V CNP 83/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 83/09
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi P. W. i K. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 19 czerwca 2009 r., sygn. akt VI Ga (…)
wydanego w sprawie z powództwa G. K.
przeciwko P. W. i K. W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lutego 2010 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od P. W. i K. W. na rzecz G. K. kwotę 600, zł (sześćset) tytułem
kosztów postępowania skargowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 czerwca 2009 r. Sąd Okręgowy w O. oddalił apelację
pozwanych od wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie o
zapłatę.
Wyrok Sądu Okręgowego pozwani P. W. i K. W. zakwestionowali skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Zaskarżonemu w
całości orzeczeniu zarzucili niezgodność z art. 299 § 2 k.s.h.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być zarzuty
dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wynika to z charakteru postępowania
2
przed Sądem Najwyższym oraz z funkcji tego Sądu ukonstytuowanego jako sąd prawa,
sprawującego nadzór nad działalnością sądów powszechnych w zakresie orzekania (art.
183 ust. 1 Konstytucji). Ocena dowodów pozostaje zatem wyłączną domeną sądów
orzekających i nie może być kontrolowana przez Sąd Najwyższy.
Zarzuty wskazane przez skarżących dotyczące naruszenia art. 299 k.s.h. są w
istocie związane z problematyką ustaleń faktycznych i korzystaniem z określonych
środków dowodowych. Skarżący wskazali w uzasadnieniu skargi, że „sąd drugiej
instancji stwierdził, że pozwani nie wykazali istnienia jednej z przesłanek
egzoneracyjnych z art. 299 § 2 k.s.h. Mimo stosownych wniosków pozwanych, aby taką
przesłankę wykazać, Sąd pierwszej instancji odmówił przeprowadzenia stosownego
postępowania dowodowego czym naruszył art. 232 k.p.c., art. 217 § 2 k.p.c. w związku z
art. 227 k.p.c.”. Należy zatem stwierdzić, że wywody skarżących stanowią wyłącznie
polemikę z oceną materiału dowodowego przeprowadzoną przez Sądy orzekające w
sprawie.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów jest
niedopuszczalna jako nieoparta na ustawowej podstawie (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 76; z
dnia 9 maja 2005 r., V CNP 2/05, niepubl.; z dnia 28 marca 2006 r., V CNP 55/06,
niepubl.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Orzeczenie o kosztach postępowania skargowego oparto na art. 98 § 1 k.p.c. w związku
z art. 108 § 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi P. W. i K. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 19 czerwca 2009 r., sygn. akt VI Ga (…)
wydanego w sprawie z powództwa G. K.
przeciwko P. W. i K. W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lutego 2010 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od P. W. i K. W. na rzecz G. K. kwotę 600, zł (sześćset) tytułem
kosztów postępowania skargowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 19 czerwca 2009 r. Sąd Okręgowy w O. oddalił apelację
pozwanych od wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie o
zapłatę.
Wyrok Sądu Okręgowego pozwani P. W. i K. W. zakwestionowali skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Zaskarżonemu w
całości orzeczeniu zarzucili niezgodność z art. 299 § 2 k.s.h.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być zarzuty
dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wynika to z charakteru postępowania
2
przed Sądem Najwyższym oraz z funkcji tego Sądu ukonstytuowanego jako sąd prawa,
sprawującego nadzór nad działalnością sądów powszechnych w zakresie orzekania (art.
183 ust. 1 Konstytucji). Ocena dowodów pozostaje zatem wyłączną domeną sądów
orzekających i nie może być kontrolowana przez Sąd Najwyższy.
Zarzuty wskazane przez skarżących dotyczące naruszenia art. 299 k.s.h. są w
istocie związane z problematyką ustaleń faktycznych i korzystaniem z określonych
środków dowodowych. Skarżący wskazali w uzasadnieniu skargi, że „sąd drugiej
instancji stwierdził, że pozwani nie wykazali istnienia jednej z przesłanek
egzoneracyjnych z art. 299 § 2 k.s.h. Mimo stosownych wniosków pozwanych, aby taką
przesłankę wykazać, Sąd pierwszej instancji odmówił przeprowadzenia stosownego
postępowania dowodowego czym naruszył art. 232 k.p.c., art. 217 § 2 k.p.c. w związku z
art. 227 k.p.c.”. Należy zatem stwierdzić, że wywody skarżących stanowią wyłącznie
polemikę z oceną materiału dowodowego przeprowadzoną przez Sądy orzekające w
sprawie.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów jest
niedopuszczalna jako nieoparta na ustawowej podstawie (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 76; z
dnia 9 maja 2005 r., V CNP 2/05, niepubl.; z dnia 28 marca 2006 r., V CNP 55/06,
niepubl.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Orzeczenie o kosztach postępowania skargowego oparto na art. 98 § 1 k.p.c. w związku
z art. 108 § 1 k.p.c.