Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 76/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 marca 2012 r.,
skargi Haliny K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w P.
z dnia 13 listopada 2009 r.,
w sprawie ze skargi Haliny K.
przy uczestnictwie Miasto Gmina T. o wznowienie postępowania
umarza postępowanie.
Uzasadnienie
2
Skarżąca wnosiła o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia
Sądu Okręgowego w P. z dnia 13 listopada oddalającego zażalenie na
postanowienie Sądu Rejonowego w T. z dnia 7 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dniu 22 lica 2010 r. uchwalono ustawę o zmianie ustawy – Kodeks
cywilny, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 155, poz. 1037), która weszła w życie w dniu
25 września 2010 r. Zgodnie z przepisami tej ustawy, skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje tylko od prawomocnych wyroków
sądu drugiej instancji kończących postępowanie w sprawie oraz od postanowień
co do istoty sprawy kończących postępowanie, wydanych przez sąd drugiej
instancji w postępowaniu nieprocesowym, w postępowaniu o uznanie
i stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów państw obcych oraz w postępowaniu
o uznanie i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za
granicą lub ugody zawartej przed sądem polubownym za granicą (art. 4241
,
art. 5192
, art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3 k.p.c.). W wypadku orzeczeń
od których skarga nie przysługuje, odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej
przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem można domagać
się bez uprzedniego stwierdzenia niezgodności orzeczenia w postępowaniu
ze skargi, chyba że strona nie skorzystała z przysługujących jej środków (art. 4241b
k.p.c.).
W wymienionej ustawie nie przewidziano przepisów międzyczasowych,
co oznacza – zgodnie z zasadą bezzwłocznego stosowania przepisu procesowego
(por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego, zasady
prawnej, z dnia 17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC 2001, nr 4, poz. 53) –
iż od chwili jej wejścia w życie skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
orzeczeń innych niż wymienionych w art. 4241
k.p.c. jest niedopuszczalna.
Dotyczy to także skarg wniesionych przed dniem wejścia w życie
wymienionej ustawy.
Skoro skarga stała się niedopuszczalna, wydanie orzeczenia jest
niedopuszczalne, a postępowanie wywołane tą skargą należało umorzyć (art. 355
3
§ 1 w związku z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 42412
k.p.c.; por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 24 listopada 2010 r., II CNP 59/10, nie publ., z dnia
24 listopada 2010 r., II CNP 67/10, nie publ., 26 listopada 2010 r., III CNP 49/10,
nie publ., z dnia 10 grudnia 2010 r., II CNP 73/10, nie publ., z dnia 10 grudnia
2010 r., II CNP 76/10, nie publ., z dnia 17 grudnia 2010 r., IV CNP 85/10, nie publ.,
z dnia 17 grudnia 2010 r., III CNP 5/10, nie publ.).

II CNP 76/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia