I CZ 81/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 81/09
POSTANOWIENIE
Dnia 26 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa – Starosty […]
przeciwko A.W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 listopada 2009 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 lutego 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu
Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa 2.700 (dwa
tysiące siedemset) zł tytułem kosztów postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 26 lutego 2009 r. odrzucił apelację
pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 listopada 2007 r. Sąd
Apelacyjny uznał, że G.Ł., który wniósł apelację w imieniu pozwanego, nie mógł
skutecznie dokonać tej czynności. Umowa, jaką zawarł on z pozwanym o stały
zarząd jego majątkiem i sprawami osobistymi, nie obejmuje prowadzenia spraw
związanych z odpowiedzialnością pozwanego na podstawie art. 299 k.s.h., będącą
przedmiotem sporu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pozwany wniósł o jego uchylenie,
kwestionując wyrażoną przez Sąd Apelacyjny ocenę braku zdolności G.Ł. do
działania w charakterze pełnomocnika pozwanego w rozpoznawanej sprawie.
W odpowiedzi na zażalenie Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa wniosła
o jego oddalenie i zasadzenie na jej rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 87 § 1 k.p.c., pełnomocnikiem strony może być m.in. osoba
sprawująca zarząd majątkiem lub interesami strony oraz osoba pozostająca ze
stroną w stałym stosunku zlecenia, jeżeli przedmiot sprawy wchodzi w zakres tego
zlecenia. Stosownie zaś do art. 89 § 1 k.p.c., pełnomocnik obowiązany jest przy
pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo
z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa.
G.Ł., zgłaszając swój udział w sprawie w postępowaniu przed Sądem
pierwszej instancji w charakterze pełnomocnika pozwanego, złożył do akt sprawy
dokument pełnomocnictwa ogólnego, opatrzony datą 28 maja 2007 r.,
upoważniający go do prowadzenia spraw podatkowych i innych oraz zarządu
majątkiem i sprawami majątkowymi A.W. W dokumencie tym zastrzeżono, że do
prowadzenia spraw przed sądami wymagane będzie pełnomocnictwo szczegółowe
do każdej sprawy (k. 51). G.Ł. złożył jednocześnie pełnomocnictwo procesowe z
3
dnia 28 maja 2007 r., zawierające upoważnienie do reprezentowania pozwanego w
rozpoznawanej sprawie (k. 52).
Skarżący upatrywał jednak podstawy do umocowania G.Ł. do działania w
jego imieniu w niniejszej sprawie w „umowie stałej o zarządzanie majątkiem i
sprawami osobistymi”, zawartej w dniu 28 stycznia 2008 r., a złożonej do akt
sprawy dopiero na żądanie Sądu Apelacyjnego (k. 197). Tymczasem w § 3 pkt 2 tej
umowy zastrzeżono wyraźnie, że do występowania przed sądami powszechnymi
zleceniobiorca (G.Ł.) zobowiązany będzie uzyskać pełnomocnictwo szczególne do
konkretnej sprawy. Takiego pełnomocnictwa G.Ł. nie przedstawił. Jego
upoważnienia do reprezentowania pozwanego w niniejszej sprawie – w oparciu o
wzmiankowaną umowę – nie można wyprowadzić ani z pełnomocnictwa
wystawionego w dniu 28 maja 2008 r., gdyż w dacie tej nie została jeszcze zawarta
umowa stała o zarządzanie majątkiem i sprawami osobistymi pozwanego, ani z
pełnomocnictwa udzielonego w dniu 1 września 2008 r., którego zakres zawężony
został do występowania przed organami podatkowymi i w sprawach egzekucyjnych
(k. 198). Trafnie więc Sąd Apelacyjny uznał, że G.Ł. nie miał umocowania do
działania w imieniu pozwanego w niniejszym procesie i nie mógł skutecznie wnieść
apelacji.
Wbrew odmiennemu zapatrywaniu skarżącego, konstatacja ta nie
upoważniała Sądu Apelacyjnego do stwierdzenia nieważności postępowania przed
Sadem pierwszej instancji. Sąd drugiej instancji bierze bowiem pod uwagę z urzędu
tego rodzaju wadliwość postępowania w przypadku skutecznego wniesienia
apelacji (art. 378 § 1 k.p.c.).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa – Starosty […]
przeciwko A.W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 listopada 2009 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 lutego 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu
Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa 2.700 (dwa
tysiące siedemset) zł tytułem kosztów postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 26 lutego 2009 r. odrzucił apelację
pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 listopada 2007 r. Sąd
Apelacyjny uznał, że G.Ł., który wniósł apelację w imieniu pozwanego, nie mógł
skutecznie dokonać tej czynności. Umowa, jaką zawarł on z pozwanym o stały
zarząd jego majątkiem i sprawami osobistymi, nie obejmuje prowadzenia spraw
związanych z odpowiedzialnością pozwanego na podstawie art. 299 k.s.h., będącą
przedmiotem sporu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pozwany wniósł o jego uchylenie,
kwestionując wyrażoną przez Sąd Apelacyjny ocenę braku zdolności G.Ł. do
działania w charakterze pełnomocnika pozwanego w rozpoznawanej sprawie.
W odpowiedzi na zażalenie Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa wniosła
o jego oddalenie i zasadzenie na jej rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 87 § 1 k.p.c., pełnomocnikiem strony może być m.in. osoba
sprawująca zarząd majątkiem lub interesami strony oraz osoba pozostająca ze
stroną w stałym stosunku zlecenia, jeżeli przedmiot sprawy wchodzi w zakres tego
zlecenia. Stosownie zaś do art. 89 § 1 k.p.c., pełnomocnik obowiązany jest przy
pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo
z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa.
G.Ł., zgłaszając swój udział w sprawie w postępowaniu przed Sądem
pierwszej instancji w charakterze pełnomocnika pozwanego, złożył do akt sprawy
dokument pełnomocnictwa ogólnego, opatrzony datą 28 maja 2007 r.,
upoważniający go do prowadzenia spraw podatkowych i innych oraz zarządu
majątkiem i sprawami majątkowymi A.W. W dokumencie tym zastrzeżono, że do
prowadzenia spraw przed sądami wymagane będzie pełnomocnictwo szczegółowe
do każdej sprawy (k. 51). G.Ł. złożył jednocześnie pełnomocnictwo procesowe z
3
dnia 28 maja 2007 r., zawierające upoważnienie do reprezentowania pozwanego w
rozpoznawanej sprawie (k. 52).
Skarżący upatrywał jednak podstawy do umocowania G.Ł. do działania w
jego imieniu w niniejszej sprawie w „umowie stałej o zarządzanie majątkiem i
sprawami osobistymi”, zawartej w dniu 28 stycznia 2008 r., a złożonej do akt
sprawy dopiero na żądanie Sądu Apelacyjnego (k. 197). Tymczasem w § 3 pkt 2 tej
umowy zastrzeżono wyraźnie, że do występowania przed sądami powszechnymi
zleceniobiorca (G.Ł.) zobowiązany będzie uzyskać pełnomocnictwo szczególne do
konkretnej sprawy. Takiego pełnomocnictwa G.Ł. nie przedstawił. Jego
upoważnienia do reprezentowania pozwanego w niniejszej sprawie – w oparciu o
wzmiankowaną umowę – nie można wyprowadzić ani z pełnomocnictwa
wystawionego w dniu 28 maja 2008 r., gdyż w dacie tej nie została jeszcze zawarta
umowa stała o zarządzanie majątkiem i sprawami osobistymi pozwanego, ani z
pełnomocnictwa udzielonego w dniu 1 września 2008 r., którego zakres zawężony
został do występowania przed organami podatkowymi i w sprawach egzekucyjnych
(k. 198). Trafnie więc Sąd Apelacyjny uznał, że G.Ł. nie miał umocowania do
działania w imieniu pozwanego w niniejszym procesie i nie mógł skutecznie wnieść
apelacji.
Wbrew odmiennemu zapatrywaniu skarżącego, konstatacja ta nie
upoważniała Sądu Apelacyjnego do stwierdzenia nieważności postępowania przed
Sadem pierwszej instancji. Sąd drugiej instancji bierze bowiem pod uwagę z urzędu
tego rodzaju wadliwość postępowania w przypadku skutecznego wniesienia
apelacji (art. 378 § 1 k.p.c.).
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.