Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 52/09
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa „S.” Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko Ż. Fabryce Sprzętu Szpitalnego „F.” Spółce
Akcyjnej w Ż.
o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 października 2009 r.,
zażalenia K. C. G. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w K. na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 6 lipca 2009 r.,
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 6 lipca 2009 r. Sąd Apelacyjny odrzucił, jako
spóźnioną, apelację powódki – „S.” Spółki Akcyjnej– od wyroku Sądu Okręgowego
w B. z dnia 13 marca 2009 r., którym oddalono powództwo tej Spółki oraz K. C. G.
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością skierowane przeciwko Ż. Fabryce Sprzętu
Szpitalnego „. Spółce Akcyjnej o stwierdzenie nieważności uchwały walnego
zgromadzenia akcjonariuszy. Sąd Odwoławczy wskazał, że „S.” SA nie złożyła
wniosku o sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego wyroku, dlatego termin do
wniesienia apelacji biegł dla niej od dnia ogłoszenia wyroku, według zasad
określonych w art. 369 § 2 k.p.c. i upłynął 3 kwietnia 2009 r. Ponieważ apelacja
została wniesiona 22 kwietnia 2009 r. – podlegała odrzuceniu na podstawie art. 373
w zw. z art. 370 k.p.c.
Sąd Apelacyjny dostrzegł, że wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku
złożyła wprawdzie druga powódka (reprezentowana przez tego samego
pełnomocnika) – Spółka K. C. G., nie uznał jednak, aby okoliczność ta miała wpływ
na terminy zaskarżenia wyroku obowiązujące Spółkę „S”.
Postanowienie powyższe zostało zaskarżone przez powódki zażaleniem,
w którym zarzucono naruszenie następujących przepisów postępowania mających,
w ocenie skarżących, istotny wpływ na wynik sprawy:
1. art. 73 § 2 k.p.c. w związku z art. 427 § 1 k.s.h. przez wadliwe ustalenie, że
czynności procesowe powódki „S.” Spółki Akcyjnej nie były skuteczne wobec K.
C. G. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,
2. art. 369 §1 k.p.c. przez odrzucenie apelacji wniesionej w terminie
dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej uzasadnienia zaskarżonego
orzeczenia z uzasadnieniem,
3. art. 373 k.p.c. przez zaniechanie wezwania skarżącego do usunięcia braków
innych niż wymienionych w art. 3701
k.p.c., co do których nie był on wezwany
przez Sąd I instancji.
3
W konkluzji skarżące wniosły o uchylenie postanowienia o odrzuceniu
apelacji oraz o kosztach postępowania apelacyjnego i rozpoznanie apelacji przez
Sąd Odwoławczy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rozpoznając zażalenie złożone przez K. C. G. Sp. z o.o. (określającą się
jako powód ad 2) w pierwszej kolejności rozważyć należy rodzaj stosunku
procesowego, jaki zachodzi pomiędzy „S.” S.A. a K. C.G. Spółką z ograniczoną
odpowiedzialnością. Zawarte w zażaleniu zarzuty opierają się bowiem na
założeniu, że są one obydwie powódkami, pomiędzy którymi zachodzi
współuczestnictwo jednolite w rozumieniu art. 73 § 2 k.p.c., a w konsekwencji
złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia przez powódkę działającą (K. C. G.
Spółkę z o.o.) odniosło skutek także wobec powódki nie działającej („S.” S.A.).
Przytoczone stanowisko pomija jednak istotną kwestię, wpływającą na stosunki
procesowe pomiędzy powódkami. Ich wspólne występowanie w sporze nie jest
wynikiem wytoczenia przez nie jednego powództwa. Przeciwnie, każda z powódek
wystąpiła z odrębnym pozwem. Zgłoszone w nich żądania były wprawdzie tożsame,
jednak nie pozbawiało to odrębności każdej ze spraw i nie wywoływało pomiędzy
powódkami żadnych powiązań procesowych. Obydwie sprawy zostały połączone
do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia zarządzeniem przewodniczącego z
dnia 3 lutego 2009 r., wydanym na podstawie art. 219 k.p.c. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego jednolite i utrwalone jest stanowisko, że połączenie spraw dokonane
na podstawie art. 219 k.p.c. jest zabiegiem technicznym i nie prowadzi do
powstania jednej nowej sprawy. Wszystkie połączone w ten sposób sprawy
zachowują swoją odrębność i pozostają nadal samodzielnymi sporami (por. na
przykład wyrok SN z dnia 22 września 1967 r., I CR 158/67 – OSNCP 1968 nr 6
poz. 105; postanowienie SN z dnia 6 grudnia 1973 r., I PZ 71/73 – niepubl.;
postanowienie SN z dnia 15 lutego 2008 r., I CZ 148/2007, publ.).
Po połączeniu nadal zatem toczyły się dwa odrębne procesy, tyle że
czynności w ich toku były uwspólnione ze względu na tożsamość żądania,
a rozstrzygnięcie ujęte zostało w jednym wyroku. Zachowany został także układ
stron obydwu postępowań, co oznacza, że „S.” S.A. była powodem w jednym z
4
nich, a K. C. G. sp. z o.o. w drugim i nie powstał między nimi żaden rodzaj
współuczestnictwa procesowego. Powoływany w zażaleniu art. 427 § 1 k.s.h. nie
stanowi normy procesowej wprowadzającej modyfikacje w tym zakresie. Jego
przedmiotem jest wprowadzenie rozszerzonego skutku oddziaływania wyroku
uchylającego uchwałę walnego zgromadzenia. Przeciwnie – potwierdza on
samodzielność każdego uprawnionego przy zaskarżaniu uchwały walnego
zgromadzenia akcjonariuszy.
W konsekwencji stwierdzić trzeba, że K. C. G. Sp. z o.o. nie jest stroną i nie
ma uprawnień do podejmowania czynności w sprawie w powództwa „S.” S.A., w
tym do składania zażalenia na postanowienie z dnia 6 lipca 2009 r. Zaskarżone
postanowienie dotyczyło odrzucenia apelacji wniesionej przez „S.” S.A. w sprawie
pomiędzy „S.” S.A. a pozwaną Ż. Fabryką Sprzętu Szpitalnego „.” S.A. Zażalenie
na to postanowienia złożone przez K. C. G. Sp. z o.o. owie podlegało odrzuceniu,
jako niedopuszczalne, gdyż złożone przez osobę nieuprawnioną (art. 3941
w zw. z
art. 39821
, art. 373 i art. 370 k.p.c.).
md

V CZ 52/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia