Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 26/10
POSTANOWIENIE
Dnia 13 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
ze skargi J. Ś.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w R.
z dnia 25 czerwca 2007 r., sygn. akt IV Ca (…),
w sprawie z wniosku M. G. i S. G.
przy uczestnictwie J. Ś. i J. W.
o rozgraniczenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 maja 2010 r.,
zażalenia J. Ś.
na postanowienie Sądu Okręgowego w R. z dnia 8 stycznia 2009 r., sygn. akt IV Ca
(…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 8 stycznia 2009 Sąd Okręgowy w R.
odrzucił skargę J. Ś. o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku M. G. i S. G. z
udziałem J. Ś. i J. W. o rozgraniczenie zakończonej prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w R. z dnia 25 czerwca 2007 r.
2
Sąd Okręgowy stwierdził, że wnoszący skargę nie wykazał interesu prawnego
uprawniającego go do wniesienia skarg oraz że zaskarżone orzeczenie narusza jego
konkretne prawa podmiotowe, a także, iż został pozbawiony możliwości działania.
Wskazał, że postępowanie, którego wznowienia domaga się skarżący nie dotyczyło
działki, której jest on właścicielem, a ponadto skarżący wiedział o toczącym się
postępowaniu, odbierał bowiem korespondencję kierowaną w toku postępowania do
uczestniczki J. Ś., jego żony.
W zażaleniu skarżący zarzucił naruszenie przez Sąd art. 410 § 1 i art. 524 § 2
k.p.c. i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Zgodnie z art. 524 § 2 zd. 1 k.p.c. zainteresowany, który nie był uczestnikiem
postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem orzekającym co do istoty
sprawy, może żądać wznowienia postępowania, jeżeli postanowienie to narusza jego
prawa. Z uregulowania tego wynika, że osoba wnosząca skargę, która nie brała udziału
w postępowaniu, obowiązana jest – niezależnie od uzasadnienia przymiotu
zainteresowanego – wykazać, że została pozbawiona możności działania oraz wyraźnie
określić na czym polegało naruszenie jej prawa (zob. uzasadnienie uchwały SN z dnia
11 września 1991 r., III CZP 79/91, OSNCP 1992, nr 5, poz. 69).
W uchwale z 20 maja 1966 r., III CZP 23/66 (OSNCP 1966, nr 11, poz. 185) Sąd
Najwyższy wyjaśnił, że przymiot zainteresowanego w postępowaniu rozgraniczeniowym
przed sądem przysługuje temu, kogo przepisy o postępowaniu nieprocesowym określają
jako zainteresowanego, a zatem w myśl art. 510 § 1 k.p.c. temu, czyich praw dotyczy
wynik postępowania. Interpretacja ta została zaakceptowana i rozwinięta w uchwale z
dnia 13 kwietnia 1988 r., III CZP 23/88 (OSNCP 1989, nr 9, poz. 137), w której Sąd
Najwyższy stwierdził, że do zainteresowanych w sprawie o rozgraniczenie
nieruchomości poza właścicielami lub współwłaścicielami, wieczystymi użytkownikami i
posiadaczami samoistnymi, jeżeli domniemanie przemawia za tym, że posiadanie jest
zgodne ze stanem prawnym (art. 341 k.c.), należą także osoby, którym przysługują inne
prawa rzeczowe do korzystania z gruntu, których realizacja zależna jest od jego
rozmiaru. Pogląd ten Sąd Najwyższy w obecnym składzie podziela.
Biorąc pod uwagę powyższe wywody stwierdzić należy, że skarżący powołując
się na swoje prawa wynikające z własności działki o numerze […], której jednak nie
dotyczyło postępowanie, którego wznowienia się domaga nie wykazał, że jest osobą
3
zainteresowaną w rozumieniu art. 524 § 2 zd. 1 k.p.c. W tej sytuacji bezprzedmiotowe
stało się rozważanie problemu pozbawienia go możności działania.
Osoba wnosząca skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
postanowieniem powinna również w sposób niebudzący wątpliwości wskazać na czym
polegało naruszenie jej prawa. Przez prawo w rozumieniu art. 524 § 2 k.p.c. należy
rozumieć prawo materialne, a nie uprawnienia o charakterze proceduralnym. Wnoszący
skargę o wznowienie postępowania zobowiązany jest zatem wprost wskazać i
uzasadnić naruszenie przepisów prawa materialnego (zob. uchwała SN z 18 grudnia
1974 r., III CZP 88/74, OSNCP 1976, nr 1, poz. 4; postanowienie SN z 8 stycznia 2002, I
CKN 450/00, niepubl.). W skardze o wznowienie postępowania brak w tym zakresie
stanowiska skarżącego. Również z tego powodu wniesiona przez skarżącego skarga
podlegała odrzuceniu. Zwalnia to Sąd Najwyższy z obowiązku rozważania problemu
kognicji sądu w zakresie, o którym mowa w art. 410 § 1 zd. 1 k.p.c.
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

IV CZ 26/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia