Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2013 r. w S.

sprawy J. G. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. G. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 22 listopada 2012 roku nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje J. G. (1) prawo do emerytury poczynając od 1 października 2012 roku.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 października 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił J. G. (1) prawa do emerytury po osiągnięciu 60 roku życia, z uwagi na nieudowodnienie przez niego okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze.

Odwołaniem z dnia 17 grudnia 2012 roku J. G. (1) zaskarżył powyższą decyzję, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazał, że w warunkach szczególnych pracował w okresie od dnia 8 sierpnia 1974 r. do 31 lipca 1993 r., na stanowisku mechanika pojazdów mechanicznych w kanałach remontowych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości, podtrzymując argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. G. (1)urodził się w dniu (...) roku. Jego łączny staż ubezpieczeniowy (udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe) na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosił 30 lat i 16 dni.

Ubezpieczony nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego.

Wniosek o emeryturę złożył w organie emerytalnym w dniu 17 października 2012 roku. W tym czasie, a także w czasie wydawania zaskarżonej decyzji nie pozostawał w stosunku pracy.

Okoliczności niesporne, a nadto dowody:

- wniosek o ustalenie prawa do emerytury –k. 1-3 plik II akt emerytalnych;

- świadectwa pracy - k. 8 , 11, 13, 15, 17, 38, 40, 45 plik I akt rentowych;

- zaświadczenie WKU - k. 14 plik II akt rentowych;

- karta przebiegu zatrudnienia - k. 58 plik II akt rentowych;

- raport z ustalenia uprawnień do świadczenia - k. 59 plik II akt rentowych.

J. G. (1) z zawodu jest mechanikiem silników spalinowych. Dodatkowo ma uprawnienia spawalnicze, ukończył też kurs dotyczący legalizacji drogomierzy i prędkościomierzy pojazdów samochodowych.

Dowód: akta osobowe ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w (...) - koperta k. 19 akt sprawy, w szczególności: książeczka spawacza, dyplom mistrzowski w zawodzie mechanik silników spalinowych z. 29.11.1981 r., zaświadczenie o ukończeniu kursu z 14.06.1984 r.

W okresie od 8 sierpnia 1974 r. do 31 lipca 1993 r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w S. na stanowisku mechanika samochodowego sprzętu średniego i ciężkiego w (...).

W czasie zatrudnienia J. G. miał okresowo powierzane dodatkowo obowiązki brygadzisty pracującego (jako z brygadzistą były z nim zawierane umowy w dniach: 1 marca 1975 r., 1 czerwca 1979r., 1 stycznia 1982 r.). W związku z tym dodatkowo sprawował bezpośredni nadzór nad stanowiskami roboczymi; przez cały czas nadal jednak także osobiście wykonywał naprawy w kanałach remontowych.

Dodatkowo, od 1 marca 1989 r., poza obowiązkami mechanika ubezpieczonemu powierzono obowiązki kierowcy pogotowia technicznego.

W okresie zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...) ubezpieczony pracował również na własnych budowach eksportowych przedsiębiorstwa. Taką pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy, wykonywał w okresie od 5 września 1977 r. do 31 marca 1979 r. w NRD oraz od 21 lipca 1984 r. do 30 lipca 1986 r. - w Libii.

W okresie od 8 lutego 1992 r. do 15 lutego 1992 r., od 25 lutego 1992 r. do 28 lutego 1992 r., od 21 września 1992 r. do 23 września 1992 r. oraz od 13 kwietnia 1993 r. do 22 kwietnia 1993 r. (25 dni) ubezpieczony korzystał z zasiłku chorobowego.

Do obowiązków J. G. (1) na stanowisku mechanika należało dokonywanie napraw pojazdów w kanałach remontowych. Warsztaty, w których pracował były wyposażone w takie kanały: w warsztacie samochodowym były dwa kanały, zaś w warsztacie dla sprzętu ciężkiego - trzy kanały. W kanale ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Z kanału wychodził jedynie na przerwy. Sporadycznie zdarzało się, że wykonywał naprawy poza kanałem remontowym.

