IV CNP 63/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 63/09
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi wnioskodawców
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 17 października 2008 r., sygn. akt [...],
w sprawie skargi wnioskodawców o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 3 grudnia 2002 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku M.G. i R.G.
przy uczestnictwie D.J., U.H., I.R., Z.J. i Gminy O.
o zniesienie współwłasności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 października 2009 r.,
odrzuca skargę i oddala wniosek o przyznanie kosztów
zastępstwa prawnego w postępowaniu wywołanym skargą.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 17 października 2008 r. Sąd Okręgowy w O. odrzucił
skargę wnioskodawców M.G. i R.G. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w O. z dnia 3 grudnia 2002 r.
Wnioskodawcy wnieśli skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego.
Wymagania o charakterze konstrukcyjnym, jakie musi spełniać skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia określa art. 4245
§ 1 k.p.c. Należy do nich m.in. obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (pkt 4)
oraz wymóg wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe (pkt 5).
Oświadczenia skarżących nie spełniają wymienionych wymogów.
Prawidłowe spełnienie warunku określonego w pkt 4 art. 4245
§ 1 k.p.c.
polega nie tylko na złożeniu przez skarżącego oświadczenia o wystąpieniu szkody
ze wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru, ale i na uwiarygodnieniu tego oświadczenia.
W tym celu, w związku z treścią art. 243 k.p.c., skarżący winien powołać
i przedstawiać zarówno dowody, w tym tzw. dowody nie dające pewności, jak i inne
środki, nie uznawane przez kodeks postępowania cywilnego za dowody np.
pisemne oświadczenia, surogaty dokumentów itp. (zob. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 12 października 2006 r., I BU 5/06, nie publ. oraz z dnia
11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16).
Z kolei wykonanie obowiązku wynikającego z pkt 5 art. 4245
§ 1 k.p.c.
polega na przeprowadzenie prawniczej analizy przepisów dotyczących środków
prawnych, których zastosowanie jest niedopuszczalne lub które z innych przyczyn
nie mogły odnieść skutku. Nie chodzi jedynie o skargę kasacyjną czy skargę
o wznowienie, ale i inne środki prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie
orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
3
orzeczenia, czyli powództwa opozycyjne oraz zwykłe i specjalne środki
funkcjonujące w postępowaniu nieprocesowym (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
Nadto ustawodawca wymaga „wykazania”, a nie jedynie wskazania, przytoczenia
czy uwiarygodnienia. Skarżący musi zatem przeprowadzić stosowny wywód
jurydyczny w celu dowiedzenia niemożności wzruszenia orzeczenia w drodze
innych środków prawnych. Wywód taki byłby zbędny jedynie wówczas, gdyby
zostały dołączone do skargi odpisy prawomocnych orzeczeń wskazujących,
że zastosowanie innych środków procesowych okazało się nieskuteczne np. odpis
postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z 17 października 2005 r., I CNP 5/05, OSNC 2006, nr 1, poz.
17 oraz z 19 stycznia 2006 r., II CNP 2.06, OSNC 2006, nr 6, poz. 112).
Braki w zakresie wymagań konstrukcyjnych nie podlegają uzupełnieniu,
a skarga nimi dotknięta podlega odrzuceniu a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. odrzucił
skargę. Uchybienie przez profesjonalnego pełnomocnika wymogom konstrukcyjnym
skargi zadecydowało o oddaleniu wniosku o przyznanie kosztów zastępstwa
prawnego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 20 września 2007 r., II CZ
69/07, OSNC 2008, nr 3, poz. 41 i przywołane tam orzecznictwo).
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi wnioskodawców
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 17 października 2008 r., sygn. akt [...],
w sprawie skargi wnioskodawców o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 3 grudnia 2002 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku M.G. i R.G.
przy uczestnictwie D.J., U.H., I.R., Z.J. i Gminy O.
o zniesienie współwłasności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 października 2009 r.,
odrzuca skargę i oddala wniosek o przyznanie kosztów
zastępstwa prawnego w postępowaniu wywołanym skargą.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 17 października 2008 r. Sąd Okręgowy w O. odrzucił
skargę wnioskodawców M.G. i R.G. o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w O. z dnia 3 grudnia 2002 r.
Wnioskodawcy wnieśli skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego.
Wymagania o charakterze konstrukcyjnym, jakie musi spełniać skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia określa art. 4245
§ 1 k.p.c. Należy do nich m.in. obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (pkt 4)
oraz wymóg wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe (pkt 5).
Oświadczenia skarżących nie spełniają wymienionych wymogów.
Prawidłowe spełnienie warunku określonego w pkt 4 art. 4245
§ 1 k.p.c.
polega nie tylko na złożeniu przez skarżącego oświadczenia o wystąpieniu szkody
ze wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru, ale i na uwiarygodnieniu tego oświadczenia.
W tym celu, w związku z treścią art. 243 k.p.c., skarżący winien powołać
i przedstawiać zarówno dowody, w tym tzw. dowody nie dające pewności, jak i inne
środki, nie uznawane przez kodeks postępowania cywilnego za dowody np.
pisemne oświadczenia, surogaty dokumentów itp. (zob. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 12 października 2006 r., I BU 5/06, nie publ. oraz z dnia
11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16).
Z kolei wykonanie obowiązku wynikającego z pkt 5 art. 4245
§ 1 k.p.c.
polega na przeprowadzenie prawniczej analizy przepisów dotyczących środków
prawnych, których zastosowanie jest niedopuszczalne lub które z innych przyczyn
nie mogły odnieść skutku. Nie chodzi jedynie o skargę kasacyjną czy skargę
o wznowienie, ale i inne środki prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie
orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
3
orzeczenia, czyli powództwa opozycyjne oraz zwykłe i specjalne środki
funkcjonujące w postępowaniu nieprocesowym (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
Nadto ustawodawca wymaga „wykazania”, a nie jedynie wskazania, przytoczenia
czy uwiarygodnienia. Skarżący musi zatem przeprowadzić stosowny wywód
jurydyczny w celu dowiedzenia niemożności wzruszenia orzeczenia w drodze
innych środków prawnych. Wywód taki byłby zbędny jedynie wówczas, gdyby
zostały dołączone do skargi odpisy prawomocnych orzeczeń wskazujących,
że zastosowanie innych środków procesowych okazało się nieskuteczne np. odpis
postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z 17 października 2005 r., I CNP 5/05, OSNC 2006, nr 1, poz.
17 oraz z 19 stycznia 2006 r., II CNP 2.06, OSNC 2006, nr 6, poz. 112).
Braki w zakresie wymagań konstrukcyjnych nie podlegają uzupełnieniu,
a skarga nimi dotknięta podlega odrzuceniu a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. odrzucił
skargę. Uchybienie przez profesjonalnego pełnomocnika wymogom konstrukcyjnym
skargi zadecydowało o oddaleniu wniosku o przyznanie kosztów zastępstwa
prawnego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 20 września 2007 r., II CZ
69/07, OSNC 2008, nr 3, poz. 41 i przywołane tam orzecznictwo).