Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 54/10
POSTANOWIENIE
Dnia 13 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSA Jan Kremer
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa W. R.
przeciwko Naczelnej Radzie Adwokackiej
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 października 2010
r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 6 kwietnia 2010 r., sygn.
akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie
pełnomocnika powoda na postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu,
uznając, że wynagrodzenie pełnomocnika z urzędu nie jest rozstrzygnięciem co do
kosztów procesu z art. 98 k.p.c.
Na rozstrzygnięcie to zażalenie wniósł pełnomocnik powoda wnosząc o jego
uchylenie w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z utrwaloną linią
orzeczniczą Sądu Najwyższego (post. SN z 19.11.2009 r., III CZP 53/09, OSNC 2010,
nr 5, poz. 79; post. SN z 15.04.2010 r., II CZ 118/09, niepubl.) należy przyjąć, że
orzeczenie o wynagrodzeniu pełnomocnika ustanowionego z urzędu nie stanowi
elementu kosztów procesu w rozumieniu art. 98 k.p.c. a więc zgodnie z art. 3941
§ 1 pkt
2 k.p.c. nie przysługuje na to rozstrzygnięcie zażalenie do Sądu Najwyższego. Tylko
więc dodatkowo należy podkreślić, że zagadnienie przyznania wynagrodzenia
pełnomocnikowi z urzędu, to kwestia prawa publicznego i przede wszystkim relacji
adwokata (radcy prawnego) ze Skarbem Państwa, nie zaś ze stroną przeciwną.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c. zażalenie oddalił.