V CNP 57/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 57/10
POSTANOWIENIE
Dnia 26 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie ze skargi B. A.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. akt III Ca (…),
w sprawie z powództwa B. A.
przeciwko A. A.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 listopada 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Powódka wnosiła o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Okręgowego w K. z dnia 25 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Wymaganie
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu wyodrębnionego
wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz określającego czas jej
powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego z
prawem; niezbędne jest również uwiarygodnienie tego oświadczenia przez powołanie i
2
przedstawienie dowodów lub co najmniej ich surogatów (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z
dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP
5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie publ., z dnia 28 listopada
2006 r., III CNP 55/06, nie publ. i z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 40/06, nie publ.).
Skarżąca tego obowiązku nie spełniła. Wskazała jedynie, że kwota 6 000 zł stanowi
„WPS” oraz stwierdziła, że „treść prawomocnych orzeczeń sądowych naraża B. A. na
niepowetowaną stratę finansową polegającą na odmowie zaspokojenia jej roszczenia
względem A. A. zgodnie z treścią powołanych wyroków”.
Skarga jest też niedopuszczalna z innych powodów. Zgodnie z art. 4244
zdanie
drugie k.p.c. podstawą skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów.
Skarżąca wprawdzie zarzuca naruszenie przepisów prawa materialnego ale z
uzasadnienia skargi wynika, że faktycznie kwestionuje dokonane przez Sąd ustalenia i
ocenę dowodów. Podnosi np. że dokonana przez Sąd „ocena dowodowa jest sprzeczna
z materiałem dowodowym zawartym w aktach sprawy oraz przekracza zasady
swobodnej oceny dowodów wynikającą z treści art. 233 k.c.”, twierdzi też że trudno
podzielić osąd Sądu Okręgowego, dotyczący oceny wiarygodności twierdzenia
pozwanego co do ustalenia miejsca zatrudnienia męża powódki.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie ze skargi B. A.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. akt III Ca (…),
w sprawie z powództwa B. A.
przeciwko A. A.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 listopada 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Powódka wnosiła o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Okręgowego w K. z dnia 25 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Wymaganie
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu wyodrębnionego
wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz określającego czas jej
powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego z
prawem; niezbędne jest również uwiarygodnienie tego oświadczenia przez powołanie i
2
przedstawienie dowodów lub co najmniej ich surogatów (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z
dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP
5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie publ., z dnia 28 listopada
2006 r., III CNP 55/06, nie publ. i z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 40/06, nie publ.).
Skarżąca tego obowiązku nie spełniła. Wskazała jedynie, że kwota 6 000 zł stanowi
„WPS” oraz stwierdziła, że „treść prawomocnych orzeczeń sądowych naraża B. A. na
niepowetowaną stratę finansową polegającą na odmowie zaspokojenia jej roszczenia
względem A. A. zgodnie z treścią powołanych wyroków”.
Skarga jest też niedopuszczalna z innych powodów. Zgodnie z art. 4244
zdanie
drugie k.p.c. podstawą skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów.
Skarżąca wprawdzie zarzuca naruszenie przepisów prawa materialnego ale z
uzasadnienia skargi wynika, że faktycznie kwestionuje dokonane przez Sąd ustalenia i
ocenę dowodów. Podnosi np. że dokonana przez Sąd „ocena dowodowa jest sprzeczna
z materiałem dowodowym zawartym w aktach sprawy oraz przekracza zasady
swobodnej oceny dowodów wynikającą z treści art. 233 k.c.”, twierdzi też że trudno
podzielić osąd Sądu Okręgowego, dotyczący oceny wiarygodności twierdzenia
pozwanego co do ustalenia miejsca zatrudnienia męża powódki.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu niejawnym
m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.