Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 56/10
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 października
2010 r.,
skargi G. W. i K. P.- W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 2 czerwca 2008 r., sygn. akt III
Ca (…), wydanego w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej „U.(...)” w Ł.
przeciwko G. W. i K. P.-W.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
skarżący wnosił o stwierdzenie niezgodności z prawem zaskarżonego wyroku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4244
zdanie drugie k.p.c. podstawą skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być zarzuty dotyczące
ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wskazane przez skarżących art. 233 § 1, art. 245,
253 k.p.c. i art. 6 k.c. wprost dotyczą ustaleń faktów i oceny dowodów. Również
zarzucając naruszenie pozostałych wymienionych w skardze przepisów skarżący w
istocie zmierzają do podważenia ustaleń, dokonanych przez Sąd. Wskazując na
2
naruszenie art. 60 i 65 § 1 k.c. skarżący kwestionują ustalenie Sądu, że pozwani w toku
postępowania złożyli oświadczenie określonej treści, zarzucają błędną jego wykładnię, a
następnie całkowite pominięcie; naruszenia art. 38 k.c. upatrują natomiast w
bezpodstawnym przyjęciu przez Sąd, że wezwanie przedsądowe z dnia 19 kwietnia
2007 r. zostało podpisane przez prezesa zarządu Spółdzielni.
Z tych przyczyn skargę należało odrzucić (art. 4244
zd. 2 w zw. z art. 4248
§ 1
k.p.c., por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05,
OSNC 2006, nr 4, poz. 76).