V CZ 73/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-02-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 73/11
POSTANOWIENIE
Dnia 6 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSA Marek Machnij
w sprawie z powództwa "E." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R.
przeciwko "R." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 października 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 16 maja 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 16 maja 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
strony pozwanej wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 15 grudnia 2010 r.
w związku z nieuiszczeniem w terminie siedmiu dni opłaty od tego środka
odwoławczego. W ocenie Sądu Apelacyjnego, termin do wniesienia tej opłaty, przy
uwzględnieniu treści art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167, poz. 1398 ze zm.), rozpoczął bieg
od dnia 2 marca 2011 r., tj. od daty doręczenia pełnomocnikowi strony pozwanej
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 22 lutego 2011 r. zwalniającego tę stronę
od opłaty powyżej kwoty 30.000 zł (k. 161 akt).
W zażaleniu strony pozwanej prezentowane jest stanowisko, że wezwanie
tej strony do uiszczenia wspomnianej opłaty, dokonane przez Sąd
Okręgowy (w dniu 31 marca 2011 r.), powoduje „zniweczenie skutku opisanego
w art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r., tj. skutku w postaci odrzucenia
apelacji”. Ponadto - według skarżącego - w świetle zastosowania przez Sąd
pierwszej instancji procedury naprawczej i opłacenia apelacji na wezwanie Sądu
apelacji, w okolicznościach sprawy rygor procesowy w postaci odrzucenia apelacji
jest jednak zbyt daleko idący.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 22 lutego 2011 r. strona
pozwana została zwolniona od obowiązku wniesienia opłaty od apelacji ponad
kwotę 30.000 zł (k. 158 akt). Postanowienie to zostało doręczone pełnomocnikowi
pozwanego w dniu 2 marca 2011 r. (k. 161 akt). W przepisie art. 112 ust. 3 ustawy
z dnia 28 lipca 2005 r., obowiązującym od dnia 19 kwietnia 2010 r., przewidziano
sytuację, w której nie stosuje się określonego w art. 112 art. 2 tej ustawy wymogu
wezwania strony do dokonania opłaty. Przewiduje się natomiast to, że tygodniowy
termin do wniesienia opłaty biegnie od dnia doręczenie stronie postanowienia,
gdy postanowienie to wydano na posiedzeniu niejawnym.
Sytuacja taka pojawiła się w niniejszej sprawie. Dla zastosowania przepisu
art. 112 § 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. nie ma znaczenia to, że strona pozwana
została wezwana przez Sąd Okręgowy do opłacenia skargi i wezwanie to
3
doręczono jej w dniu 31 marca 2011 r. Wezwanie takie okazało się
bezprzedmiotowe i nie mogło – jak sugeruje skarżący – zniweczyć skutku
procesowego przewidzianego w art. 112 ust. 3 ustawy z 2005 r.
W tej sytuacji należała oddalić zażalenie jako nieuzasadnione (art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39814
k.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 6 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSA Marek Machnij
w sprawie z powództwa "E." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R.
przeciwko "R." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 października 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 16 maja 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 16 maja 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
strony pozwanej wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 15 grudnia 2010 r.
w związku z nieuiszczeniem w terminie siedmiu dni opłaty od tego środka
odwoławczego. W ocenie Sądu Apelacyjnego, termin do wniesienia tej opłaty, przy
uwzględnieniu treści art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167, poz. 1398 ze zm.), rozpoczął bieg
od dnia 2 marca 2011 r., tj. od daty doręczenia pełnomocnikowi strony pozwanej
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 22 lutego 2011 r. zwalniającego tę stronę
od opłaty powyżej kwoty 30.000 zł (k. 161 akt).
W zażaleniu strony pozwanej prezentowane jest stanowisko, że wezwanie
tej strony do uiszczenia wspomnianej opłaty, dokonane przez Sąd
Okręgowy (w dniu 31 marca 2011 r.), powoduje „zniweczenie skutku opisanego
w art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r., tj. skutku w postaci odrzucenia
apelacji”. Ponadto - według skarżącego - w świetle zastosowania przez Sąd
pierwszej instancji procedury naprawczej i opłacenia apelacji na wezwanie Sądu
apelacji, w okolicznościach sprawy rygor procesowy w postaci odrzucenia apelacji
jest jednak zbyt daleko idący.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 22 lutego 2011 r. strona
pozwana została zwolniona od obowiązku wniesienia opłaty od apelacji ponad
kwotę 30.000 zł (k. 158 akt). Postanowienie to zostało doręczone pełnomocnikowi
pozwanego w dniu 2 marca 2011 r. (k. 161 akt). W przepisie art. 112 ust. 3 ustawy
z dnia 28 lipca 2005 r., obowiązującym od dnia 19 kwietnia 2010 r., przewidziano
sytuację, w której nie stosuje się określonego w art. 112 art. 2 tej ustawy wymogu
wezwania strony do dokonania opłaty. Przewiduje się natomiast to, że tygodniowy
termin do wniesienia opłaty biegnie od dnia doręczenie stronie postanowienia,
gdy postanowienie to wydano na posiedzeniu niejawnym.
Sytuacja taka pojawiła się w niniejszej sprawie. Dla zastosowania przepisu
art. 112 § 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. nie ma znaczenia to, że strona pozwana
została wezwana przez Sąd Okręgowy do opłacenia skargi i wezwanie to
3
doręczono jej w dniu 31 marca 2011 r. Wezwanie takie okazało się
bezprzedmiotowe i nie mogło – jak sugeruje skarżący – zniweczyć skutku
procesowego przewidzianego w art. 112 ust. 3 ustawy z 2005 r.
W tej sytuacji należała oddalić zażalenie jako nieuzasadnione (art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39814
k.c.).