Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 14/10
POSTANOWIENIE
Dnia 19 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
SSA Jan Futro
w sprawie z wniosku D. S.-K.
przy uczestnictwie D. K.
o podział majątku dorobkowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 maja 2010 r.,
zażalenia uczestnika postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w R.
z dnia 5 stycznia 2010 r., sygn. akt I Ca (…),
1. oddala zażalenie;
2. zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w R. na rzecz adw. M. P.
kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych powiększoną o 22 % podatku
VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
uczestnikowi postępowania z urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w R. postanowieniem z dnia 5 stycznia 2010 r. odrzucił apelację
uczestnika postępowania od postanowienia Sądu Rejonowego w R. z dnia 9 marca
2009 r. W uzasadnieniu wyjaśnił, że nie mógł rozpoznać apelacji merytorycznie,
ponieważ zaskarżone postanowienie jest nieistniejące jako niepodpisane przez
2
przewodniczącego, który rozpoznał sprawę jednoosobowo. Przewodniczący wprawdzie
ogłosił postanowienie, ale go nie podpisał.
W zażaleniu na postanowienie Sądu Okręgowego pełnomocnik uczestnika
postępowania podkreślił, że postanowienie Sądu Rejonowego zostało mu doręczone
wraz z adnotacją „Na oryginale właściwe podpisy Za zgodność – Sekretarz, R., dn.
23.03.2009 r.”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, a zaskarżone postanowienie jest
zgodne z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego. Według uchwały z dnia 26
września 2000 r., III CZP 29/00 (OSNC 2001, nr 2, poz. 25) wyrok, którego sentencji
skład sądu nie podpisał, nie istnieje w znaczeniu prawnoprocesowym także wówczas,
gdy został ogłoszony. Zgodnie z uchwałą z dnia 13 marca 2002 r., III CZP 12/02 (OSNC
2003, nr 2, poz. 17), jeżeli wydane na posiedzeniu niejawnym w trybie nieprocesowym
postanowienie rozstrzygające co do istoty sprawy zostało skonstruowane w ten sposób,
że wraz z uzasadnieniem stanowi jeden dokument, to podpisanie przez sędziego
samego uzasadnienia, przy braku podpisu sentencji, pociąga za sobą ten skutek, że
takie postanowienie w znaczeniu prawnoprocesowym nie istnieje. Stosownie zaś do
postanowienia z dnia 21 stycznia 2003 r., III CZP 84/02 (OSNC 2003, nr 10, poz. 140),
postanowienie o charakterze formalnym, podlegające zaskarżeniu, wydane na
posiedzeniu niejawnym - skonstruowane w ten sposób, że jego sentencja wraz z
uzasadnieniem stanowi jeden dokument - nie istnieje w znaczeniu procesowym w
sytuacji, w której skład sądu podpisał tylko uzasadnienie, natomiast nie podpisał
sentencji. W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że podpis sędziego został
umieszczony jedynie pod uzasadnieniem postanowienia Sądu Rejonowego w R. z dnia
9 marca 2009 r., podczas gdy powinien znaleźć się również pod sentencją (art. 324 § 3
w związku z art. 13 § 2 k.p.c.).
Z przedstawionych powodów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku z
art. 3941
§ 3 k.p.c.).