I CSK 9/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 9/11
POSTANOWIENIE
Dnia 3 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa W. S.
przeciwko B. G.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 sierpnia 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 16 września 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym wyrokiem z dnia 16 września 2010 r. Sąd Apelacyjny oddalił
apelację powódki W. S. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 25 lutego 2010 r.,
którym oddalono powództwo skierowane przeciwko B. G. o zobowiązanie do
złożenia oświadczenia woli.
W skardze kasacyjnej pozwanej, skierowanej przeciwko temu wyrokowi,
wskazano na naruszenie art. 898 § 1 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna może być oparta na
podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub
niewłaściwe zastosowanie oraz na podstawie naruszenia przepisów postępowania,
jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wyłączono
natomiast, na podstawie art. 3983
§ 3 k.p.c., możliwość oparcia skargi kasacyjnej
na zarzutach dotyczących ustalenia faktów i oceny dowodów. W ten sposób
zharmonizowano podstawy kasacyjne z charakterem postępowania kasacyjnego
i zakresem rozpoznania skargi (zob. art. 39813
§ 2 k.p.c.) oraz określono w sposób
jednoznaczny funkcję Sądu Najwyższego, jako sądu prawa, sprawującego nadzór
nad działalnością sądów powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1
Konstytucji RP).
Z art. 3983
k.p.c. wynika zatem, że dopuszczalne jest oparcie skargi
kasacyjnej na podstawie naruszenia przepisów postępowania, z wyłączeniem
jednak zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów, nawet wtedy,
gdy naruszenie tych przepisów mogło mieć wpływ na wynik sprawy. W tej sytuacji
skarga kasacyjna ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub
oceny dowodów i niewskazująca na inne naruszenia prawa jest niedopuszczalna
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05,
OSNC 2006, nr 4, poz. 76).
Osnowa i uzasadnienie skargi kasacyjnej wniesionej przez powódkę
wskazują, że skarga ta została oparta wyłącznie na zarzutach dotyczących
3
ustalenia faktów i oceny dowodów. Skarżąca starała się co prawda wskazać,
że podstawą kasacyjną jest naruszenie art. 898 § 1 k.c., ale powołanie tego
przepisu ma charakter iluzoryczny. Dalszy wywód skargi wskazuje bowiem
wyraźnie, że naruszenie to miało według powódki polegać na dokonaniu oceny
zachowania pozwanej jako takiego, które nie nosi cech rażącej niewdzięczności
„podczas, gdy prawidłowa ocena dowodów” - w tym w szczególności zeznań
powódki oraz wskazanych świadków – przy uwzględnieniu zwyczajowych relacji
pomiędzy darczyńcą, a obdarowanym panującym w jej środowisku
powinna prowadzić do przeciwnej konkluzji. W istocie nie chodzi więc tu o zarzut
naruszenia prawa materialnego, ale o kwestionowanie poczynionych przez Sąd
drugiej instancji ustaleń faktycznych i oceny przeprowadzonych dowodów.
Wniesiona skarga zawiera więc jedynie pozór spełnienia wymagania, o którym
mowa w art. 3983
§ 1 k.p.c
W tej sytuacji, skoro skarga kasacyjna została oparta na podstawie, której
kodeks postępowania cywilnego nie przewiduje, podlega ona odrzuceniu (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 3 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa W. S.
przeciwko B. G.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 sierpnia 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 16 września 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym wyrokiem z dnia 16 września 2010 r. Sąd Apelacyjny oddalił
apelację powódki W. S. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 25 lutego 2010 r.,
którym oddalono powództwo skierowane przeciwko B. G. o zobowiązanie do
złożenia oświadczenia woli.
W skardze kasacyjnej pozwanej, skierowanej przeciwko temu wyrokowi,
wskazano na naruszenie art. 898 § 1 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna może być oparta na
podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub
niewłaściwe zastosowanie oraz na podstawie naruszenia przepisów postępowania,
jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wyłączono
natomiast, na podstawie art. 3983
§ 3 k.p.c., możliwość oparcia skargi kasacyjnej
na zarzutach dotyczących ustalenia faktów i oceny dowodów. W ten sposób
zharmonizowano podstawy kasacyjne z charakterem postępowania kasacyjnego
i zakresem rozpoznania skargi (zob. art. 39813
§ 2 k.p.c.) oraz określono w sposób
jednoznaczny funkcję Sądu Najwyższego, jako sądu prawa, sprawującego nadzór
nad działalnością sądów powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1
Konstytucji RP).
Z art. 3983
k.p.c. wynika zatem, że dopuszczalne jest oparcie skargi
kasacyjnej na podstawie naruszenia przepisów postępowania, z wyłączeniem
jednak zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów, nawet wtedy,
gdy naruszenie tych przepisów mogło mieć wpływ na wynik sprawy. W tej sytuacji
skarga kasacyjna ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub
oceny dowodów i niewskazująca na inne naruszenia prawa jest niedopuszczalna
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05,
OSNC 2006, nr 4, poz. 76).
Osnowa i uzasadnienie skargi kasacyjnej wniesionej przez powódkę
wskazują, że skarga ta została oparta wyłącznie na zarzutach dotyczących
3
ustalenia faktów i oceny dowodów. Skarżąca starała się co prawda wskazać,
że podstawą kasacyjną jest naruszenie art. 898 § 1 k.c., ale powołanie tego
przepisu ma charakter iluzoryczny. Dalszy wywód skargi wskazuje bowiem
wyraźnie, że naruszenie to miało według powódki polegać na dokonaniu oceny
zachowania pozwanej jako takiego, które nie nosi cech rażącej niewdzięczności
„podczas, gdy prawidłowa ocena dowodów” - w tym w szczególności zeznań
powódki oraz wskazanych świadków – przy uwzględnieniu zwyczajowych relacji
pomiędzy darczyńcą, a obdarowanym panującym w jej środowisku
powinna prowadzić do przeciwnej konkluzji. W istocie nie chodzi więc tu o zarzut
naruszenia prawa materialnego, ale o kwestionowanie poczynionych przez Sąd
drugiej instancji ustaleń faktycznych i oceny przeprowadzonych dowodów.
Wniesiona skarga zawiera więc jedynie pozór spełnienia wymagania, o którym
mowa w art. 3983
§ 1 k.p.c
W tej sytuacji, skoro skarga kasacyjna została oparta na podstawie, której
kodeks postępowania cywilnego nie przewiduje, podlega ona odrzuceniu (art. 3986
§ 2 k.p.c.).