Pogotowie techniczne, którego kierowcą ubezpieczony został od 1 marca 1989r. było pojazdem specjalistycznym marki (...)o ciężarze ok. 13 ton. Ubezpieczony jeździł tym pojazdem w teren, gdzie dokonywał bieżących napraw sprzętu ciężkiego oraz samochodów. Praca w terenie była pracą uciążliwą, ciężką, często w zapyleniu, w oparach chemikaliów (przedsiębiorstwo (...)wykonywało w tym czasie prace przy budowie (...)oraz elektrowni w S.). Stałym, codziennym miejscem pracy ubezpieczonego były jednak nadal kanały remontowe w warsztacie; w teren jeździł jedynie doraźnie, gdy była potrzeba dokonania pilnej naprawy na miejscu.

Na budowie eksportowej w okresie od 5 września 1977 r. do 31 marca 1979 r. (w (...), przy budowie elektrowni) ubezpieczony mimo formalnego angażu na stanowisko ślusarza, faktycznie miał powierzone obowiązki kierowcy pogotowia technicznego (...)(ponad 10 ton). Z kolei na budowie eksportowej w L.w okresie od 21 lipca 1984 r. do 30 lipca 1986 r. powierzono mu obowiązki mechanika. Ubezpieczony w tym czasie jeździł pogotowiem technicznym oraz wykonywał naprawy w kanałach remontowych.

Dowody:

- świadectwo pracy - k. 17 plik II akt rentowych;

- pismo pracodawcy z 28.04.2006 r. - k. 19 plik II akt rentowych;

- karta zasiłkowa - k. 20 plik II akt rentowych;

- karty płac - k. 21-36 plik II akt rentowych;

- akta osobowe ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w (...)- koperta k. 19 akt sprawy, w szczególności: umowa o pracę na budowie eksportowej z 30.08.1977 r., umowa z brygadzistą z 1.03.1975 r., rozwiązanie umowy o prace na budowie eksportowej z 27.03.1979 r., aneks do umowy z 31.01.1979 r., , karta obiegowa zmiany z 26.03.1979 r., , umowa z brygadzistą z 1.06.1979 r., angaże z lat 1975 r., 1979r., 1982 r., umowa z brygadzistą z 1.01.1982 r., zakres obowiązków brygadzisty, umowa o pracę na budowie eksportowej z 13.07.1984 r., umowa o pracę na budowie eksportowej z 10.09.1984 r. , z 23.06.1985 r., aneks nr 1, umowa o pracę na budowie eksportowej z 28.09.1985 r., z 29.11.1985 r., angaże z lat 1986 -1992, angaż z 1.03.1989 r.,

- zeznania ubezpieczonego - k. 27-27v w zw. z k. 30v-31 akt sprawy;

- zeznania świadka R. Ś. - k. 28-28v akt sprawy;

- zeznania świadka S. B. - k. 28v-30 akt sprawy;

- zeznania świadka K. D. - k. 30-30v akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Zgodnie z przepisem art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.; dalej jako: ustawa emerytalna), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a i 50e i 184.

W myśl przepisu art. 184 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej - ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (co najmniej 25 lat dla mężczyzn).

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Wykaz prac zaliczanych do prac w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze został zamieszczony w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Przepis § 4 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl przepisu §2 powołanego aktu prawnego, okresami pracy uzasadniającymi prawo do emerytury są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o którym mowa stwierdza przy tym zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 cytowanego rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

W załączniku do powyższego rozporządzenia, w Wykazie A w dziale XIV, dotyczącym prac różnych, pod pozycją 16 wskazano, że pracami w warunkach szczególnych są „ prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych”. Z kolei w dziale VIII, zatytułowanym „W transporcie i łączności”, w podtytule „Transport”, pod pozycją 2 wskazano, że pracami w szczególnych warunkach są „prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów”.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt, że ubezpieczony ukończył 60 lat w dniu 7 maja 2011 roku, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, nie pozostaje w zatrudnieniu oraz iż na dzień 31 grudnia 1998r. posiadał łącznie okresy składkowe i nieskładkowe przekraczające 25 lat. Bezspornym było również, że w okresie od dnia 8 sierpnia 1974 r. do 31 lipca 1993 r. J. G. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w S.. Przedmiotem sporu pozostawało natomiast, czy okres pracy w tym przedsiębiorstwie był okresem pracy w szczególnych warunkach.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w pierwszej kolejności zwrócił uwagę, że odnośnie tego właśnie okresu ubezpieczony nie przedstawił wystawionego przez pracodawcę świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Okoliczność ta nie miała jednak istotnego znaczenia prawnego. Wprawdzie bowiem, zgodnie z §2 ust. 2 przywoływanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., okresy pracy w warunkach szczególnych stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy, jednak zgodnie z utartą praktyką i orzecznictwem, w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogą być ustalane także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowym. Wydanie lub niewydanie przez pracodawcę świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie rodzi więc żadnych skutków materialnoprawnych. Zaświadczenie to jest bowiem jedynie dokumentem prywatnym (art. 245 k.p.c.), wydawanym dla celów dowodowych, a okoliczności potwierdzone w tym dokumencie przez pracodawcę podlegają weryfikacji zarówno w postępowaniu sądowym, jak i w postępowaniu przed organem rentowym. Określenie stanowiska pracy i jej charakteru wskazane w wystawionym przez pracodawcę świadectwie pracy nie wiąże zatem Sądu, który na podstawie całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego ocenia, czy ubezpieczony pracował – stale i w pełnym wymiarze czasu pracy – w warunkach szczególnych. Samodzielnie Sąd ustala również, jak zakwalifikować pracę wnioskodawcy w odniesieniu do wykazu prac określonych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. Dla oceny czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma bowiem istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając więc powyższe na uwadze, w ramach postępowania dowodowego Sąd dopuścił dowód z dokumentów zawartych w aktach emerytalnych ubezpieczonego oraz aktach emerytalnych R. Ś. (jego przełożonego w czasie zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...)), jak również z dokumentacji znajdującej się w aktach osobowych ubezpieczonego ze spornego okresu zatrudnienia, ściągniętych przez Sąd do akt sprawy głównej. Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji, stąd też Sąd ocenił je jako wiarygodne. Prymat wiarygodności przyznał Sąd także zeznaniom świadków oraz korespondującym z nimi zeznaniom ubezpieczonego. Oceniając zeznania świadków Sąd miał na względzie, że są oni osobami obcymi dla ubezpieczonego i nie mają żadnego interesu w tym by nieprawdziwie zeznawać na korzyść J. G., narażając się na odpowiedzialność karną. Nadto R. Ś. oraz K. D. mają już przyznane przez organ rentowy prawo do emerytury, a zatem nie można zarzucić im, że są zainteresowani korzystnym dla ubezpieczonego wynikiem sprawy, gdyż liczą że wpłynie on na przyznanie również im świadczeń na takich samych zasadach. Zeznania przesłuchanych świadków były przy tym spójne, konsekwentne i zbieżne ze sobą wzajemnie, nie budząc jakichkolwiek wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności.

W wyniku tak przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd ustalił więc, iż w okresie od 8 sierpnia 1974 r. do 31 lipca 1993 r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) S.A.w S.na stanowisku mechanika samochodowego sprzętu średniego i ciężkiego w (...), przy czym okresowo miał powierzane także obowiązki brygadzisty, zaś od 1 marca 1989 r. – także obowiązki kierowcy pogotowia technicznego. W okresie powyższego zatrudnienia ubezpieczony pracował przede wszystkim w Polsce, jednak także na własnych budowach eksportowych pracodawcy (w okresie od 5 września 1977 r. do 31 marca 1979 r. w (...) oraz w okresie od 21 lipca 1984 r. do 30 lipca 1986 r. w L.Powyższy okres zatrudnienia ubezpieczonego znajduje potwierdzenie w świadectwach pracy oraz w dokumentacji znajdującej się w jego aktach osobowych ze spornego okresu zatrudnienia, w szczególności w umowach o pracę na budowie eksportowej, w szeregu angaży, w umowach o powierzeniu obowiązków brygadzisty.

