Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 58/10
POSTANOWIENIE
Dnia 7 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie ze skargi J. S. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 15 lipca
2008 r., wydanego w sprawie
z wniosku J. S.
przy uczestnictwie H. B., obecnie S.
o nadanie klauzuli wykonalności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 kwietnia 2011 r.,
umarza postępowanie wywołane skargą.
2
Uzasadnienie
J. S. wniosła w dniu 13 lipca 2010 r. skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 15 lipca 2008 r.,
zmieniającego postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 14 grudnia 2007 r. i
oddalającego wniosek skarżącej o nadanie klauzuli wykonalności.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dniu 25 września 2010 r. wskutek wejścia w życie ustawy z 22 lipca 2010
r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 155, poz. 1037) zmienił się stan prawny
w zakresie dotyczącym skargi na niezgodność z prawem prawomocnego
orzeczenia. Według nowego stanu prawnego, przedmiotem skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem mogą być tylko prawomocne wyroki kończące
postępowanie w sprawie, prawomocne postanowienia co do istoty sprawy
kończące postępowanie w sprawie wydane w postępowaniu nieprocesowym,
prawomocne postanowienia wydane w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie
wykonalności orzeczeń sądów państw obcych oraz prawomocne postanowienia
wydane w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu
polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem polubownym
za granicą (art. 4241
, art. 5192
, art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3 k.p.c.).
Inne prawomocne orzeczenia, w tym postanowienia incydentalne, a także
orzeczenia wydane w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym
i naprawczym, nie mogą być przedmiotem skargi (art. 7674
§ 3 k.p.c. oraz art. 33
ust. 3 i art. 2231
Prawa upadłościowego i naprawczego), jeżeli jednak przez ich
wydanie została wyrządzona szkoda, strona może mimo to wystąpić z powództwem
o naprawienie tej szkody przez Skarb Państwa (art. 4241b
oraz art. 4171
§ 2 k.c.).
W świetle obecnie obowiązujących przepisów skarga wniesiona przez J. S.
jest więc niedopuszczalna. W wymienionej wyżej ustawie nowelizującej Kodeks
postępowania cywilnego brak także przepisu nakazującego stosowanie
dotychczasowego stanu prawnego do skarg wniesionych przed jego zmianą i
według niego dopuszczalnych.
3
Dlatego skarga J. S. nie może zostać rozpatrzona.
Co do sposobu orzekania w przedmiocie skarg dopuszczalnych
w chwili ich wniesienia, a obecnie już niedopuszczalnych, zarysowała się
w judykaturze rozbieżność poglądów. Według jednego stanowiska podlegają one
odrzuceniu jako niedopuszczalne (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 14 października 2010 r., III CNP 32/10, LEX nr 688686), według zaś
drugiego stanowiska postępowanie wywołane ich wniesieniem ulega umorzeniu
z powodu zaistniałej później przeszkody do jego prowadzenia (zob. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 2010 r., II CNP 76/10, LEX nr
707862).
Właściwsze wydaje się to drugie stanowisko, dlatego postępowanie
wywołane skargą J. S. umorzono na podstawie art. 355 § 1 w związku z art. 391 §
1, art. 39821
i art. 42412
k.p.c.

I CNP 58/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia