I CZ 40/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 40/12
POSTANOWIENIE
Dnia 17 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku D. B. i S. B.
przy uczestnictwie R. K.
o rozgraniczenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 17 maja 2012 r.,
zażalenia wnioskodawczyni D. B.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 29 grudnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 29 grudnia 2011 r. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawców D. B. i S. B. od postanowienia Sądu Okręgowego z dnia
7 czerwca 2011 r. Podkreślił, że skarga ogranicza się do wskazania jej podstawy,
ale bez uzasadnienia, które dotyczy jedynie wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania.
Wnioskodawczyni D. B. wniosła zażalenie na postanowienie Sądu
Okręgowego z dnia 29 grudnia 2011 r., zarzucając naruszenie art. 3986
§ 1 i 2 oraz
art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie z uzasadnieniem jest około trzykrotnie dłuższe od bardzo
lakonicznej skargi kasacyjnej z uzasadnieniem. Wnioskodawczyni twierdzi,
że uzasadnienie podstawy kasacyjnej zostało połączone z uzasadnieniem wniosku
o przyjęcie skargi do rozpoznania. W skardze podniesiono zarzuty naruszenia art.
153 k.c. oraz art. 5, 4 i 3 k.w.h. Jako okoliczności uzasadniające przyjęcie skargi do
rozpoznania wskazano oczywistą zasadność skargi oraz dokonanie wykładni
przepisów prawnych budzących wątpliwości. W uzasadnieniu podkreślono
natomiast jedynie, że prawidłowe zastosowanie art. 153 k.c. i art. 4 k.w.h. pozwoli
uniknąć szkody, jaką mieliby ponieść skarżący, a jednocześnie wymaga wykładni
obowiązujących przepisów prawnych. Podniesiono ponadto, że rozbieżność
orzecznictwa sądowego wskazuje, iż w tej sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne. Nie tylko więc nie uzasadniono podstaw kasacyjnych, ale ponadto nie
wyjaśniono, na czym polega rozbieżność orzecznictwa, nie sformułowano żadnego
zagadnienia prawnego ani nie wyjaśniono, dlaczego skarga jest oczywiście
uzasadniona. W istocie więc skarga kasacyjna nie zawiera nie tylko uzasadnienia
podstaw kasacyjnych, ale również uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do
rozpoznania.
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 17 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku D. B. i S. B.
przy uczestnictwie R. K.
o rozgraniczenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 17 maja 2012 r.,
zażalenia wnioskodawczyni D. B.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 29 grudnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 29 grudnia 2011 r. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawców D. B. i S. B. od postanowienia Sądu Okręgowego z dnia
7 czerwca 2011 r. Podkreślił, że skarga ogranicza się do wskazania jej podstawy,
ale bez uzasadnienia, które dotyczy jedynie wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania.
Wnioskodawczyni D. B. wniosła zażalenie na postanowienie Sądu
Okręgowego z dnia 29 grudnia 2011 r., zarzucając naruszenie art. 3986
§ 1 i 2 oraz
art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie z uzasadnieniem jest około trzykrotnie dłuższe od bardzo
lakonicznej skargi kasacyjnej z uzasadnieniem. Wnioskodawczyni twierdzi,
że uzasadnienie podstawy kasacyjnej zostało połączone z uzasadnieniem wniosku
o przyjęcie skargi do rozpoznania. W skardze podniesiono zarzuty naruszenia art.
153 k.c. oraz art. 5, 4 i 3 k.w.h. Jako okoliczności uzasadniające przyjęcie skargi do
rozpoznania wskazano oczywistą zasadność skargi oraz dokonanie wykładni
przepisów prawnych budzących wątpliwości. W uzasadnieniu podkreślono
natomiast jedynie, że prawidłowe zastosowanie art. 153 k.c. i art. 4 k.w.h. pozwoli
uniknąć szkody, jaką mieliby ponieść skarżący, a jednocześnie wymaga wykładni
obowiązujących przepisów prawnych. Podniesiono ponadto, że rozbieżność
orzecznictwa sądowego wskazuje, iż w tej sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne. Nie tylko więc nie uzasadniono podstaw kasacyjnych, ale ponadto nie
wyjaśniono, na czym polega rozbieżność orzecznictwa, nie sformułowano żadnego
zagadnienia prawnego ani nie wyjaśniono, dlaczego skarga jest oczywiście
uzasadniona. W istocie więc skarga kasacyjna nie zawiera nie tylko uzasadnienia
podstaw kasacyjnych, ale również uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do
rozpoznania.
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).