Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SK 11/11
POSTANOWIENIE
Dnia 29 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski
w sprawie z powództwa Polskiej Telefonii Cyfrowej Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością w Warszawie
przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej
z udziałem Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji w Warszawie
o nałożenie obowiązków,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 29 czerwca 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w
Warszawie
z dnia 10 listopada 2010 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na
rzecz powódki - Polskiej Telefonii Cyfrowej 270 zł (dwieście
siedemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia 22 października 2008 r., Prezes Urzędu Komunikacji
Elektronicznej (dalej: „Prezes UKE” lub „ pozwany”) – powołując między innymi art.
40 ust. 4 w związku z art. 40 ust. 3 oraz art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r.
2
– Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.; dalej: „Prawo
telekomunikacyjne” lub „PT”) nałożył na Polską Telefonię Cyfrową Spółkę z o.o. w
Warszawie (dalej: „powód”) obowiązek:
1. dostosowania stawki z tytułu zakańczania połączeń głosowych w
publicznej ruchomej sieci telefonicznej Polskiej Telefonii Cyfrowej Spółki z o.o. do
poziomu 0,1677 zł/min., zgodnie z poniższym harmonogramem: w okresie od 1
stycznia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. obowiązywać miała stawka MTR (zł/min.) w
wysokości 0,2162 zł, a od 1 lipca 2009 r. obowiązywać miała stawka MTR (zł/min.)
0,1677.
2. organ regulacyjny zobowiązał Polską Telefonię Cyfrową Spółkę z o.o. do
corocznego przedstawienia Prezesowi UKE uzasadnienia opłat, o których mowa w
art. 40 ust. 2 PT, wyznaczonych na podstawie danych kosztowych za ostatni
zakończony rok obrotowy, nie później niż w terminie 120 dni kalendarzowych od
zakończenia tego roku.
Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności.
Odwołanie od tej decyzji wniósł powód jednocześnie zaskarżając zażaleniem
postanowienie Prezesa UKE z dnia 25 września 2008 r. o ograniczeniu PTC prawa
wglądu do materiału dowodowego sprawy.
Wyrokiem z dnia 10 maja 2010 r. Sąd Okręgowy – Sąd Ochrony Konkurencji
i Konsumentów w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję, oddalił zażalenie na
postanowienie Prezesa UKE z dnia 25 września 2008 r. oraz rozstrzygnął o
kosztach postępowania.
Wyrok Sądu Okręgowego – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
zaskarżył apelacją pozwany Prezes UKE.
Wyrokiem z dnia 10 listopada 2010 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił
apelację; zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 270 zł tytułem
zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
Wyrok Sądu Apelacyjnego (w całości) zaskarżył skargą kasacyjną pozwany
Prezes UKE. We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano,
że w sprawie występują następujące istotne zagadnienia prawne:
1) “czy, w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu regulacji
telekomunikacji i poczty, badając celowość i legalność decyzji organu
3
regulacyjnego (Prezesa UKE) zaskarżonego odwołaniem do Sądu OKiK
sąd ten bierze pod uwagę stan rzeczy (stan faktyczny i prawny) z chwili
zamknięcia rozprawy, czy też z chwili wydania zaskarżonej decyzji”;
2) “czy w sprawach administracyjnych zakończonych wydaniem decyzji
dotyczącej dostosowania opłat w rozumieniu art. 40 ust. 4 Pt, w przypadku
uprawomocnienia się wyroku sądu powszechnego uchylającego
zaskarżoną odwołaniem do Sądu OKiK decyzję Prezes UKE obowiązany
jest rozpoznać sprawę ponownie w związku z przedłożonym przez
przedsiębiorcę uzasadnieniem wysokości opłat ustalonych w oparciu o
ponoszone koszty w rozumieniu art. 40 ust. 2 Pt, oraz czy dopuszczalne
jest w prowadzonym w dalszym ciągu postępowaniu ustalenie opłat, po
usunięciu uchybień w zakresie postępowania administracyjnego czy też
wydanie wyroku uchylającego decyzję oznacza zakończenie
postępowania administracyjnego”;
3) ““czy przedsiębiorca telekomunikacyjny wnoszący odwołanie od decyzji
Prezesa UKE do Sądu OKiK powołując się na uchybienia organu
regulacyjnego polegające nie przeprowadzeniu postępowania
konsultacyjnego w rozumieniu art. 15 pkt 1-4 Pt obowiązany jest
wykazywać wpływ tego uchybienia na treść rozstrzygnięcia, czy też
uchybienie takie powinno w każdym przypadku skutkować uchyleniem
decyzji niezależnie od wpływu takiego uchybienia na “istotę” (meritum)
sprawy””;
4) “czy, przepis art. 4 ust. 1 dyrektywy ramowej w zw. z art. 6 dyrektywy
ramowej w brzmieniu obowiązującym w chwili wydania zaskarżonej
decyzji oraz w zw. z przepisem art. 15 Pt, należy rozumieć w ten sposób,
iż w sytuacji gdy krajowy organ regulacyjny nie ogłosił procedur
konsultacyjnych i nie opublikował wyników postępowania konsultacyjnego,
zaś umożliwił odwołującemu się podmiotowi wypowiedzenie się Sąd
rozpoznający odwołanie od takiej decyzji może zaniechać rozpoznania
meritum sprawy poprzestając na stwierdzeniu naruszenia obowiązku
procedury konsultacyjnej”.
