Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 45/09
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J.Z.
przeciwko J.B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 października 2009 r.,
na skutek skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 lutego 2009 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę i zasądza od pozwanego na rzecz powódki
kwotę 1 800 zł (tysiąc osiemset zł) tytułem zwrotu kosztów
postępowania przed Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 lutego 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
pozwanego J.B. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 27 maja 2008 r.
Wyrok ten pozwany zaskarżył skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że wymagania skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia określone w art. 4245
§ 1 k.p.c.
mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione w sposób kumulatywny,
w związku z czym skarga niespełniająca któregokolwiek z nich dotknięta jest tzw.
brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Sąd Najwyższy przesądził także kwestię, że przewidziany w art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c. obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na
złożeniu przez skarżącego oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej
rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia co najmniej przez
powołanie i przedstawienie dowodów (postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16 i z dnia 13 grudnia
2005 r., I CNP 28/05, niepubl.; por. także art. 243 k.p.c.). Niezbędne jest przy tym
przeprowadzenie przekonywającego wywodu wskazującego czas powstania
szkody oraz związek przyczynowy między nią a wydaniem zaskarżonego
orzeczenia (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP
38/05, „Biuletyn SN” 2006, nr 4, s. 10). Oznacza to, że przesłanką dopuszczalności
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest
istnienie szkody w chwili wnoszenia skargi, a nie możliwość – nawet pewna –
wystąpienia szkody w przyszłości (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
11 stycznia 2006 r., II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110).
Tymczasem skarżący, uprawdopodobniając w skardze poniesienie szkody,
nie wskazał szkody, której już doznał, ani jej konkretnej wysokości, lecz powołał się
3
bowiem na szkodę mogącą powstać w przyszłości, a więc na szkodę hipotetyczną.
Nie wystąpienie szkody potwierdził w piśmie z dnia 15 października 2009 r.,
w którym domagał się wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia: świadczy
to o tym, że pozwany nie uiścił jeszcze kwoty zasądzonej wyrokiem, a więc
o szkodzie w rozumieniu art. 4241
§ 1 k.p.c. nie może być mowy.
Z tych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 w związku
z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98
w związku z art. 42412
, art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.

III CNP 45/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia