II UZ 25/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 25/11
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z wniosku W. B.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.
o wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 lipca 2011 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 lutego 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z 24 lutego 2011 r. odrzucił skargę kasacyjną W.
B. ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia 5.361,84 zł (art. 3982
§ 1 k.p.c.).
W uzasadnieniu wskazał, że przedmiotem sprawy była wysokość emerytury
wynikająca z przeliczenia podstawy składek na ubezpieczenie społeczne, a nie
prawo do emerytury wcześniej przyznane.
W zażaleniu zarzucono naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c. przez przyjęcie, „iż
przedmiotem dochodzonego w sprawie roszczenia jest świadczenie pieniężne,
podczas gdy przedmiotem kasacji jest kwestionowanie przyjętej przez organ
rentowy podstawy wymiaru emerytury”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zażalenie nie jest zasadne.
Trzyma się w uzasadnieniu argumentacji odwzorowanej z postanowienia Sądu
Najwyższego z 28 listopada 2001 r., II UZ 82/01 (OSNP 2003 nr 19, poz. 474), gdy
inna jest sytuacja w sprawie skarżącego. Otóż przedmiotem sprawy nie była
pierwotna decyzja o przyznaniu emerytury, gdyż tę uzyskał w 2006 r. Obecna
sprawa wynikła z kolejnego wniosku o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury.
Nie chodzi więc o prawo do emerytury, gdyż to skarżącemu niewątpliwie
przysługuje od kilku lat. Natomiast sprawy o przeliczenie podstawy emerytury
dotyczącą zasadniczo faktów (wynagrodzenia) i nie są na tyle skomplikowane, iżby
przysługiwała w nich skarga kasacyjna, chyba że wartość przedmiotu zaskarżenia
nie jest niższa niż 10.000 zł. Innymi słowy przy podanej wartości przedmiotu
zaskarżenia 5.361,84 zł skarga kasacyjna byłaby dopuszczalna, gdyby sprawa
dotyczyła przyznania emerytury a nie jej wysokości - art. 3982
§ 1 zdanie drugie
k.p.c. Niezasadnie więc zażalenie na wstępie zarzuca, iż Sąd Apelacyjny naruszył
ten przepis „poprzez przyjęcie, iż przedmiotem dochodzonego w sprawie
roszczenia jest świadczenie pieniężne”, bo nie jest inaczej, a już na pewno
nieuprawnione jest stwierdzenie, że „przedmiotem kasacji jest kwestionowanie
przyjętej przez organ rentowy podstawy wymiaru emerytury”, gdyż to nie może być
samodzielnie przedmiotem zaskarżenia.
Orzecznictwo Sądu Najwyższego wielokrotnie potwierdzało, że jeżeli
przedmiotem sporu sądowego nie jest prawo do emerytury lecz tylko jej wysokość,
to o zaskarżeniu skargą kasacyjną decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia
obliczona na podstawie art. 22 k.p.c. Stanowi ona różnicę wysokości świadczenia
wypłacanego przez organ rentowy i wysokości świadczenia dochodzonego przez
ubezpieczonego w skali jednego roku (postanowienia Sądu Najwyższego: z 17
listopada 2010 r., II UZ 31/10, LEX nr 707897; z 10 listopada 2010 r., II UZ 30/10,
LEX nr 707896; z 15 kwietnia 2010 r., II UZ 5/10, LEX nr 621341; z 13 stycznia
2006 r., I UZ 47/05, OSNP 2007 nr 3-4, poz. 56; z 10 kwietnia 2002 r., II UZ 31/02,
LEX nr 54791; z 28 listopada 2001 r., II UZ 80/01, OSNP 2003 nr 18, poz. 449; z 13
marca 2001 r., II UZ 15/01, OSNP 2003 nr 2, poz. 49; z 13 marca 2001 r., II UZ
13/01, OSNP 2003 nr 2, poz. 47). Sprawa o przeliczenie podstawy wymiaru
3
otrzymywanej emerytury nie jest sprawą o przyznanie emerytury i dlatego
dopuszczalność skargi kasacyjnej warunkuje wartość przedmiotu zaskarżenia.
Z tych motywów orzeczono jak w sentencji, stosownie do art. 39814
k.p.c. w
związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z wniosku W. B.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.
o wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 lipca 2011 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 lutego 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z 24 lutego 2011 r. odrzucił skargę kasacyjną W.
B. ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia 5.361,84 zł (art. 3982
§ 1 k.p.c.).
W uzasadnieniu wskazał, że przedmiotem sprawy była wysokość emerytury
wynikająca z przeliczenia podstawy składek na ubezpieczenie społeczne, a nie
prawo do emerytury wcześniej przyznane.
W zażaleniu zarzucono naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c. przez przyjęcie, „iż
przedmiotem dochodzonego w sprawie roszczenia jest świadczenie pieniężne,
podczas gdy przedmiotem kasacji jest kwestionowanie przyjętej przez organ
rentowy podstawy wymiaru emerytury”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zażalenie nie jest zasadne.
Trzyma się w uzasadnieniu argumentacji odwzorowanej z postanowienia Sądu
Najwyższego z 28 listopada 2001 r., II UZ 82/01 (OSNP 2003 nr 19, poz. 474), gdy
inna jest sytuacja w sprawie skarżącego. Otóż przedmiotem sprawy nie była
pierwotna decyzja o przyznaniu emerytury, gdyż tę uzyskał w 2006 r. Obecna
sprawa wynikła z kolejnego wniosku o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury.
Nie chodzi więc o prawo do emerytury, gdyż to skarżącemu niewątpliwie
przysługuje od kilku lat. Natomiast sprawy o przeliczenie podstawy emerytury
dotyczącą zasadniczo faktów (wynagrodzenia) i nie są na tyle skomplikowane, iżby
przysługiwała w nich skarga kasacyjna, chyba że wartość przedmiotu zaskarżenia
nie jest niższa niż 10.000 zł. Innymi słowy przy podanej wartości przedmiotu
zaskarżenia 5.361,84 zł skarga kasacyjna byłaby dopuszczalna, gdyby sprawa
dotyczyła przyznania emerytury a nie jej wysokości - art. 3982
§ 1 zdanie drugie
k.p.c. Niezasadnie więc zażalenie na wstępie zarzuca, iż Sąd Apelacyjny naruszył
ten przepis „poprzez przyjęcie, iż przedmiotem dochodzonego w sprawie
roszczenia jest świadczenie pieniężne”, bo nie jest inaczej, a już na pewno
nieuprawnione jest stwierdzenie, że „przedmiotem kasacji jest kwestionowanie
przyjętej przez organ rentowy podstawy wymiaru emerytury”, gdyż to nie może być
samodzielnie przedmiotem zaskarżenia.
Orzecznictwo Sądu Najwyższego wielokrotnie potwierdzało, że jeżeli
przedmiotem sporu sądowego nie jest prawo do emerytury lecz tylko jej wysokość,
to o zaskarżeniu skargą kasacyjną decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia
obliczona na podstawie art. 22 k.p.c. Stanowi ona różnicę wysokości świadczenia
wypłacanego przez organ rentowy i wysokości świadczenia dochodzonego przez
ubezpieczonego w skali jednego roku (postanowienia Sądu Najwyższego: z 17
listopada 2010 r., II UZ 31/10, LEX nr 707897; z 10 listopada 2010 r., II UZ 30/10,
LEX nr 707896; z 15 kwietnia 2010 r., II UZ 5/10, LEX nr 621341; z 13 stycznia
2006 r., I UZ 47/05, OSNP 2007 nr 3-4, poz. 56; z 10 kwietnia 2002 r., II UZ 31/02,
LEX nr 54791; z 28 listopada 2001 r., II UZ 80/01, OSNP 2003 nr 18, poz. 449; z 13
marca 2001 r., II UZ 15/01, OSNP 2003 nr 2, poz. 49; z 13 marca 2001 r., II UZ
13/01, OSNP 2003 nr 2, poz. 47). Sprawa o przeliczenie podstawy wymiaru
3
otrzymywanej emerytury nie jest sprawą o przyznanie emerytury i dlatego
dopuszczalność skargi kasacyjnej warunkuje wartość przedmiotu zaskarżenia.
Z tych motywów orzeczono jak w sentencji, stosownie do art. 39814
k.p.c. w
związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.