V CZ 149/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 149/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Iwona Koper
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa K. Ł. i T. Ł.
przeciwko F. Group Polska Sp. z o.o.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 marca 2012 r.,
zażalenia powodów na postanowienie o kosztach procesu zawarte w treści wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 27 czerwca 2011 r.,
1) zmienia zaskarżone postanowienie zawarte w punkcie 3
(trzecim) wyroku Sądu Okręgowego w G. w ten sposób, że
zasądzoną od pozwanej na rzecz powodów kwotę 3.494
(trzy tysiące czterysta dziewięćdziesiąt cztery) złotych
podwyższa do kwoty 3.729 (trzy tysiące siedemset
dwadzieścia dziewięć) złotych,
2) odrzuca zażalenie w pozostałej części,
3) nie obciąża pozwanej kosztami postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2011 r., Sąd Okręgowy w G. w pkt 1 zmienił
wyrok Sądu Rejonowego w R. z dnia 1 lutego 2011 r., w ten sposób, że utrzymał w
mocy wyrok zaoczny wydany przez Sąd Rejonowy w N. w dniu 28 maja 2008 r.,
którym zasądzona została od pozwanej F. Group Polska Sp. z o.o. na rzecz
powodów K. Ł. i T. Ł. kwota 45.872,00 zł wraz z bliżej określonymi odsetkami
ustawowymi oraz kosztami procesu, w pkt 2 nakazał pobrać od pozwanej
nieuiszczoną opłatę sądową, a w pkt 3 zasądził od pozwanej na rzecz powodów
solidarnie kwotę 3.494,00 zł tytułem kosztów procesu w postępowaniu
apelacyjnym.
Na postanowienie o kosztach procesu zawarte w pkt 3 powyższego wyroku
powodowie wnieśli zażalenie, podnosząc, że zasądzona na ich rzecz kwota z tego
tytułu nie uwzględnia poniesionej przez nich części opłaty od apelacji wynoszącej
235 zł ani kosztów sporządzenia opinii biegłych wynoszących 1.800 zł. W związku
z tym powodowie wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia przez zasądzenie
dodatkowo tych kwot oraz o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
pkt 2 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje
na postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były
przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Wyjątkowy charakter tej
normy procesowej nakazuje jej ścisłą interpretację i dlatego, jak trafnie przyjęło się
w judykaturze Sądu Najwyższego, nie jest dopuszczalne zażalenie do Sądu
Najwyższego na rozstrzygnięcie o kosztach procesu poniesionych przed sądem
pierwszej instancji także w sytuacji, gdy orzeka o tych kosztach sąd drugiej instancji
zmieniając orzeczenie sądu pierwszej instancji co do istoty sprawy. W takim
wypadku uprawnienie strony do poddania kontroli instancyjnej orzeczenia
o kosztach procesu poniesionych przed sądem pierwszej instancji, wynikające
z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP, wyczerpuje się w możliwości zaskarżenia tego
rozstrzygnięcia jedynie do sądu drugiej instancji (por. postanowienia Sądu
3
Najwyższego: z dnia 23 czerwca 2010 r., II CZ 45/10, OSNC 2010, nr 12, poz. 171;
z dnia 24 września 2010 r., IV CZ 60/10, nie publ.; z dnia 26 stycznia 2011 r., IV CZ
103/10, nie publ.; z dnia 1 czerwca 2011 r., II CZ 18/11, nie publ.). W niniejszej
sprawie dowód z opinii biegłego przeprowadzony został w postępowaniu przed
Sądem Rejonowym w R. i przed tym Sądem powodowie ponieśli koszty z tym
związane, wynoszące 1.800 zł (k. 195v i 196). Niewątpliwie zatem koszty te
wchodziły w zakres wydatków poniesionych przed sądem pierwszej instancji.
Z tego względu zażalenie powodów w części dotyczącej tych kosztów podlegało
odrzuceniu na podstawie art. 373 w zw. z art. 370, 39821
i 3941
§ 3 k.p.c. jako
niedopuszczalne.
W pozostałym zakresie zażalenie jest uzasadnione i zasługuje na
uwzględnienie przez stosowną zmianę zaskarżonego postanowienia na podstawie
art. 39815
zd. pierwsze w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. Powodowie trafnie podnieśli, że
rozstrzygając o kosztach poniesionych w postępowaniu apelacyjnym Sąd
Okręgowy w G. zasądził na ich rzecz od pozwanej, oprócz kwoty 1.200 zł,
odpowiadającej wynagrodzeniu reprezentującego powodów radcy prawnego, kwotę
odpowiadającą jedynie części uiszczonej przez nich opłaty od apelacji, która
została uwzględniona w całości. Oprócz opłaty od apelacji w kwocie 2.294 zł
(k. 476) powodowie, wykonując zarządzenie z dnia 29 marca 2011 r., uiścili z tego
tytułu dalszą kwotę 235 zł (k. 486). Jej poniesienie uznać należy za celowe
w rozumieniu art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. biorąc pod uwagę to, że
w apelacji wniesionej od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 1 lutego 2011 r.
powodowie kwestionowali nie tylko uchylenie wyroku zaocznego i oddalenie
powództwa o zapłatę kwoty 45.872 zł (czemu odpowiada część opłaty należnej od
apelacji powodów w wysokości 2.294 zł), ale także orzeczony wobec nich nakaz
zwrotu pozwanemu kwoty 4.681,45 zł.