Jednocześnie zgromadzony materiał dowodowy – w szczególności zeznania ubezpieczonego oraz przesłuchanych w sprawie świadków – dał podstawy do przyjęcia, że praca ubezpieczonego w spornym okresie (poza okresem pracy na budowach eksportowych) była pracą w warunkach szczególnych. Mianowicie ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika jednoznacznie, że w okresie od 8 sierpnia 1974 r. do 31 lipca 1993 r. (poza okresem pracy na budowach eksportowych) ubezpieczony zajmował stanowiska mechanika samochodowego w (...). W Bazie znajdowały się przy tym warsztaty, w których były kanały remontowe: w warsztacie samochodowym dwa kanały, w warsztacie dla sprzętu ciężkiego trzy kanały remontowe. Do obowiązków ubezpieczonego na stanowisku mechanika należało wykonywanie napraw pojazdów w kanałach remontowych, wobec czego pracował w kanale stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wychodząc z niego jedynie na przerwy. Tak ustalony zakres prac wykonywanych przez ubezpieczonego można było w ocenie Sądu zakwalifikować jako wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, o której mowa w wykazie A dział XIV poz. 16 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., tj. prac wykonywanych w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych.

Nie uszło przy tym uwadze Sądu, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało, że pracodawca powierzał ubezpieczonemu okresowo obowiązki brygadzisty. Podkreślenia wymaga jednak, że z tych samych dowodów wynika też, iż powyższe w żaden sposób nie wpłynęło na wykonywanie przez J. G. zasadniczych obowiązków mechanika w kanałach remontowych – w związku z pełnieniem funkcji brygadzisty, jedynie dodatkowo ubezpieczony bowiem sprawował nadzór nad podległymi mu pracownikami pracując wspólnie z nimi. Znajduje to przy tym potwierdzenie w dokumentacji z akt osobowych: umowach z brygadzistą oraz w zakresie obowiązków na stanowisku brygadzisty, z których wynika, że obowiązki brygadzisty zostały ubezpieczonemu powierzone jedynie dodatkowo oraz, że sprowadzały się do bezpośredniego nadzoru nad stanowiskami roboczymi. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał więc, że sama w sobie okoliczność, iż ubezpieczony był brygadzistą nie uniemożliwiła zaliczenia spornego okresu zatrudnienia ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...) S.A do stażu pracy w warunkach szczególnych, bowiem ubezpieczony był brygadzistą pracującym na równi z pozostałymi pracownikami - mechanikami. Co więcej wskazać należy, że w powoływanym wyżej rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przewidziano, iż pracami w warunkach szczególnych są także prace związane bezpośrednio z nadzorowaniem pracowników wykonujących prace wymienionych w załączniku do rozporządzenia. Mianowicie w dziale XIV, dotyczącym prac różnych, pod pozycją 24 wprost wskazano, że pracami w warunkach szczególnych są również prace polegające na „kontroli międzyoperacyjnej, kontroli jakości produkcji i usług oraz dozorze inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie”. Z wyjaśnień ubezpieczonego wynikało jednoznacznie, że jako brygadzista miał za zadanie nadzorować pracowników wykonujących prace w warunkach szkodliwych i sprawiając ten nadzór sam przebywał i pracował w tych warunkach tym samym uznać należało, że w całym okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) S.A na stanowisku mechanika, w tym również w okresie kiedy dodatkowo pełnił funkcję brygadzisty należało uznać za okres pracy w warunkach szkodliwych.

Nie uszło również uwadze Sądu, że z ustaleń stanu faktycznego wynika, że od 1 marca 1989 r. ubezpieczonemu - poza obowiązkami mechanika w kanałach remontowych - powierzono obowiązki kierowcy pogotowia technicznego. Wynika to zarówno z zeznań przesłuchanych w sprawie osób, jak i angażu z dnia 1 marca 1989r., znajdującego się w aktach osobowych ubezpieczonego. Zdaniem Sądu w ustalonym stanie faktycznym okoliczność ta nie wykluczyła jednak możliwości doliczenia do stażu pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych również okresu po dniu 1 marca 1989 r. Sąd zwrócił bowiem uwagę, że z zeznań ubezpieczonego i świadków R. Ś., S. B.oraz K. D.wynika, że pogotowie techniczne, którego kierowcą był ubezpieczony było samochodem ciężarowym, marki (...) o ciężarze około 13 ton. Ubezpieczony jeździł tym pojazdem w teren, gdzie dokonywano bieżących napraw sprzętu oraz samochodów. Praca w terenie była pracą uciążliwą, ciężką, często w zapyleniu, w oparach chemikaliów. W tym czasie ubezpieczony pracował jednak nadal przede wszystkim mechanik w warsztacie - w kanałach remontowych; tam znajdowało się jego zwykłe, codzienne miejsce pracy. Mając na uwadze powyższe ustalenia zdaniem Sądu nie powinno również budzić żadnych wątpliwości, że także w okresie zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...)od 1 marca 1989 r. do końca zatrudnienia (tj. do 31 lipca 1993 r.) ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych uprawniającą do otrzymania wcześniejszej emerytury. W okresie tym ubezpieczony wykonywał bowiem – stale i w pełnym wymiarze czasu pracy – równocześnie prace kierowcy pojazdu specjalistycznego oraz prace mechanika w kanałach remontowych, a zatem prace wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (dział VIII poz. 2 „prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów” oraz dział XIV poz. 16 „prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych”. Pracownik zaś, który u jednego pracodawcy w tym samym czasie (okresie) wykonywał różne rodzaje pracy w szczególnych warunkach (wymienione w załączniku do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - wykaz A), stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie może być pozbawiony uprawnienia do zaliczenia tego okresu do zatrudnienia w szczególnych warunkach wymaganego do emerytury na podstawie art. 32 ust. 1, 2 i 4 ustawy emerytalnej (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. akt II UK 103/11

Jeśli chodzi natomiast o okresy, w których J. G.był kierowany przez pracodawcę do pracy za granicą (w okresie od 5 września 1977 r. do 31 marca 1979r. został skierowany na budowę eksportową do (...) a w okresie od 21 lipca 1984 r. do 30 lipca 1986 r. - na budowę eksportową do L.), w ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy okazał się niewystarczający dla jednoznacznego ustalenia, iż również w tym czasie ubezpieczony rzeczywiście stale i w pełnym wymiarze czasu pracy świadczył pracę w warunkach szczególnych. Sąd zwrócił bowiem uwagę, że wprawdzie z zeznań ubezpieczonego oraz świadków S. B.i R. Ś.wynika, że na budowach eksportowych ubezpieczony miał powierzane tożsame obowiązki jak w czasie zatrudnienia w kraju, to jednak świadek R. Ś.(biorący udział w wyjeździe na budowę eksportową do (...)razem z ubezpieczonym) wskazał dodatkowo, że praca na budowie eksportowej w (...)była pracą przede wszystkim w terenie (a więc nie w kanałach remontowych). Szczegółowe ustalanie zakresu obowiązków J. G.w czasie pracy na budowach eksportowych ostatecznie okazało się jednak zbędne - po uwzględnieniu pozostałego okresu jego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...), tj. okresu od 8 sierpnia 1974 r. do 4 września 1977 r. od 1 kwietnia 1979 r. do 20 lipca 1984 r., od 1 sierpnia 1986 r. do 31 lipca 1993 r. (kiedy ubezpieczony z pewnością powierzone miał wyłącznie obowiązki mechanika w kanale remontowym oraz kierowcy pogotowia technicznego – pojazdu powyżej 3,5 tony), legitymuje się on bowiem ponad 15 letnim stażem pracy w warunkach szczególnych (15 lat, 4 miesiące i 24 dni), także po odjęciu okresów korzystania z zasiłku chorobowego (od 8 lutego 1992 r. do 15 lutego 1992 r., od 25 lutego 1992 r. do 28 lutego 1992 r., od 21 września 1992 r. do 23 września 1992 r., od 13 kwietnia 1993 r. do 22 kwietnia 1993 r. – łącznie 25 dni)

W myśl przepisu art. 129 ust 1 ustawy emerytalnej świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2. Ubezpieczony 60 lat ukończył 7 maja 2011 r., jednakże wniosek o emeryturę złożył w październiku 2012 r.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w ten sposób, że przyznał J. G. (1) prawo do emerytury od dnia 1 października 2012 r., tj. od złożenia przezeń wniosku o emeryturę.

Zarządzenia:

1.odnotować,

2.odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego,

3.akta przedłożyć z apelacją lub za 21 dni.

SSO Monika Miller-Młyńska