Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia – 25 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym – Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Stanisław Jabłoński

Sędziowie: (...) del. do SO Piotr Wylegalski (spr.)

SSO Krzysztof Głowacki

Protokolant: Aneta Malewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Tomasza Fedyka

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 25 marca 2013 r.

w sprawie P. J.

podejrzanego o czyny z art. 280 § 1 k.k. i inne

zażalenia obrońcy i podejrzanego

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia

z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt II Kp 125/13

w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania

na podstawie art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 257 § 2 kpk i art. 275 § 1 kpk

p o s t a n a w i ł:

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zastrzec, iż stosowany wobec podejrzanego P. J. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania zostanie uchylony w razie wpłacenia przez podejrzanego, w terminie do dnia 29 marca 2013 r. kwoty poręczenia majątkowego w wysokości 5.000 zł (pięciu tysięcy złotych) na rachunek bankowy Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia postanowieniem z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt II Kp 125/13 zastosował wobec podejrzanego P. J. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na czas trzech miesięcy, tj. do dnia 26 maja 2013 r.

Powyższe postanowienie zaskarżył w całości obrońca podejrzanego i zarzucił:

- obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, a mianowicie art. 249 § 1 k.p.k. w zw. zw. z art. 258 § 1 k.p.k. polegającą na zastosowaniu wobec podejrzanego tymczasowego aresztowania w sytuacji, gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie tylko nie wskazuje na duże prawdopodobieństwo, iż podejrzany dopuścił się popełnienia zarzucanego przestępstwa, ale budzi wątpliwości, iż podejrzany mógł w ogóle brać udział w popełnieniu zarzucanego mu przestępstwa opisanego w przepisie art. 280 § 1 k.k.

Podnosząc powyższy zarzut, skarżący wniósł o uchylenie zastosowanego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, ewentualnie o uchylenie zastosowanego środka zapobiegawczego i orzeczenie środków zapobiegawczych o charakterze wolnościowym.

Osobiste zażalenie wniósł także podejrzany i wskazał, iż jest on osobą niekaraną oraz ma uregulowaną sytuację rodzinną, a przebywanie w warunkach izolacji więziennej uniemożliwi mu prowadzenie działalności zarobkowej. Podkreślił, iż nie dopuścił się zarzucanych mu czynów.

Podnosząc powyższe, wniósł o zastosowanie wobec niego środków zapobiegawczych o charakterze nieizolacyjnym w postaci dozoru policji i poręczenia majątkowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenia zasługują na częściowe uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, iż zgromadzony materiał dowodowy wskazuje na duże prawdopodobieństwo, że podejrzany popełnił zarzucane mu czyny, w szczególności zeznania pokrzywdzonych oraz czynność okazania wizerunku podejrzanego. Na obecnym etapie postępowania nie ujawniły się okoliczności podważające obiektywizm A. B. oraz Ł. Ł.. Zatem wbrew zarzutom obrońcy nie doszło do obrazy art. 249 § 1 k.p.k.

Sąd Okręgowy miał oczywiście na uwadze, iż P. J. zarzucono popełnienie dwóch występków, wyczerpujących m.in. znamiona przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. zagrożonego karą do 12 lat pozbawienia wolności, jednakże powyższe nie rodzi automatycznie obawy utrudniania przez niego postępowania w myśl art. 258 § 2 k.p.k., szczególnie w sytuacji, gdy podejrzany jest osobą niekaraną, ma stałe miejsce zamieszkania i prowadzi działalność gospodarczą. Powyższe implikuje wniosek, iż w niniejszej sprawie nie jest realna obawa jego ucieczki lub ukrywania się. Ponadto, powołane okoliczności pozwalają na przyjęcie, iż warunki i właściwości osobiste P. J. nie stwarzają samoistnie realnej obawy, że będzie zakłócać w bezprawny sposób tok postępowania przygotowawczego.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy w niedostatecznym stopniu uwzględnił powołane wyżej względy i w efekcie zastosowanie tymczasowego aresztowania wobec podejrzanego nastąpiło z obrazą art. 257 § 1 kpk. Najsurowszy środek zapobiegawczy, który w realiach przedmiotowej sprawy jest równoznaczny z umieszczeniem P. J. w Areszcie Śledczym, może być stosowany tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla zabezpieczenia prawidłowego przebiegu postępowania.

Przypomnieć także należy, iż o zastosowaniu tymczasowego aresztowania może decydować jedynie posługiwanie się wyraźnym matactwem i utrudnianiem postępowania przez wpływanie np. na treść zeznań świadków czy na treść wyjaśnień współpodejrzanych. Sposób wykonywania obrony jest następstwem suwerennego wyboru podejrzanego i stanowi jego niekwestionowane prawo. Nie można także przyjmować a priori, iż podejrzany podejmie próby matactwa – w warunkach wolnościowych będzie się kontaktował z osobami, które należy przesłuchać w toku postępowania. Obawa, o której mowa w art. 258 § 1 pkt 2 kpk musi być realna i konkretna, a nie ogólna i abstrakcyjna.

Ponadto, wpłacenie przez P. J. odpowiednio wysokiego poręczenia majątkowego obawę tę w sposób istotny ograniczy, pozwalając uznać, że prawidłowy tok postępowania zostanie w sposób należyty zabezpieczony. Świadomość podejrzanego, że podjęcie przez niego jakichkolwiek działań godzących w dobro prowadzonego w sprawie postępowania będzie skutkować nie tylko przepadkiem wpłaconego poręczenia, ale również ponownym - tym razem bezwarunkowym - zastosowaniem tymczasowego aresztowania stanowić będzie wystarczającą gwarancję, że podejrzany będzie stosował się do wszystkich obciążających go obowiązków procesowych oraz nie podejmie żadnych działań utrudniających kompletowanie materiału dowodowego oraz niezakłócone zakończenie prowadzonego w sprawie postępowania przygotowawczego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zaskarżone postanowienie zmienił i orzekł jak na wstępie.