Z tych względów Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji, orzekając
o kosztach postępowania zażaleniowego na podstawie art. 102 w zw. z art. 391
§ 1, art. 39821
i art. 3941
§ 3 k.p.c.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 8 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Iwona Koper
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa K. Ł. i T. Ł.
przeciwko F. Group Polska Sp. z o.o.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 marca 2012 r.,
zażalenia powodów na postanowienie o kosztach procesu zawarte w treści wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 27 czerwca 2011 r.,
1) zmienia zaskarżone postanowienie zawarte w punkcie 3
(trzecim) wyroku Sądu Okręgowego w G. w ten sposób, że
zasądzoną od pozwanej na rzecz powodów kwotę 3.494
(trzy tysiące czterysta dziewięćdziesiąt cztery) złotych
podwyższa do kwoty 3.729 (trzy tysiące siedemset
dwadzieścia dziewięć) złotych,
2) odrzuca zażalenie w pozostałej części,
3) nie obciąża pozwanej kosztami postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2011 r., Sąd Okręgowy w G. w pkt 1 zmienił
wyrok Sądu Rejonowego w R. z dnia 1 lutego 2011 r., w ten sposób, że utrzymał w
mocy wyrok zaoczny wydany przez Sąd Rejonowy w N. w dniu 28 maja 2008 r.,
którym zasądzona została od pozwanej F. Group Polska Sp. z o.o. na rzecz
powodów K. Ł. i T. Ł. kwota 45.872,00 zł wraz z bliżej określonymi odsetkami
ustawowymi oraz kosztami procesu, w pkt 2 nakazał pobrać od pozwanej
nieuiszczoną opłatę sądową, a w pkt 3 zasądził od pozwanej na rzecz powodów
solidarnie kwotę 3.494,00 zł tytułem kosztów procesu w postępowaniu
apelacyjnym.
Na postanowienie o kosztach procesu zawarte w pkt 3 powyższego wyroku
powodowie wnieśli zażalenie, podnosząc, że zasądzona na ich rzecz kwota z tego
tytułu nie uwzględnia poniesionej przez nich części opłaty od apelacji wynoszącej
235 zł ani kosztów sporządzenia opinii biegłych wynoszących 1.800 zł. W związku
z tym powodowie wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia przez zasądzenie
dodatkowo tych kwot oraz o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
pkt 2 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje
na postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były
przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Wyjątkowy charakter tej
normy procesowej nakazuje jej ścisłą interpretację i dlatego, jak trafnie przyjęło się
w judykaturze Sądu Najwyższego, nie jest dopuszczalne zażalenie do Sądu
Najwyższego na rozstrzygnięcie o kosztach procesu poniesionych przed sądem
pierwszej instancji także w sytuacji, gdy orzeka o tych kosztach sąd drugiej instancji
zmieniając orzeczenie sądu pierwszej instancji co do istoty sprawy. W takim
wypadku uprawnienie strony do poddania kontroli instancyjnej orzeczenia
o kosztach procesu poniesionych przed sądem pierwszej instancji, wynikające
z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP, wyczerpuje się w możliwości zaskarżenia tego
rozstrzygnięcia jedynie do sądu drugiej instancji (por. postanowienia Sądu
3
Najwyższego: z dnia 23 czerwca 2010 r., II CZ 45/10, OSNC 2010, nr 12, poz. 171;
z dnia 24 września 2010 r., IV CZ 60/10, nie publ.; z dnia 26 stycznia 2011 r., IV CZ
103/10, nie publ.; z dnia 1 czerwca 2011 r., II CZ 18/11, nie publ.). W niniejszej
sprawie dowód z opinii biegłego przeprowadzony został w postępowaniu przed
Sądem Rejonowym w R. i przed tym Sądem powodowie ponieśli koszty z tym
związane, wynoszące 1.800 zł (k. 195v i 196). Niewątpliwie zatem koszty te
wchodziły w zakres wydatków poniesionych przed sądem pierwszej instancji.
Z tego względu zażalenie powodów w części dotyczącej tych kosztów podlegało
odrzuceniu na podstawie art. 373 w zw. z art. 370, 39821
i 3941
§ 3 k.p.c. jako
niedopuszczalne.
W pozostałym zakresie zażalenie jest uzasadnione i zasługuje na
uwzględnienie przez stosowną zmianę zaskarżonego postanowienia na podstawie
art. 39815
zd. pierwsze w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. Powodowie trafnie podnieśli, że
rozstrzygając o kosztach poniesionych w postępowaniu apelacyjnym Sąd
Okręgowy w G. zasądził na ich rzecz od pozwanej, oprócz kwoty 1.200 zł,
odpowiadającej wynagrodzeniu reprezentującego powodów radcy prawnego, kwotę
odpowiadającą jedynie części uiszczonej przez nich opłaty od apelacji, która
została uwzględniona w całości. Oprócz opłaty od apelacji w kwocie 2.294 zł
(k. 476) powodowie, wykonując zarządzenie z dnia 29 marca 2011 r., uiścili z tego
tytułu dalszą kwotę 235 zł (k. 486). Jej poniesienie uznać należy za celowe
w rozumieniu art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. biorąc pod uwagę to, że
w apelacji wniesionej od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 1 lutego 2011 r.
powodowie kwestionowali nie tylko uchylenie wyroku zaocznego i oddalenie
powództwa o zapłatę kwoty 45.872 zł (czemu odpowiada część opłaty należnej od
apelacji powodów w wysokości 2.294 zł), ale także orzeczony wobec nich nakaz
zwrotu pozwanemu kwoty 4.681,45 zł.
Z tych względów Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji, orzekając
o kosztach postępowania zażaleniowego na podstawie art. 102 w zw. z art. 391
§ 1, art. 39821
i art. 3941
§ 3 k.p.c.
md