Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 145/11
POSTANOWIENIE
Dnia 14 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. J.
przy uczestnictwie E. B., A. L. i R. B.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 grudnia 2011 r.,
zażalenia A. L. i wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 5 września 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 5 września 2011. r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną A. L., wskazując, że została ona wniesiona przez osobę nieuprawnioną,
gdyż skarżący nie był uczestnikiem postępowania o zniesienie współwłasności. A.
L. i wnioskodawczyni J. J. zaskarżyli powyższe postanowienie, wnosząc o jego
uchylenie. Zarzucili naruszenie art. 233 k.p.c., art. 510 § 1 k.p.c. w zw. z art. 617
k.p.c. i art. 618 k.p.c. w zw. z art. 1036 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie wnioskodawczyni i A. L. zasługuje na uwzględnienie. Stosownie
do treści art. 510 § 1 k.p.c. zainteresowanym w sprawie jest każdy, czyich praw
dotyczy wynik postępowania, może on wziąć udział w każdym stanie sprawy aż do
zakończenia postępowania w drugiej instancji. Jeżeli weźmie udział, staje się
uczestnikiem. Na odmowę dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje
zażalenie. Jak wynika z akt sprawy, A. L. reprezentowany przez J. J., w imieniu
której działał pełnomocnik zawodowy, złożył pismo datowane na dzień 26 lipca
2010 r. (k. 256 i nast.), w którym przedstawił swoje stanowisko w sprawie; zostało
ono doręczone pozostałym uczestnikom postępowania. Wprawdzie przywołane
pismo może budzić wątpliwości w kontekście umocowania J. J. oraz jej
pełnomocnika do reprezentowania A. L., jednakże Sąd pierwszej instancji nie wydał
postanowienia o odmowie dopuszczenia go do wzięcia udziału w sprawie.
W konsekwencji zgłoszenia swojego udziału w sprawie A. L. stał się uczestnikiem
postępowania. Z tego względu przysługiwało mu prawo do złożenia środka
odwoławczego, od orzeczenia Sądu pierwszej instancji oraz następnie wywiedzenia
skargi kasacyjnej.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c.
w zw. z art. 39815
§ 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
md