Postanowienie

II UZ 4/11

Powołane przepisy:

  1. Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8 poz. 67 - art. 37) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  2. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 - art. 8 ust. 2, art. 31 ust. 3, art. 91) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  3. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43 poz. 296 - art. 370, art. 373, art. 394(1) § 1, art. 394(1) § 2, art. 394(1) § 3, art. 398(1), art. 398(21)) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II UZ 4/11
POSTANOWIENIE
Dnia 3 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maciej Pacuda
SSN Romualda Spyt
w sprawie z wniosku D. W.
przeciwko Zakładowi Emerytalno-Rentowemu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji
o emeryturę policyjną i policyjną rentę inwalidzką,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 3 marca 2011 r.,
na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […] z
dnia 6 października 2010 r.,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W.
postanowieniem z 26 maja 2010 r., odrzucił apelację wniesioną przez
pełnomocnika D. W. jako nie opłaconą.
Powód wniósł zażalenie na powyższe postanowienie.
Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z 6
października 2010 r. oddalił zażalenie powoda.
Na powyższe postanowienie pełnomocnik ubezpieczonego wniósł zażalenie
do Sądu Najwyższego. W zażaleniu powołał rażące naruszenie: - art. 37 ustawy z
dnia 18 lutego 1994. zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji
2
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służb
Więziennej oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67 ze zm.)
poprzez jego niewłaściwą wykładnie; - art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 oraz art. 78 w
związku z art. 31 ust. 3, w związku z art. 8 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej poprzez naruszenie podstawowych praw i wolności obywatela,
uniemożliwiając składającemu zażalenie ochronę swoich interesów: art. 6
Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w związku z art.
91 Konstytucji RP, poprzez uniemożliwienie odwołującemu się sprawiedliwego
rozpatrzenia jego sprawy. Pełnomocnik ubezpieczonego wniósł o uchylenie
zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania i zasądzenie od Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA na
rzecz D. W. kosztów postępowania według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rozważenia wymagała przede wszystkim dopuszczalność wniesionego
zażalenia. Zażalenie do Sądu Najwyższego może być wniesione jedynie na te
postanowienia sądu drugiej instancji, które są wymienione w przepisach Kodeksu
postępowania cywilnego jako objęte możliwością zaskarżenia. Według art. 3941
§ 1
k.p.c., zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej
instancji odrzucające skargę kasacyjną oraz skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia (od 22 maja 2009 r. także na postanowienie
sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem
rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji). Według art. 3941
§ 2 k.p.c., w sprawach,
w których przysługuje skarga kasacyjna, zażalenie przysługuje także na
postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie, z
wyjątkiem postanowień, o których mowa w art. 3981
k.p.c. (w przedmiocie
odrzucenia pozwu lub umorzenia postępowania), a także postanowień wydanych w
wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji. Inaczej
mówiąc, według art. 3941
§ 2 k.p.c., w sprawie kasacyjnej zażalenie przysługuje na
postanowienia kończące postępowanie w sprawie, które nie są postanowieniami w
przedmiocie odrzucenia pozwu lub umorzenia postępowania (od nich bowiem
3
przysługuje skarga kasacyjna), a także nie są postanowieniami wydanymi w wyniku
rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji.
Niedopuszczalność zażalenia na postanowienie Sądu Apelacyjnego z 6
października 2010 r. wnika z następującej przyczyny: - zaskarżone postanowienie
zostało wydane przez Sąd drugiej instancji w wyniku rozpoznania zażalenia na
postanowienie Sądu pierwszej instancji. Jest to zatem postanowienie wydane w
wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji, co
wyklucza możliwość jego zaskarżenia do Sądu Najwyższego. Taki rodzaj
postanowień został jednoznacznie wyłączony w art. 3941
§ 2 in fine k.p.c. z
kategorii postanowień zaskarżalnych zażaleniem do Sądu Najwyższego. Zgodnie z
orzeczeniem Sądu Najwyższego z 6 czerwca 2007 r., III CZ 27/07 (LEX nr 347311)
nie ma podstaw do konstruowania uprawnienia do podwójnego postępowania
zażaleniowego toczącego się najpierw przed sądem powszechnym, a następnie
przez Sądem Najwyższym.
Skoro zatem na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie
na postanowienie sądu pierwszej instancji nie przysługuje zażalenie do Sądu
Najwyższego, to wniesiony przez powoda środek zaskarżenia należy uznać za
niedopuszczalny i tym samym podlegający odrzuceniu z mocy art. 3941
§ 3 k.p.c. w
związku z art. 39821
k.p.c. w związku z art. 373 i 370 k.p.c.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13