I CSK 374/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 374/10
POSTANOWIENIE
Dnia 2 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z wniosku G. R.
przy uczestnictwie M. D.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 grudnia 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika postępowania od postanowienia
Sądu Okręgowego w R. z dnia 18 grudnia 2009 r., sygn. akt I Ca (…),
1. odrzuca skargę kasacyjną;
2. zasądza od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawczyni kwotę 150
(sto pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty
dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Tymczasem w niniejszej sprawie
wszystkie wskazane podstawy skargi są właśnie z tego powodu niedopuszczalne. W
zakresie zarzutów dotyczących naruszenia prawa materialnego wskazuje się na art. 172
k.c. W ocenie skarżącego naruszenie tego przepisu nastąpiło przez uznanie
wnioskodawczyni za samoistną posiadaczkę gruntu. Ocena zaś, czy posiadanie jest
samoistne, jest kwestią stanu faktycznego, a ściślej oceny dowodów: czy wykazano w
toku postępowania dowodowego, że wnioskodawczyni czuła się właścicielką gruntu i
zachowywała się jak właścicielka gruntu. Skarżący może się nie zgadzać z rezultatami
2
tej oceny, jednakże polemika z sądem powszechnym w tym zakresie nie może stanowić
podstawy skargi kasacyjnej. Również trzy zarzuty dotyczące naruszenia przepisów
postępowania są niedopuszczalne ze względu na art. 3983
§ 3 k.p.c. Pierwszy z nich
dotyczy naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., a więc bezpośrednio oceny dowodów przez Sąd
Okręgowy. Drugi odnosi się do naruszenia art. 328 § 2 k.p.c., które miało nastąpić przez
brak właściwego odzwierciedlenia w uzasadnieniu kwestionowanego postanowienia
oceny dowodów dokonanej przez Sąd Okręgowy i oparciu rozstrzygnięcia na niepełnym
materiale dowodowym. Również w tym zakresie podstawa skargi kasacyjnej jest
niedopuszczalna, ponieważ dotyczy ustalenia faktów. Wreszcie trzeci zarzut dotyczy
naruszenia art. 227 i 232 k.p.c. przez dokonanie przez Sąd Okręgowy ustaleń
sprzecznych z materiałem dowodowym, a zatem jest to znów niedopuszczalna
podstawa skargi kasacyjnej zmierzająca do zakwestionowania dokonanego w sprawie
ustalenia stanu faktycznego i oceny dowodów.
Skarga podlega zatem odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 w związku z § 2 i
art. 3983
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 2 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z wniosku G. R.
przy uczestnictwie M. D.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 grudnia 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika postępowania od postanowienia
Sądu Okręgowego w R. z dnia 18 grudnia 2009 r., sygn. akt I Ca (…),
1. odrzuca skargę kasacyjną;
2. zasądza od uczestnika postępowania na rzecz wnioskodawczyni kwotę 150
(sto pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty
dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Tymczasem w niniejszej sprawie
wszystkie wskazane podstawy skargi są właśnie z tego powodu niedopuszczalne. W
zakresie zarzutów dotyczących naruszenia prawa materialnego wskazuje się na art. 172
k.c. W ocenie skarżącego naruszenie tego przepisu nastąpiło przez uznanie
wnioskodawczyni za samoistną posiadaczkę gruntu. Ocena zaś, czy posiadanie jest
samoistne, jest kwestią stanu faktycznego, a ściślej oceny dowodów: czy wykazano w
toku postępowania dowodowego, że wnioskodawczyni czuła się właścicielką gruntu i
zachowywała się jak właścicielka gruntu. Skarżący może się nie zgadzać z rezultatami
2
tej oceny, jednakże polemika z sądem powszechnym w tym zakresie nie może stanowić
podstawy skargi kasacyjnej. Również trzy zarzuty dotyczące naruszenia przepisów
postępowania są niedopuszczalne ze względu na art. 3983
§ 3 k.p.c. Pierwszy z nich
dotyczy naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., a więc bezpośrednio oceny dowodów przez Sąd
Okręgowy. Drugi odnosi się do naruszenia art. 328 § 2 k.p.c., które miało nastąpić przez
brak właściwego odzwierciedlenia w uzasadnieniu kwestionowanego postanowienia
oceny dowodów dokonanej przez Sąd Okręgowy i oparciu rozstrzygnięcia na niepełnym
materiale dowodowym. Również w tym zakresie podstawa skargi kasacyjnej jest
niedopuszczalna, ponieważ dotyczy ustalenia faktów. Wreszcie trzeci zarzut dotyczy
naruszenia art. 227 i 232 k.p.c. przez dokonanie przez Sąd Okręgowy ustaleń
sprzecznych z materiałem dowodowym, a zatem jest to znów niedopuszczalna
podstawa skargi kasacyjnej zmierzająca do zakwestionowania dokonanego w sprawie
ustalenia stanu faktycznego i oceny dowodów.
Skarga podlega zatem odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 w związku z § 2 i
art. 3983
§ 3 k.p.c.