4
Wskazano ponadto, że w sprawie zachodzi nieważność postępowania
polegająca na rozpoznaniu sprawy, mimo, że w stosunku do postanowienia
Prezesa UKE z dnia 25 września 2008 r. w przedmiocie ograniczenia PTC wglądu
do materiału dowodowego nie jest dopuszczalna droga sądowa przed sądem
powszechnym.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną pozwany Prezes UKE wniósł o: 1.
odmowę przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania ewnetualnie, w razie przyjęcia
skargi do rozpoznania o jej oddalenie; 2. zasądzenie od powoda na rzecz
pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Apelacyjny w zaskarżonym wyroku uznał, że – wbrew apelacji Prezesa
UKE – Sąd pierwszej instancji prawidłowo uchylił zaskarżoną odwołaniem Polskiej
Telefonii Cyfrowej decyzję Prezesa UKE ze względu na wydanie jej z pominięciem
wymaganego i – według Sądów obu instancji – niezbędnego postępowania
konsultacyjnego określonego w art. 15 pkt 2 Prawa telekomunikacyjnego. Na
powyższym ustaleniu dotyczącym stanu faktycznego i oceny prawnej, że nie
zostało przeprowadzone postępowanie konsultacyjne chociaż istniały ku temu
przesłanki ustawowo określonych czynności organu regulacyjnego – opiera się
zaskarżony skargą kasacyjną wyrok Sądu drugiej instancji.
W postępowaniu kasacyjnym nie podlegają rozpoznaniu zagadnienia
prawne, które nie dotyczą podstaw zaskarżonego wyroku, także zagadnienia,
których wyjaśnienie nie jest konieczne dla kasacyjnej oceny zaskarżonego wyroku.
W rozpatrywanej skardze kasacyjnej jako przyczynę przyjęcia skargi do
rozpoznania powołane zostały zagadnienia, które nie mieszczą się w obrębie
problemów kasacyjnych sprawy. Powyższe dotyczy powołania się na potrzebę
wyjaśnienia czy sąd bierze pod uwagę stan faktyczny i prawny z chwili zamknięcia
rozprawy, czy też z chwili wydania zaskarżonej decyzji. Wskazana „potrzeba
wyjaśnienia” nie może odnosić się do kontrowersyjnych między stronami podstaw
zaskarżonego wyroku skoro pozostaje poza problemem postępowania
konsultacyjnego. Podobnie należy ocenić kwestię sprowadzającą się do pytania o
5
znaczenie wyroku uchylającego decyzję Prezesa UKE dla postępowania
administracyjnego przed Prezesem UKE. Uchylenie zaskarżonej decyzji przez Sąd
pierwszej instancji (zaaprobowane w zaskarżonym wyroku) z powodu
nieprzeprowadzenia wymaganej procedury konsultacyjnej wynika z oceny obu
Sądów istotności tej procedury poprzedzającej wydanie decyzji regulacyjnej.
Dlatego uznano „przedwczesność” rozstrzygnięcia regulacyjnego. W związku z tym,
skoro z zaskarżonego wyroku wynika zasadnicza istotność postępowania
konsultacyjnego, podstawą kasacyjnej oceny zaskarżonego wyroku nie będzie
trzecie z postawionych w skardze pytań – czy potrzebne jest wykazywanie wpływu
zaniechania postępowania konsultacyjnego na treść rozstrzygnięcia. Pytanie
czwarte nie przedstawia istotnego zagadnienia prawnego sprawy, gdyż
rozstrzygnięcie sprawy opiera się na przepisach ustawy – Prawo telekomunikacyjne
i art. 47964
§ 2 k.p.c. a ze wskazanych przepisów dyrektywy ramowej nie można
wyprowadzić przekonywującego twierdzenia, że przepisy te zakazują sądowi
uchylenia decyzji regulacyjnej ze względu na zaniechanie przeprowadzenia
wymaganego postępowania konsultacyjnego. Taka ocena sądu nie wyraża
ograniczenia prawa sądu do merytorycznego rozpoznania sprawy.
Wreszcie bezpodstawnie wskazano na nieważność postępowania.
Postawiony w tym zakresie zarzut nie został połączony z „wytknięciem” przepisów,
które zastosował Sad drugiej instancji w ocenie zawartego w wyroku Sądu
pierwszej instancji orzeczenia co do postanowienia organu regulacyjnego z dnia 25
września 2008 r., to jest art. 380 i art. 384 k.p.c. Nie mają podstaw twierdzenia
skarżącego, że Sąd drugiej instancji nie rozpoznał wadliwości orzeczenia Sądu
pierwszej instancji w części dotyczącej oddalenia zażalenia na postanowienie z
dnia 25 września 2008 r. Sąd drugiej instancji stwierdził wadliwość rozstrzygnięcia
w wyroku Sądu pierwszej instancji, pomimo to nie uchylił zakwestionowanego
rozstrzygnięcia z przyczyn wynikających z art. 384 k.p.c., którego zastosowanie nie
jest kwestionowane podstawami skargi.
Uznając, że wyjaśnienie przedstawionych w skardze zagadnień prawnych
nie jest potrzebne dla kasacyjnej oceny podstaw zaskarżonego wyroku, na
podstawie art. 3989
§ 1 k.p.c. wobec braku wymaganych przyczyn przyjęcia skargi
do rozpoznania, Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji na podstawie art. 3989
§
6
2 k.p.c. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego ma swoją podstawę
§ 13 ust. 4 pkt 2 w związku z § 18 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).