. 328 § 2 oraz 233 § 1 w zw. z art. 382 k.p.c. Wskazał,
że poniósł szkodę, na którą składają się kwoty: 1) 40 000 zł z tytułu wartości
nieruchomości o powierzchni 78 m2
(różnica metrażu z wersji podziału
proponowanej przez skarżącego, a ostatecznie uwzględnionej przez Sąd); 2)
684,60 zł z tytułu zasądzonej od skarżącego na rzecz uczestników postępowania
dopłaty; 3) 7 198,64 zł z tytułu obciążenia skarżącego nakładami na przedmiotową
działkę. Dodał, że od zaskarżonego postanowienia nie wnoszona była skarga
kasacyjna z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia, nie złożono również skargi
o wznowienie postępowania z uwagi na niewystąpienie wymaganych przesłanek
i w związku z tym wzruszenie zaskarżonego postanowienia nie było i nie jest
możliwe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: 1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze
wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części, 2) przytoczenie jej
podstaw oraz ich uzasadnienie, 3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, 4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, 5) wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 –
że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, 6) wniosek
o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
3
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.) polega na
przedstawieniu wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została
wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy
z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8,
poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie publ., z dnia 23 września
2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie
publ.). Przesłanka uprawdopodobnienia szkody, przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt
4 k.p.c., zostaje spełniona, jeżeli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie
znane mu fakty, które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem
a doznanymi wskutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale
ponadto powoła dowody lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie
o wyrządzeniu szkody wiarygodnym (tak m.in. postanowienie SN z dnia 23 marca
2006 r., IV CNP 23/06, Biul.SN 2006, nr 6, s. 8, postanowienie SN z dnia 25 lipca
2006 r., III CNP 40/06). Skarżący tego obowiązku nie spełnił.
Niezależnie od tego skarga nie spełnia wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.)
polega na ujawnieniu i przedstawieniu tej okoliczności w sposób wyczerpujący
i nie budzący wątpliwości oraz na dowiedzeniu jej istnienia i przekonującym
uzasadnieniu. Niezbędne jest przedstawienia analizy prawnej przepisów
dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie - w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia - jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno
nie mogłoby odnieść skutku (por. postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140, postanowienie SN z dnia 28 lutego 2006 r.,
I CNP 12/06, nie publ.). W konsekwencji wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c. nie jest spełnione, jeżeli jak to jest w niniejszej skardze, pozwany
ogranicza się do stwierdzenia, że od zaskarżonego postanowienia nie wnoszona
była skarga kasacyjna z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia, ani nie
4
wszczynane było wznowienie postępowania z uwagi na nie wystąpienie
wymaganych przesłanek.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu
niejawnym, m.in., skargę nie spełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1
k.p.c. Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi wnioskodawcy M.J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w B.
z dnia 20 kwietnia 2007 r., sygn. akt [...],
z wniosku M.J. i T.J.
przy uczestnictwie D.J., R.J. i Z.J.
o zniesienie współwłasności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 czerwca 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2007 r. Sąd Okręgowy w B. oddalił
apelację wnioskodawcy M.J. od postanowienia Sądu Rejonowego w B. z dnia 30
stycznia 2007 r., którym Sąd zniósł współwłasność położonej w S., zabudowanej
budynkiem użytkowym nieruchomości oznaczonej numerem geodezyjnym 433/3 o
powierzchni 424 m2
.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia wnioskodawca zarzucił naruszenie prawa procesowego, tj. art. 227
w zw. z art. 217 § 1 i 2, art. 328 § 2 oraz 233 § 1 w zw. z art. 382 k.p.c. Wskazał,
że poniósł szkodę, na którą składają się kwoty: 1) 40 000 zł z tytułu wartości
nieruchomości o powierzchni 78 m2
(różnica metrażu z wersji podziału
proponowanej przez skarżącego, a ostatecznie uwzględnionej przez Sąd); 2)
684,60 zł z tytułu zasądzonej od skarżącego na rzecz uczestników postępowania
dopłaty; 3) 7 198,64 zł z tytułu obciążenia skarżącego nakładami na przedmiotową
działkę. Dodał, że od zaskarżonego postanowienia nie wnoszona była skarga
kasacyjna z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia, nie złożono również skargi
o wznowienie postępowania z uwagi na niewystąpienie wymaganych przesłanek
i w związku z tym wzruszenie zaskarżonego postanowienia nie było i nie jest
możliwe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: 1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze
wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części, 2) przytoczenie jej
podstaw oraz ich uzasadnienie, 3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, 4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, 5) wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 –
że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, 6) wniosek
o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
3
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.) polega na
przedstawieniu wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została
wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy
z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8,
poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie publ., z dnia 23 września
2005 r., III CNP 5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie
publ.). Przesłanka uprawdopodobnienia szkody, przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt
4 k.p.c., zostaje spełniona, jeżeli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie
znane mu fakty, które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem
a doznanymi wskutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale
ponadto powoła dowody lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie
o wyrządzeniu szkody wiarygodnym (tak m.in. postanowienie SN z dnia 23 marca
2006 r., IV CNP 23/06, Biul.SN 2006, nr 6, s. 8, postanowienie SN z dnia 25 lipca
2006 r., III CNP 40/06). Skarżący tego obowiązku nie spełnił.
Niezależnie od tego skarga nie spełnia wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.)
polega na ujawnieniu i przedstawieniu tej okoliczności w sposób wyczerpujący
i nie budzący wątpliwości oraz na dowiedzeniu jej istnienia i przekonującym
uzasadnieniu. Niezbędne jest przedstawienia analizy prawnej przepisów
dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie - w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia - jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno
nie mogłoby odnieść skutku (por. postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140, postanowienie SN z dnia 28 lutego 2006 r.,
I CNP 12/06, nie publ.). W konsekwencji wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c. nie jest spełnione, jeżeli jak to jest w niniejszej skardze, pozwany
ogranicza się do stwierdzenia, że od zaskarżonego postanowienia nie wnoszona
była skarga kasacyjna z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia, ani nie
4
wszczynane było wznowienie postępowania z uwagi na nie wystąpienie
wymaganych przesłanek.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu
niejawnym, m.in., skargę nie spełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1
k.p.c. Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.