Sygn. akt III AUz 90/12
Dnia 16 października 2012 r.
Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:
Przewodniczący: |
SSA Janina Czyż |
po rozpoznaniu w dniu 16 października 2012 r.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z wniosku M. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w
R.
o podleganie ubezpieczeniu społecznemu
na skutek zażalenia wnioskodawczyni na postanowienia Sądu
Okręgowego w R. z dnia 20 września 2012 r. sygn. akt IV U
931/12
p o s t a n a w i a:
oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Rzeszowie odmówił wnioskodawczyni M. S. zwolnienia od opłaty sądowej od apelacji, złożonej przez wnioskodawczynię od wyroku tego Sądu z dnia 31 lipca 2012 r.
W ocenie Sądu z oświadczenia wnioskodawczyni nie wynika, aby była
osobą ubogą i by poniesienie opłaty sądowej od apelacji w wysokości 30 zł
skutkowało uszczerbkiem w koniecznym utrzymaniu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wnioskodawczyni domagała się
jego uchylenia i zwolnienia od opłaty, podnosząc że to ZUS zainicjował
postępowanie, wydając zakwestionowaną przez nią decyzję, wobec czego nie
mogła liczyć się z koniecznością ponoszenia jakichkolwiek wydatków.
Sąd Apelacyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne i nie zasługuje na uwzględnienie albowiem
zaskarżone postanowienie Sądu Okręgowego w Rzeszowie jest trafne i
odpowiada prawu.
W pierwszej kolejności podkreślić należy, że zasadą w postępowaniu
cywilnym jest nie podejmowanie przez sąd żadnej czynności na skutek pisma,
od którego nie została uiszczona opłata (art. 126 2 §1 kpc). Zgodnie bowiem z art.
94 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.
jedn. Dz. U. 2010, nr 90 poz. 594) Skarb Państwa nie ma obowiązku uiszczania
opłat za strony. Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych ma charakter
wyjątkowy, co słusznie podkreślił Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, ma na celu zapewnienie dostępu do sądu osobom, dla których wniesienie opłaty sądowej pozostaje poza zakresem możliwości majątkowych
albo wiązałoby się z naruszeniem środków na zabezpieczenie podstawowych
potrzeb życiowych.
Dlatego też rzeczą Sądu jest ocena, czy ustanowiona w konkretnej
sprawie bariera finansowa zachowuje równowagę (rozsądny związek proporcjonalności) między interesem państwa w pobieraniu opłat sądowych a
interesem strony w dochodzeniu roszczeń w postępowaniu sądowym.
Podkreślić dalej należy, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ubezpieczonemu zapewniona jest w pewnym zakresie pomoc państwa, gdyż
strona wnosząca odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych z mocy
art. 96 ust. 1 pkt. 4 w/w ustawy korzysta z częściowego zwolnienia od kosztów sądowych, które nie obejmuje tylko pism wymienionych w art. 36 ustawy, m.in. apelacji.
W świetle przytoczonych przepisów należy podzielić w całości
stanowisko Sądu I instancji, który dokonał prawidłowej oceny możliwości finansowych wnioskodawczyni i słusznie przyjął, że poniesienie opłaty w wysokości 30 zł nie będzie skutkowało uszczerbkiem w koniecznym
utrzymaniu. Sytuacja materialna M. S. nie uzasadnia żądania zawartego we wniosku o zwolnienie od opłaty od apelacji. Jak słusznie
zaznaczył Sąd I instancji skarżąca posiada stałe źródło dochodu z działalności gospodarczej w wysokości około 3.127 zł miesięcznie, zaś opłata od zażalenia jest niewielka, bo wynosi 30 zł.
Środki finansowe, jakimi dysponuje wnioskodawczyni, także w ocenie Sądu Apelacyjnego, pozwalają na zaoszczędzenie z budżetu domowego takiej kwoty na pokrycie kosztów sądowych bez uszczerbku koniecznego utrzymania siebie i rodziny. Z tych względów Sąd uznał, że uiszczenie kwoty 30 zł tytułem opłaty podstawowej pozostaje w granicach możliwości finansowych wnioskodawczyni.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł, jak w sentencji na podstawie art. 397 § 2 kpc w związku z art. 385 kpc.
Zarządzenie:
1. (...),
2. (...)