Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. III Kp 391/13

POSTANOWIENIE

7 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący – SSO Lidia Hojeńska

Protokolant: Edyta Makowska

Prokurator Prokuratury Rejonowej Marta Suchecka

po rozpoznaniu wniosku Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia- Śródmieścia z dnia 26 lutego 2013 roku (data wpływu), sygn. akt 3 Ds. 178/12 o przedłużenie tymczasowego aresztowania wobec J. L.

na podstawie art. 249 §1 k.p.k. i art. 258 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 263 § 2 k.p.k.

postanawia

przedłużyć do 12 czerwca 2013 roku, tj. na okres kolejnych trzech miesięcy tymczasowe aresztowanie zastosowane postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 14 czerwca 2012 roku, sygn. akt II Kp 612/12 wobec J. L. , syna S. i L. z domu P., urodzonego (...) we W., podejrzanego o to, że:

w dniu 12 czerwca 2012 roku we W. w mieszkaniu przy ul. (...), działając w zamiarze bezpośrednim, chcąc pozbawić życia K. B. zadał mu nie mniej niż jeden cios narzędziem ostrokończastym, a w tym w klatkę piersiową powodując ranę klutą serca co skutkowało zgonem pokrzywdzonego w dniu 13 czerwca 2012 roku

tj. o czyn z art. 148 §1 k.k.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2012 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia zastosował wobec J. L. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania uznając, iż popełnienie przez podejrzanego zarzucanego mu przestępstwa zostało z dużym prawdopodobieństwem potwierdzone zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Zważyć należy, iż do chwili obecnej nie wystąpiły żadne okoliczności uzasadniające uchylenie bądź zmianę stosowanego wobec podejrzanego środka zapobiegawczego.

Zebrany dotychczas w przedmiotowej sprawie w postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy, w szczególności w postaci wyników oględzin, przeszukań, zabezpieczonych dowodów rzeczowych, zeznań świadków, w tym K. K., M. M., W. B., A. K., zgromadzonych w sprawie opinii biegłych wskazuje na duże prawdopodobieństwo, że dopuścił się on popełnienia zarzucanego mu czynu.

Nie przesądzając w żaden sposób o winie i sprawstwie podejrzanego – należy przy tym zważyć, iż prawdopodobieństwo popełnienia przez J. L. zarzucanego mu czynu, przy uwzględnieniu jego doniosłości, uzasadnia twierdzenie o realności wymierzenia podejrzanemu surowej kary pozbawienia wolności. Zaś waga postawionego zarzutu, uzasadnia przekonanie, iż podejrzany przebywając na wolności może utrudniać prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne. Charakter i okoliczności popełnienia zarzucanego podejrzanemu czynu rodzą uzasadniają obawę, że podejrzany będąc na wolności mógłby w sposób niedozwolony wpływać na toczące się postępowanie, w szczególności ukryć się przed organami ścigania. Nie bez znaczenia pozostaje również nadużywanie przez niego alkoholu i związany z tym tryb życia, co dodatkowo czyni realną obawę ukrycia się, w przypadku odstąpienia od stosowania izolacyjnego środka zapobiegawczego. Te wszystkie powyżej wskazane okoliczności przemawiają za stwierdzeniem, że jedynie tymczasowe aresztowanie zabezpieczy prawidłowy tok postępowania w sprawie.

Z uwagi na czynności procesowe, które należy jeszcze w sprawie wykonać, śledztwa nie zdołano ukończyć przed upływem terminu zastosowanego środka zapobiegawczego. W dalszym ciągu niezbędne jest przeprowadzenie kolejnych czynności procesowych w tym m.in. przedstawienie podejrzanemu uzupełnionego zarzutu, uzyskanie opinii biegłych z zakresu medycyny sądowej odnośnie mechanizmu powstania obrażeń ciała u pokrzywdzonego.

Nie zachodzą przy tym wobec podejrzanego okoliczności określone w art. 259 k.p.k., które uzasadniałyby odstąpienie od stosowania tymczasowego aresztowania.

Mając powyższe na uwadze, a nadto uwzględniając charakter i okoliczności sprawy, w szczególności wagę postawionego podejrzanemu zarzutu, konieczność przeprowadzenia kolejnych czynności procesowych, jak również uznając, iż jedynie przedłużenie stosowania wobec podejrzanego J. L. tymczasowego aresztowania pozwoli zabezpieczyć prawidłowy tok postępowania karnego – orzeczono jak na wstępie.