III SK 23/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CSK 197/07 III SK 24/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SK 23/10
POSTANOWIENIE
Dnia 21 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z powództwa Elektrociepłowni K. Spółki Akcyjnej w K.
przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 21 września 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 września 2009 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 25 września 2009 r., oddalił apelację
Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes Urzędu) od wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 13 listopada 2008 r., w sprawie z powództwa Elektrociepłowni
K. S.A. w K. o umorzenie świadectwa pochodzenia.
Prezes Urzędu zaskarżył powyższy wyroki w całości skargą kasacyjną i
wniósł jego zmianę i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi drugiej instancji. Wnosząc o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania Prezes Urzędu podnosił, że w sprawie występuje
istotne zagadnienie prawne oraz zachodzi potrzeba wykładni „odnośnie zasadności
stosowania przepisu art. 9a ust. 8e ustawy – Prawo energetyczne do ustalonego w
niniejszej i podobnych sprawach stanu faktycznego”.
2
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
1. Skarga kasacyjna Prezesa Urzędu nie kwalifikowała się do przyjęcie celem
jej merytorycznego rozpoznania.
2. Na posiedzeniu, którego przedmiotem jest przyjęcie lub odmowa przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania, Sąd Najwyższy bada jedynie
występowanie przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c., to jest czy w
sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, czy zachodzi potrzeba
wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości i rozbieżności w
orzecznictwie, czy zachodzi nieważność postępowania lub czy skarga
kasacyjna jest oczywiście zasadna (postanowienie SN z 6 lipca 2007 r.,
sygn. akt I CSK 197/07; postanowienie SN z dnia 11 października 2007 r.,
sygn akt III SK 24/07). Treść tego uzasadnienia nie może być dowolna, lecz
musi opierać się na argumentacji jurydycznej w postaci wywodu
uwzględniającego zarówno dotychczasowe orzecznictwo (lub wskazującego
jego brak) z zakresu przedstawionego zagadnienia prawnego, jak i poglądy
doktryny. Zakres kognicji Sądu Najwyższego wyznacza treść wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienie. W
przypadku, gdy uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania rozmija się z treścią samego wniosku, przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania nie jest zasadne.
3. W niniejszej sprawie podstawę wniosku Prezesa Urzędu o przyjęcie skargi
kasacyjnej w rozumieniu art. 3989
§ 1 k.p.c. stanowi występowanie w
sprawie istotnego zagadnienia prawnego oraz potrzeba wykładni przepisów
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie. Tymczasem uzasadnienie
wniosku zostało sporządzone w sposób odpowiedni dla skargi kasacyjnej, w
której podstawę wniosku o przyjęcie do rozpoznania stanowi jej oczywista
zasadność. W zakresie dotyczącym przepisu art. 9a ust. 8e Prawa
energetycznego, Prezes Urzędu nie przedstawił żadnego zagadnienia
prawnego, argumentując że przepis ten został niewłaściwie zastosowany
przez Sąd drugiej instancji. Nie jest zagadnieniem prawnym brak
orzecznictwa Sądu Najwyższego, ani odpowiedniego dorobku doktryny w
3
kwestii wydawania świadectwa pochodzenia z kogeneracji. O potrzebie
dokonania wykładni przepisu powołanego w podstawach skargi kasacyjnej
nie świadczy rozbieżność wykładni dokonanej przez Sądy orzekające w
danej sprawie lub sprawach podobnych z wykładnią przyjmowaną przez
stronę postępowania. Zagadnieniem prawnym nie jest również
niezastosowanie przez Sąd Apelacyjny art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, ani
nieskierowanie pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego na
podstawie art. 193 Konstytucji RP.
4. Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z powództwa Elektrociepłowni K. Spółki Akcyjnej w K.
przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 21 września 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 września 2009 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 25 września 2009 r., oddalił apelację
Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes Urzędu) od wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 13 listopada 2008 r., w sprawie z powództwa Elektrociepłowni
K. S.A. w K. o umorzenie świadectwa pochodzenia.
Prezes Urzędu zaskarżył powyższy wyroki w całości skargą kasacyjną i
wniósł jego zmianę i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi drugiej instancji. Wnosząc o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania Prezes Urzędu podnosił, że w sprawie występuje
istotne zagadnienie prawne oraz zachodzi potrzeba wykładni „odnośnie zasadności
stosowania przepisu art. 9a ust. 8e ustawy – Prawo energetyczne do ustalonego w
niniejszej i podobnych sprawach stanu faktycznego”.
2
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
1. Skarga kasacyjna Prezesa Urzędu nie kwalifikowała się do przyjęcie celem
jej merytorycznego rozpoznania.
2. Na posiedzeniu, którego przedmiotem jest przyjęcie lub odmowa przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania, Sąd Najwyższy bada jedynie
występowanie przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c., to jest czy w
sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, czy zachodzi potrzeba
wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości i rozbieżności w
orzecznictwie, czy zachodzi nieważność postępowania lub czy skarga
kasacyjna jest oczywiście zasadna (postanowienie SN z 6 lipca 2007 r.,
sygn. akt I CSK 197/07; postanowienie SN z dnia 11 października 2007 r.,
sygn akt III SK 24/07). Treść tego uzasadnienia nie może być dowolna, lecz
musi opierać się na argumentacji jurydycznej w postaci wywodu
uwzględniającego zarówno dotychczasowe orzecznictwo (lub wskazującego
jego brak) z zakresu przedstawionego zagadnienia prawnego, jak i poglądy
doktryny. Zakres kognicji Sądu Najwyższego wyznacza treść wniosku o
przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienie. W
przypadku, gdy uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania rozmija się z treścią samego wniosku, przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania nie jest zasadne.
3. W niniejszej sprawie podstawę wniosku Prezesa Urzędu o przyjęcie skargi
kasacyjnej w rozumieniu art. 3989
§ 1 k.p.c. stanowi występowanie w
sprawie istotnego zagadnienia prawnego oraz potrzeba wykładni przepisów
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie. Tymczasem uzasadnienie
wniosku zostało sporządzone w sposób odpowiedni dla skargi kasacyjnej, w
której podstawę wniosku o przyjęcie do rozpoznania stanowi jej oczywista
zasadność. W zakresie dotyczącym przepisu art. 9a ust. 8e Prawa
energetycznego, Prezes Urzędu nie przedstawił żadnego zagadnienia
prawnego, argumentując że przepis ten został niewłaściwie zastosowany
przez Sąd drugiej instancji. Nie jest zagadnieniem prawnym brak
orzecznictwa Sądu Najwyższego, ani odpowiedniego dorobku doktryny w
3
kwestii wydawania świadectwa pochodzenia z kogeneracji. O potrzebie
dokonania wykładni przepisu powołanego w podstawach skargi kasacyjnej
nie świadczy rozbieżność wykładni dokonanej przez Sądy orzekające w
danej sprawie lub sprawach podobnych z wykładnią przyjmowaną przez
stronę postępowania. Zagadnieniem prawnym nie jest również
niezastosowanie przez Sąd Apelacyjny art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, ani
nieskierowanie pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego na
podstawie art. 193 Konstytucji RP.
4. Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia.