Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 496/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
w sprawie z powództwa ,,EEZ" Spółki z o.o. w Warszawie
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Gospodarki
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 marca 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 kwietnia 2011 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od powódki na rzecz pozwanego Skarbu Państwa -
Ministra Gospodarki zastępowanego przez Prokuratorię
Generalną kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania jeżeli: w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna
jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 k.p.c.).
Instytucja przedsądu, jak wynika z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego,
jest zgodna z normami konstytucyjnymi, a także z zaleceniami Rady Europy
zezwalającymi na wprowadzenie środków eliminujących dostęp do sądu
najwyższego szczebla. Skarga kasacyjna służy od prawomocnego orzeczenia, ma
ograniczony zasięg, a jej podstawowym celem jest ochrona interesu publicznego
przez zapewnienie jednolitości wykładni i twórczy wkład Sądu Najwyższego
w rozwój prawa.
W sprawie nie występuje przesłanka pozwalająca na przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania choć skarżąca powołała się na występujące w sprawie
istotne zagadnienie prawne (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.).
Istotnym zagadnieniem prawnym w omawianym znaczeniu jest taki problem
z zakresu wykładni i stosowania prawa, który ma znaczenie precedensowe dla
rozstrzygania podobnych spraw lub rozwoju jurysprudencji (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 2005 r., I CZ 183/04, niepublikowane).
Powołanie się przez skarżącego na istnienie takiego zagadnienia wymaga jego
sformułowania oraz przedstawienia argumentacji jurydycznej uzasadniającej tezę
o możliwości rozbieżnych ocen prawnych na gruncie przytoczonych przepisów
prawa, na tle których ono powstało. Poza tym skarżący powinien wykazać,
że zagadnienie to jest istotne dla rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy
(por. postanowienia Sądu Najwyższego : z dnia 28 listopada 2003 r., II CK 324/03;
z dnia 7 czerwca 2005 r., V CSK 3/05; z dnia 13 lipca 2007 r., III CSK 180/07;
z dnia 22 listopada 2007 r., I CSK 326/07, niepublikowane oraz z dnia 26 września
2005 r., II PK 98/05, OCNP 2006, nr 15 – 16, poz. 243).
3
Pomimo obszerności skargi kasacyjnej wyartykułowane zagadnienie nie ma
wpływu na wynik sprawy. Z istoty dofinansowania wynika, że powołane przepisy
unijne ograniczają możliwość jego dokonania do określonego limitu, niemniej nie
wyłączają uprawnienia decydenta do przyznania środków w mniejszej wysokości
i na obostrzonych zasadach, co nastąpiło w zawartej przez strony umowie z dnia
22 czerwca 2005 r. Sąd Apelacyjny trafnie, w drodze wykładni tej umowy, doszedł
do wniosku, że jej strony wiążąco uzgodniły, iż udzielenie powódce bezzwrotnej
pomocy (wsparcia finansowego) nastąpi tylko w zakresie wydatków bezpośrednio
przez nią poniesionych. Ten sam zatem wydatek powódki nie mógł zostać
zrefundowany w ramach „SPO-WKP” i z Fundacji „EKO-RFundusz”. Wobec
takiego skutecznego postanowienia umownego, nie mogło ono zostać wyłączone
przez unormowanie wynikające z art. 56 k.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
jw

I CSK 496/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia